Hoe te beslissen tussen het zien van een therapeut of een counselor

De eerste keer dat ik op zoek ging naar een therapeut, was ik volledig overweldigd toen mijn zoekopdracht op Psychology Today een lange lijst van namen, titels en diploma’s onthulde. Door mijn ervaring als gezondheidsjournalist was ik bekend met de verschillende acroniemen, maar ik had geen idee wat ze betekenden als het ging om het kiezen van iemand die me zou helpen mijn leven op orde te krijgen. Wat is het verschil tussen, laten we zeggen, een doctorandus en een L.C.S.W. in een therapie setting? Zijn therapie en counseling hetzelfde? Hoe kies je? Maakt dat iets uit?

Na gesprekken met meerdere psychotherapeuten en counselors kan ik met een gerust hart zeggen: “GOEDE VRAGEN.”

Daarmee bedoel ik dat ik dacht dat dit een relatief eenvoudig verhaal zou zijn, maar in plaats daarvan ontdekte ik een clusterfuck op het hele terrein met meer vragen dan antwoorden. Dus voordat we verder gaan, wil ik iets benadrukken: Elke deskundige waarmee ik sprak, was het erover eens dat het onderscheid tussen verschillende professionals in de geestelijke gezondheidszorg, hun graden en hun titels onnodig en uitzonderlijk verwarrend kan zijn.

Voor veel mensen zijn bepaalde graden niet cruciaal genoeg om de beslissing te maken of te breken bij het kiezen van een persoonlijke therapeut (of counselor-we komen er nog wel, dat beloof ik). In het algemeen zijn veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg opgeleid om veel van dezelfde dingen te doen, waaronder het diagnosticeren en behandelen van psychische stoornissen en je helpen om al je shit uit te werken. Maar, afhankelijk van hun graad, hebben sommige van deze professionals meer jaren van opleiding gekregen, zijn gespecialiseerd in bepaalde gebieden, of centreren hun praktijken rond verschillende therapeutische benaderingen.

Met dat in gedachten, laten we aan de slag gaan. Buckle up.

Voreerst kunt u professionals in de geestelijke gezondheidszorg categoriseren op basis van hun niveau en het type diploma.

Om te voorkomen dat je grondig flippen wanneer het tijd is om te duiken in de specifieke kenmerken van elk type clinicus, gelicentieerd klinisch psycholoog Ryan Howes, Ph.D., zeer suggereert visualiseren twee overkoepelende onderscheid: niveau van de graad (master vs doctoraat) en het type graad (counselor vs. therapeut). Heb je dat? Een professional in de geestelijke gezondheidszorg zal zich ergens in een van deze vier kwadranten bevinden”, vertelt Howes aan SELF. Dat kan betekenen dat iemand met een Ph.D. bijvoorbeeld werkt als een counselor, terwijl iemand met een Master’s misschien werkt als een therapeut. Het kan ook het omgekeerde betekenen. Het hangt af van het niveau en het type van de graad iemand krijgt.

Hier is hoe dat uit elkaar valt.

Niveau van de graad

Volgens de American Psychological Association (APA), zal een geestelijke gezondheid beoefenaar ofwel een master’s degree of een doctoraat graad, of een combinatie van beide hebben. Om te kunnen praktiseren (d.w.z. direct contact met cliënten hebben), moeten clinici ook een vergunning hebben van de raad van toezicht van hun staat. Sommige staten hebben andere eisen, maar ze hebben allemaal te maken met het behalen van een diploma, een bepaalde hoeveelheid stage- en/of klinische ervaring onder toezicht en het afleggen van een door de staat erkend examen. De meest voorkomende examens voor de geestelijke gezondheidszorg worden afgenomen door de National Board for Certified Counselors (NBCC), de Association of Social Work Boards, de Association of Marital and Family Therapy Regulatory Boards, en de Association of State and Provincial Psychology Boards.

De meeste masterdiploma’s op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg duren twee tot drie jaar, een combinatie van leren en praktijkervaring. Gemiddeld hebben degenen met een masterdiploma ongeveer 2000 tot 4000 uur (of 2-3 jaar – dat is ongeveer evenveel) klinische ervaring onder toezicht, volgens gegevens van de American Counseling Association, de American Association for Marriage and Family Therapy en de Association of Social Work Boards.

Aan de andere kant duurt het volgens de APA vijf tot zeven jaar om een doctorstitel te behalen in de geestelijke gezondheidszorg. Deze programma’s richten zich op gevorderd cursuswerk terwijl je deelneemt aan klinische practica (gesuperviseerde praktijkstudie zoals het schaduwen van gediplomeerde professionals), stages of residenties (die een beetje meer hands-on zijn), plus een uitgebreid examen dat wordt afgesloten met een scriptie, proefschrift, onderzoeksproject of specialiteitspaper, afhankelijk van het programma.

Dus, de programmaduur is een duidelijk verschil tussen een master en een doctoraat. Op zijn beurt kan de programmalengte van invloed zijn op de diepgang en reikwijdte van de specialisatie van een clinicus. Iemand met een doctoraat heeft gewoon meer tijd om te leren over verschillende behandelingsmodaliteiten of diep te duiken in degene die ze het liefst zouden willen beoefenen.

Aan de andere kant zijn clinici op masterniveau vaak een stuk toegankelijker. Er zijn sommige delen van het land, zoals landelijke gebieden, waar er een tekort is aan clinici met Ph.D.s en Psy.D.s, en gewoon in het algemeen zijn er veel meer masterdiploma’s die er zijn, zegt Howes. “Doctorate-level mensen gaan meestal veel meer kosten en hebben soms minder beschikbaarheid,” voegt hij eraan toe.

Al dat gezegd hebbende, hier is een veel voorkomende misvatting die Eric Beeson, Ph.D., L.P.C. (licensed professional counselor) en president-elect van de American Mental Health Counselors Association, wil ophelderen: Geestelijk verzorgers op masterniveau zijn geen “therapie-lite”. Het werk van professionals op masterniveau en doctoraatsniveau kan in veel opzichten overlappen, maar het kan ook heel verschillend zijn, afhankelijk van de feitelijke clinicus, hun benadering, hun specialiteit en hun specifieke graad.

Type graad

Op beide onderwijsniveaus zijn er verschillende programma’s die zich op bepaalde specialiteiten concentreren – psychologie, counseling, maatschappelijk werk, verslaving en drugsmisbruik, en huwelijks- en gezinstherapie om er maar een paar te noemen – maar technisch gezien zijn ze allemaal gebouwd op een basis van therapie of counseling.

Dat brengt ons bij de grote, ingewikkelde vraag waar dit allemaal mee begon: Wat is het verschil tussen “therapie” en “counseling,” hoe dan ook?

De therapeuten en counselors die ik sprak worstelde om me een definitief antwoord te geven, want er is echt niet een. “We doen allemaal dezelfde dienst, we doen het gewoon met een ander professioneel perspectief en een andere filosofische benadering,” zegt Beeson. Toen ik hen smeekte om alsjeblieft te proberen het verschil uit te leggen, zodat ik dit verhaal geperst kon afmaken, beschreven zowel Howes als Beeson wat counselors en therapeuten min of meer op de volgende manier van elkaar onderscheidt:

In de meest rudimentaire zin is counseling meestal aan de praktische kant. Counselors zijn gericht op vragen als: Hoe lossen we dit op? Hoe krijgen we je behoeften vervuld? Wat kun je vandaag al gaan doen? Psychotherapie richt zich meestal op de theoretische kant. Waarom voel je je zo? Waar komt dat vandaan? Wat is de oorsprong van deze houding of gewoonte of dit probleem?

“Een supervisor legde het me eens zo uit,” zegt Howes. “Een cliënt in een sessie zegt: ‘Ik denk dat er mensen buiten de deur zijn die naar ons luisteren.’ Een psychotherapeut vraagt: ‘Waarom denk je dat? Een psychotherapeut vraagt: ‘Waarom denk je dat?’ ‘Voel je je vaak zo?’ Een psychotherapeut loopt naar de cliënt toe en doet de deur open. Met andere woorden, bij therapeuten gaat het er meer om je te helpen jezelf te begrijpen en hoe je de wereld waarneemt, terwijl een counselor pragmatische oplossingen vindt.”

Maar, omdat blijkbaar niets eenvoudig kan zijn op dit gebied, benadrukken Howes en Beeson ook dat er veel overlap is. Je zult ongetwijfeld counselors tegenkomen die de feel-y vragen stellen over je verleden en psychotherapeuten die je helpen je dagelijkse problemen probleemoplossend aan te pakken. Zo kunnen zowel therapeuten als counselors cognitieve gedragstherapie (CGT) beoefenen, een vorm van therapie die je ongezonde denk- en gedragspatronen onderzoekt en je vervolgens de tools aanreikt om die gedachten en gedragingen te veranderen. Zowel theoretisch als praktisch!

In veel opzichten, is het allemaal semantiek. Sommige mensen met een graad in counseling noemen zichzelf therapeuten, sommigen gebruiken de termen door elkaar, en om het nog ingewikkelder te maken, hebben veel geestelijk verzorgers meerdere graden. In feite is de enige titel die gereglementeerd is – dat wil zeggen, iemand kan hem niet wettelijk gebruiken tenzij hij de juiste opleiding en vergunning heeft – “psycholoog”. We zullen hier hieronder dieper op ingaan, maar in principe heb je een Ph.D. of Psy.D. nodig om jezelf een psycholoog te noemen. Aan de andere kant kan elke medewerker in de geestelijke gezondheidszorg zichzelf therapeut, counselor of clinician noemen.

Dus eigenlijk kun je het noemen zoals je wilt, want veel medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg doen dat ook.

“Veel mensen vinden het minder stigmatiserend om te zeggen dat ze ‘naar counseling’ zijn geweest dan om te zeggen dat ze ‘in therapie’ zijn geweest,” zegt Howes. “Ik heb een aantal cliënten die ons werk liever counseling noemen en anderen therapie, en ik betwist geen van hen. We doen hetzelfde werk – ze mogen het noemen zoals ze willen.”

Nu we DAT ALLEMAAL hebben behandeld, zijn we eindelijk klaar om te gaan praten over…

Wat al die letters achter de naam van een therapeut eigenlijk betekenen

Heads up: Het doel is niet om te zeggen: “Als je met X te maken hebt, moet je een therapeut met Y diploma zoeken.” Het is om u te helpen een weloverwogen beslissing te nemen tussen de vele professionals die in staat zijn om u te helpen, omdat er een zeer, zeer goede kans is dat velen van hen het potentieel hebben om effectief te zijn.

“Het is moeilijk om te bepalen of het ene type geestelijke gezondheidsprofessional beter is dan het andere, alleen op basis van hun diploma of opleiding,” Teri Brister, Ph.D., L.P.C., directeur van Informatie & Ondersteuning voor de National Alliance on Mental Illness (NAMI), vertelt SELF. “Je moet kijken naar hun interesses en specialiteiten om er zeker van te zijn dat ze overeenkomen met jouw doelen voor therapie.”

Hier zijn de meest voorkomende professionals die je waarschijnlijk zult tegenkomen tijdens het zoeken naar een individuele therapeut. Bedenk dat dit geen uitputtende lijst is.

Klinische psychologen: Klinische psychologen zijn professionals in de geestelijke gezondheidszorg met een Ph.D. of Psy.D. in klinische psychologie. Volgens de APA leggen Ph.D. programma’s in klinische psychologie meer de nadruk op theorie en onderzoeksmethoden voor academisch en onderzoekswerk dan Psy.D. programma’s, die zich meer richten op het verlenen van psychologische diensten.

Dus, als je terugdenkt aan de vier kwadranten die Howes heeft beschreven, vallen klinisch psychologen in het kwadrant van clinici op doctoraatsniveau met therapiediploma’s (in dit geval, in klinische psychologie). Dat betekent dat ze een goed afgeronde set van theoretische instrumenten inbrengen om je te helpen je problemen op te lossen. Als je je afvraagt hoe het zit met counseling psychologen (de professionals op het kruispunt van gepromoveerde clinici en counseling diploma’s), dan zul je er waarschijnlijk geen tegenkomen als je op zoek bent naar een individuele therapeut. Ze hebben de neiging om te eindigen werken in het rijk van school counseling of andere gemeenschappelijke instellingen, volgens Beeson.

Licensed Mental Health Counselors (L.M.H.C.) en Licensed Professional Counselors (L.P.C.): Dit zijn clinici op masterniveau met een graad in counseling. Nog een kwadrant! Volgens Beeson zijn L.M.H.C.s en L.P.C.s bijna identiek in opleiding. Ze verschillen vooral door licentietitel per staat, dus gooi ik ze op één hoop. L.M.H.C.’s en L.P.C.’s brengen een solide set praktische hulpmiddelen in hun praktijk, meestal van een of twee modaliteiten, zoals CGT of dialectische gedragstherapie (DBT), twee soorten therapie die gericht zijn op het veranderen van niet-helpende gedachtepatronen en het verbeteren van emotionele regulatie.

De reikwijdte van de praktijk van een L.M.H.C. of L.P.C. lijkt waarschijnlijk veel op wat u zich voorstelt als u aan therapie denkt: Ze werken met individuen, gezinnen en groepen om mentale, gedrags- en emotionele problemen en stoornissen te behandelen en hen uit te rusten met de hulpmiddelen (zoals CBT-oefeningen) om uitdagingen aan te gaan. Volgens de American Counseling Association vormen zij ook een groot percentage van het personeelsbestand dat werkzaam is in gemeenschapscentra voor geestelijke gezondheidszorg, bureaus en organisaties.

Licensed Clinical Social Workers (L.C.S.W.): Dit zijn counselors met een master’s degree in sociaal werk. Meer dan andere diploma’s op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg, houdt hun opleiding het werken in bureaucratische systemen in, zoals de Division of Child Care Services of de Department of Mental Health van een staat, zegt Howes. Daarom bieden ze soms case management diensten aan, wat betekent dat ze helpen bij het evalueren, coördineren en bepleiten van de geestelijke gezondheidsbehoeften van een cliënt, volgens de National Association of Social Workers. Case management is een brede paraplu, maar als voorbeeld kan dit eruit zien als het ondersteunen van een patiënt en hun familie in een ziekenhuis of het helpen van een overlevende van huiselijk geweld bij het vinden van tijdelijke of permanente huisvesting.

In één-op-één therapie, zegt Howes dat L.C.S.W.s meestal meer aan de “counseling” kant van het spectrum vallen, omdat ze vooral gericht zijn op het oplossen van problemen. “Door hun bureaucratische ervaring zijn maatschappelijk werkers rockstars als het op middelen aankomt,” zegt hij. Als je bijvoorbeeld in therapie gaat omdat je opgebrand bent van de zorg voor een ouder wordende ouder, kan een L.C.S.W. je helpen navigeren door de beschikbare diensten voor volwassenen, of als je te maken hebt met een financiële crisis, kunnen ze je helpen je in te schrijven voor een voedselbonprogramma. Om dezelfde reden kunnen ze bijzonder bedreven zijn in het onderzoeken van de maatschappelijke en omgevingsfactoren die je welzijn kunnen beïnvloeden, zoals systemen van onderdrukking, zoals racisme, klassisme en seksisme.

Licensed Marriage and Family Therapists (L.M.F.T.): En tenslotte hebben we het kwadrant van de masteropleiding/therapie. Dit zijn professionals in de geestelijke gezondheidszorg, opgeleid en gediplomeerd in therapie en gezinssystemen. Vergelijkbaar met hoe L.C.S.W.’s rekening houden met hoe verschillende sociale en maatschappelijke systemen u kunnen beïnvloeden, kunnen L.M.F.T.’s met u samenwerken om uit te zoeken hoe de interpersoonlijke relaties in uw leven en geschiedenis angst kunnen veroorzaken, zegt Beeson.

L.M.F.T.s zijn vaak gespecialiseerd in een paar dingen die u zouden kunnen aanspreken: problemen met paren, zoals conflicten, onvruchtbaarheid, echtscheiding en adoptie; sekstherapie; kinder- en adolescententherapie; familiekwesties zoals zorg, financiële problemen, rouw, woedeproblemen, en al het andere dat zou kunnen worden geïnformeerd door uw huiselijk leven en relaties. In tegenstelling tot de naam, bieden L.M.F.T.s ook individuele therapie.

En als je je afvraagt: “Waarom heten ze huwelijks- en gezinstherapeuten terwijl ik het de hele tijd huwelijkstherapie hoor noemen?”…Nou, nogmaals, mijn vrienden, dit is een fenomenaal voorbeeld van hoe NIETS SENSE MAKES EN WOORDEN DON’T MATTER.

Het gaat echt over het vinden van de juiste persoon, niet het vinden van de juiste graad.

Het verschil tussen de juiste en verkeerde therapeut of counselor voor u is niet gaat komen neer op de letters achter hun naam. Het gaat erom of je je bij hen op je gemak voelt en hun persoonlijkheid en therapie stijl aanvoelt. Dat kan met vallen en opstaan, omdat het vinden van de beste therapeut voor u is een soort van dating: Je moet misschien een paar slechte sessies uitzitten voor je een match vindt. Beeson en Howes raden beiden aan om de website van een therapeut of counselor te bekijken als dat mogelijk is; veel therapeuten doen er alles aan om hun persoonlijkheid te laten zien.

“De vraag wanneer ik een aanbieder zoek is: Welke aanbieder gaat me helpen een sterke therapeutische relatie te ontwikkelen die me brengt waar ik wil zijn?” zegt Beeson. “Het is, Wie gaat in staat zijn om verbinding te maken met mij op een unieke manier die me daadwerkelijk gaat helpen?”

De zoektocht zou kunnen inhouden het verkleinen van mogelijke therapeuten en counselors door hun diploma, maar het zou ook niet kunnen. “Hoewel het belangrijk is voor therapeuten om te worden opgeleid, getraind en up-to-date op de huidige praktijken, er is zo veel meer aan een goede therapeut dan alleen hun achtergrond en opleiding,” zegt Brister. Het is niet onwaarschijnlijk dat je iemand vindt die er op papier perfect uitziet (en zelfs verschillende papers heeft geschreven over het onderwerp waar jij mee worstelt), maar wanneer je in zijn kantoor gaat zitten, is de chemie er gewoon niet. Het kennen van al deze verschillende niveaus en soorten geestelijke gezondheidsgraden kan uw zoektocht minder overweldigend maken, maar als het erop aankomt, is het vinden van de juiste pasvorm voor u persoonlijk het cruciale deel.

Gerelateerd:

• 7 manieren om een daadwerkelijk betaalbare therapeut te vinden
• Dit is het verschil tussen je angstig voelen en een angststoornis hebben
• Sterke zwarte vrouwen hebben ook therapie nodig