Toen Carmen Miranda optrad, merkte het publiek haar levendigheid en sprankeling op. Haar stem en podiumprésence betoverden de mensen en maakten van haar een favoriete ster, eerst in Brazilië, en later in de Verenigde Staten. Miranda werd in 1909 in Noord-Portugal geboren, maar haar familie emigreerde naar Brazilië toen ze nog heel jong was. Ze begon haar carrière als zangeres voor Braziliaanse radiostations, maar ze maakte al snel een sprong naar het sterrendom en begon ook in films te acteren. Haar faam en talent trokken de aandacht van een Broadway theaterbaas en producent, Lee Shubert. Hij overtuigde haar om in 1939 mee te doen aan zijn productie van The Streets of Paris en met de steun van de Braziliaanse regering gingen Miranda en haar band naar New York City als goodwill-ambassadeurs voor de Verenigde Staten.
Carmen Miranda was zeer succesvol in de Verenigde Staten, en naast grote theateroptredens, acteerde ze in films en zong ze in nachtclubs. Op het hoogtepunt van haar Hollywood-carrière was zij de best betaalde vrouwelijke artieste in de Verenigde Staten. Haar succes had echter ook nadelen. Haar eerste grote rol in een Hollywood-film was als een exotisch, vluchtig stereotype van een Latina, en daarna werd ze typisch getypecast in dergelijke rollen. Haar rollen generiseerden vaak Latijns-Amerikaanse culturen en speelden in op stereotypen. Dit werd zeer goed ontvangen door het Amerikaanse publiek, en voedde de belangen van de Goede Burenpolitiek van de Verenigde Staten in de jaren 1940, maar het wekte de woede op van critici in Zuid- en Centraal-Amerika. Op haar terugreis naar Brazilië in 1940 werd ze slecht ontvangen en zelfs van het podium gejouwd op een liefdadigheidsevenement dat ze organiseerde, een drastische verandering ten opzichte van de adoratie die ze kreeg voor haar vertrek naar Amerika. Zij keerde niet terug naar Brazilië tot kort voor haar dood in 1955.
Miranda’s grootste nalatenschap is misschien wel de popularisering van de samba. De samba werd gecreëerd door Afro-Latijns-Amerikaanse muzikanten met wortels in de carnavalsvieringen die Europese katholieke tradities vermengden met Afrikaanse. De samba werd gecreëerd en oorspronkelijk gespeeld in armere Afro-Latijnse gemeenschappen, maar werd steeds meer opgepikt door artiesten uit de middenklasse. Miranda werd soms bekritiseerd door blanken omdat ze een muziekvorm uitvoerde die zij vanwege haar oorsprong vulgair vonden, terwijl Afro-Latijns-Amerikanen haar bekritiseerden omdat ze zich hun muzikale tradities toe-eigende zonder rekening te houden met hun cultuur. Niettemin was haar talent aanzienlijk, en haar roem bracht de samba met zich mee. Miranda populariseerde de samba eerst in Brazilië op de radio en in films, en later in de Verenigde Staten met haar optredens aldaar, en de samba heeft sindsdien aanzienlijke invloeden gehad op een breed scala van muzikanten en muziekvormen.