De moordzaak tegen Baton Rouge, Louisana rapper Torrance Hatch, beter bekend als Lil Boosie, is momenteel aan de gang in het 19e gerechtelijke arrondissement van de stad. Hatch wordt beschuldigd van moord met voorbedachten rade in de dood van Terry Boyd in 2009.
Volgens de openingsverklaringen die zaterdagmiddag werden afgelegd door de aanklager, assistent-officier van justitie Dana Cummings, waren de moorden een huurmoord van $ 2.800 in opdracht van Boosie en uitgevoerd door zijn handlanger, de 17-jarige Michael “Marlo Mike” Louding. De verdediging beweert dat de moord het werk was van een tiener huurmoordenaar met de geest van een maniak, een losgeslagen schutter die achtervolgd wordt door een demonisch koor van stemmen die roepen: “Dood.” In een gepassioneerd openingsalvo hield Jason Williams, een van Boosie’s advocaten, standvastig vast aan de onschuld van zijn cliënt, bewerend dat Louding alleen samen met Michael “Ghost” Judson en Adrian Pittman handelde. In de weken voor de moord, beweerde Williams, beroofde Boyd Judson voor $720, terwijl Pittman naar verluidt een langdurige wrok tegen Boyd koesterde.
Williams betoogde ook dat Boosie oneerlijk wordt vervolgd voor zijn gangsta rapteksten, die doorspekt zijn met beschuldigingen van racisme gericht tegen wetshandhavers, waaronder Parish District Attorney Hillar Moore III.
Het was half twaalf op 21 oktober 2009, toen een 9 mm pistool zes kogels afvuurde door het voorraam van een huis op Vermilion Drive. Tegen de tijd dat de politie arriveerde bij de woning in East Baton Rouge, was de 35-jarige Terry Boyd dood, zijn lichaam bevlekte een bruine leren bank in de kleur van karmozijnrood. Een buurman zag twee mannen sprinten in de richting van de treinrails in de buurt van het huis van Ben Hawkins, waar Boyd verbleef sinds hij een maand eerder een vijf jaar durende straf uitzat in de Winfield correctionele inrichting. Boyd liet een wegwerpcamera achter, 402 dollar in contanten en een bloedstroom vermengd met morfine, marihuana en codeïne.
Populair op Rolling Stone
Met geen DNA-bewijs of ooggetuige van de schietpartij, baseert de aanklager zijn zaak op een opgenomen gevangenisbekentenis van Louding en telefoongegevens die hem traceren naar Boosie’s opnamestudio tijdens de uren voor en na de moord. Ook gepresenteerd als bewijs: een tatoeage die Louding zou hebben gekregen twee weken na de moord – een afbeelding van een AK-47 vergezeld van de zin, “Yo Boosie. Who’s Next?” – en de songteksten van Boosie’s nummers “187” en “Bodybag,” waarvan Cummings zegt dat ze zijn opgenomen op de avond van de moord.
Volgens Cummings kwam het motief voor de moord voort uit een brief die Boosie had ontvangen waarin stond dat Boyd hem zou gaan “jacken en slaan.” De verdediging houdt vol dat een dergelijke brief niet bestaat en dat Boosie en Boyd een vriendschappelijke relatie hadden, erop wijzend dat Boosie een kind had van Boyd’s zus.
Louding’s bijnaam is afgeleid van The Wire karakter Marlo Stanfield, bekend om zijn moordzuchtige neigingen en zijn aanleg voor het ontsnappen van de politie. De staat heeft Louding beschuldigd van vijf andere moorden in een periode van 14 maanden, waaronder die op Michael “Ghost” Judson, die naar verluidt Louding betaalde om Chris “Nussie” Jackson (een rapper met vernietigende dissongs over Boosie) te vermoorden, en Darryl “Bleek” Milton, een oude vriend van Boosie’s. Het verdedigingsteam wijst naar deze laatste moord als bewijs dat Boosie geen controle had over Louding, die “amok gemaakt” was. Boosie is alleen aangeklaagd in verband met de moord op Boyd.
Tijdens een aantal uren durende getuigenis op maandag, ontkende Louding zijn en Boosie’s schuld in de moord op Boyd. Geboeid in kettingen en gekleed in een snoep-gestreepte oranje en witte jumpsuit, gaf Louding de schuld van zijn gevangenisbekentenis aan “corrupte agenten,” die naar verluidt hem bedreigden met een dodelijke injectie en de opsluiting van zijn moeder en stiefvader. Tijdens een dramatische wending, dwongen Cummings en de rechtbank de geboeide Louding om zijn “Yo, Boosie. Who’s Next” tatoeage voor de jury, ondanks het feit dat Cummings al opgeblazen foto’s van de tatoeage aan haar zijde had. Louding beweerde ook dat zijn bekentenis was afgedwongen door ondervragers die hadden beweerd dat Boosie een premie van 25.000 dollar op zijn hoofd had gezet.
Na Louding’s getuigenis, nam politie-brigadier Chris Johnson de getuigenbank en ontkende enige bedreigingen jegens Louding te hebben gemaakt. De advocaten van de verdediging wezen erop dat de bekentenis slechts een klein deel uitmaakte van de uren die de politie had besteed aan het ondervragen van Louding op 14 en 17 mei 2010. Volgens de politie werd alleen Louding’s bekentenis opgenomen. Gedurende verscheidene uren in de getuigenbank, ontkende Johnson herhaaldelijk tegen Louding te hebben gezegd dat Boosie een aanslag op hem had gepleegd. Maar tijdens de op video opgenomen bekentenis, is Louding duidelijk te zien uitroepen, “Die kerel wil me vermoorden? Hij komt nu vrij?” op de camera.
“We hebben nog geen rokend pistool gezien, en de verdediging doet het vrij goed in het weerleggen van de aanklachten tegen Boosie,” vertelt Kenneth M. Willis, een in Baton Rouge en New Orleans gevestigde strafrechtelijke verdedigingsadvocaat die het proces op de voet heeft gevolgd, aan Rolling Stone. “Het zal er op neer komen of de jury Louding’s herroeping van zijn eerder opgenomen verklaring gelooft en of de aanklager met succes songteksten kan koppelen aan zijn intentie om een huurmoord te plegen. Op dit moment staat rap terecht, Boosie’s rap muziek staat terecht, en voor mij lijkt het een kleine kans dat hij veroordeeld zal worden.”
Buiten Louisana heeft Lil Boosie nooit hetzelfde niveau van bekendheid bereikt als zijn ooit in de gevangenis belande collega’s, Lil Wayne, Mystikal, T.I. en Gucci Mane. Slechts één van zijn tracks heeft ooit de Top 40 gehaald – 2007’s “Wipe Me Down Remix,” die eigenlijk op naam staat van de rapper Foxx, een labelgenoot van Boosie’s op Trill Entertainment. Maar in de Bayou, en vooral in Baton Rouge, is Boosie een icoon, nagevolgd door zowel katholieke schoolkinderen als kinderen uit de buurt die een kapsel hebben dat bekend staat als de “Boosie Fade.” De reden: zijn muziek heeft een straatgehardheid van drie dimensies, zelden gezien sinds Tupac Shakur. Voor elk liedje over de moorddadige sloppenwijken van Baton Rouge, zijn er ontroerende lofzangen op Boosie’s moeder (“Mama Know Love”), opzwepende dansnummers (“Loose as a Goose”), en strijd anthems met universele thema’s (“Going Through Some Thangs.”
“Boosie is voor Baton Rouge wat Tupac was voor Californië,” zegt Ya Boy Earl, een populaire DJ op het lokale radiostation MAX 94.1 FM, en een zeer invloedrijke figuur in de rap van Baton Rouge. “Of hij nu over iets negatiefs of positiefs gaat, iedereen kan zich erin vinden. Iedereen in de stad praat over het proces. Het nieuws krijgt waarschijnlijk kijkcijfers die ze niet eens kregen tijdens orkaan Katrina.”
Voor deze rechtszaak zat Boosie vast op beschuldiging van marihuanabezit en bezit van een vuurwapen. En terwijl hij in de Louisiana Staatsgevangenis in Angola zat, werd hij veroordeeld tot acht jaar extra voor het proberen om codeïne en illegale smokkelwaar de gevangenis in te smokkelen. Tijdens de eerste negen uur durende zittingen van vorige week, verkondigde het ene na het andere geëxcuseerde jurylid zijn absolute geloof in Boosie’s onschuld of schuld. In een poging om vooroordelen voor de Boyd moordzaak te filteren, duurde de juryselectie vijf dagen.
De aanklager schildert Boosie af als een koelbloedige moordenaar, maar onder veel inwoners van Baton Rouge, staat hij ook bekend om zijn filantropie. “Als je aan Baton Rouge denkt, is de eerste naam die in je opkomt Boosie. Voor de mensen die elke dag naar hun werk gaan, de mensen die nog steeds op straat werken en proberen hun familie te onderhouden, is Boosie de persoon met wie ze zich het meest identificeren”, zegt Ashari J. Robinson, een begrotingsanalist voor de staat Lousiana. “Maar hij is meer dan een rapper – hij deelt kalkoenen uit met Thanksgiving, fietsen met Pasen en speelgoed met Kerstmis. Hij schrijft brieven aan kinderen om hen aan te sporen op school te blijven en niet dezelfde fouten te maken die hij heeft gemaakt.”
Niet alleen kent een aanzienlijk deel van de bevolking onder de 30 elk woord van Boosie’s liedjes, maar ze kennen ook de straat waar hij opgroeide, de winkels waar hij kwam en het merk van de karavaan auto’s waarmee hij vroeger door de stad reed. In een stad zonder andere nationale figuren, behalve misschien Bobby Jindal, is Boosie een ambassadeur van Baton Rouge rap – een baken van trots voor zijn bewonderaars, en een paria voor zijn vijanden.
De straten van Baton Rouge stralen dan ook van het praten over het proces, van de voorpagina’s van de krant van de stad, de Advocate, tot de medewerkers van de lokale Ramada Inn wier Instagram en Twitter-feeds zwellen met updates. In de rechtszaal is de sfeer hyperintens. Rechter Michael Erwin heeft mobiele telefoons en alle elektronica verboden op straffe van een verplichte gevangenisstraf van zes maanden. Maandagmiddag werd een 21-jarige man genaamd Dedrick Green gearresteerd voor openbare intimidatie en terreur omdat hij op Twitter had geschreven: “Ik heb een scherpschuttersgeweer voor Hillar Moore als hij het gerechtsgebouw uitloopt.” Afgevaardigden van de politie vonden hem zittend in de rechtszaal.
Buiten het 12 verdiepingen tellende glazen bivak op North Boulevard, speculaties en geruchten in overvloed. In de omliggende straten van het centrum en overal elders, hoor je praten over corrupte agenten, bijbelgordel onverdraagzaamheid, en bloed vendetta’s. Als de lokale bevolking om meer uitleg wordt gevraagd, is de gebruikelijke reactie: “Welkom in Baton Rouge.”