- Op 31 december, 1969
- In Uncategorized
- Tags
Ixchel, godin van de liefde
Mayagodin Ixchel, bekend als Ixchebelyax, Ix en Ix Hunic Hunieta, werd geassocieerd met aspecten van vruchtbaarheid, gezondheid, water en vegetatie. Ze werd beschouwd als de uitvindster van de schilderkunst en het weven.
De kenmerken van de maan vertegenwoordigden deze godheid, zowel jong als oud, komt tot de dood met de nieuwe maan; dit toont de cyclische gedachte van de Maya-cultuur.
Er zijn verschillende legenden rond de godin Ixchel, de bekendste is deze: lang geleden was er een mooie prinses met de naam Ixchel. Op een dag kwam een krijger haar familie eer bewijzen en toen hij haar zag, werd hij hevig verliefd op haar. De dorpelingen vertelden hem dat een andere krijger probeerde bij haar te zijn. Itzamná zocht deze krijger om tegen hem te vechten, en dat deden ze.
Itzamná besloot om voor haar mooie liefde te vechten, maar tijdens het gevecht sloeg zijn tegenstander hem in de rug en liet hem dood achter. Ixtap, de zus van Ixchel, vervloekte de krijger waardoor hij spoorloos verdween.
Tussendien droeg Ixchel, om ware liefde voor Itzamná te tonen, haar ziel op aan haar zus en doodde zichzelf. Vanaf dat moment werd Ixtap de godin van de zelfmoord genoemd. De zielen van Ixchel en Itzamná bereikten de hemel, en als teken van de grote liefde tussen hen, werd Itzamná de Zon en Ixchel de Maan.
De legende zegt dat iedere liefhebbende ziel die uit liefde sterft, een ster wordt en de liefde wordt weerspiegeld in haar helderheid.