In 2006 werd in de wereld meer dan 200 miljoen ton zout geproduceerd. China is de grootste producent, met 48 miljoen ton, op de voet gevolgd door de Verenigde Staten, met 46 miljoen ton. Zout wordt over het algemeen op drie manieren gewonnen: diepschachtmijnbouw, oplossingsmijnbouw of verdamping door zonne-energie.
Diepschachtmijnbouw lijkt veel op mijnbouw voor een ander mineraal. Typisch bestaat het zout als afzettingen in oude ondergrondse zeebodems, die door tektonische veranderingen in de loop van duizenden jaren bedolven zijn geraakt. Veel zoutmijnen maken gebruik van het “kamer en pilaar” systeem van ontginning. Schachten worden tot op de bodem van de mijn uitgegraven en tussen de schachten worden zorgvuldig kamers gebouwd door te boren, te snijden en te ontploffen, waardoor een dambordpatroon ontstaat. Nadat het zout is verwijderd en gebroken, wordt het via een transportband naar de oppervlakte getransporteerd. Het meeste zout dat op deze manier wordt geproduceerd, wordt gebruikt als steenzout.
Advertentie
Bij oplossingsmijnbouw worden putten aangelegd boven zoutbedden of -koepels (afzettingen van zout die door tektonische druk uit de aarde omhoog worden geperst) en wordt water geïnjecteerd om het zout op te lossen. Vervolgens wordt de zoutoplossing, of pekel, weggepompt en naar een fabriek gebracht om te verdampen. In de fabriek wordt de pekel behandeld om mineralen te verwijderen en in vacuümpannen gepompt, verzegelde containers waarin de pekel wordt gekookt en vervolgens verdampt totdat het zout is achtergebleven. Daarna wordt het gedroogd en geraffineerd. Afhankelijk van het soort zout dat het wordt, worden jodium en een anti-klontermiddel aan het zout toegevoegd. Het meeste keukenzout wordt op deze manier geproduceerd.
Wanneer oplossingsmijnen in de buurt van chemische fabrieken liggen, worden ze pekelputten genoemd, en wordt het zout gebruikt voor de chemische productie. Nadat het zout uit een zoutmijn is verwijderd, worden in de lege ruimte vaak andere stoffen opgeslagen, zoals aardgas of industrieel afval.
Zout wordt gewonnen door verdamping door de zon uit zeewater of zoutmeren. Wind en zon verdampen het water uit ondiepe plassen, waarbij het zout achterblijft. Het wordt gewoonlijk eenmaal per jaar geoogst wanneer het zout een bepaalde dikte heeft bereikt. Na de oogst wordt het zout gewassen, afgevoerd, gereinigd en geraffineerd. Dit is de zuiverste manier om zout te oogsten, wat vaak resulteert in bijna 100 procent natriumchloride. Alleen gebieden met weinig neerslag per jaar en een hoge verdampingssnelheid – mediterrane landen en Australië, bijvoorbeeld – kunnen succesvolle zonneverdampingsinstallaties hebben. Meestal gebeurt dit met machines, maar in sommige gebieden nog steeds met de hand.
Volgende stappen zijn de geschiedenis van zout en de culturele betekenis ervan.