Medicijnen

Pharmacologische of medicamenteuze therapie wordt het best gebruikt bij patiënten met het prikkelbare darmsyndroom (IBS) met matige tot ernstige symptomen die niet reageren op counseling door de arts en dieetmanipulaties.

Wat is een medicijn?

Alles wat u inneemt voor een therapeutisch effect, geldt als een medicijn. Het kan vrij verkrijgbaar zijn, in een apotheek of kruidenierswinkel, of alleen op recept. Het kan een geneesmiddel of een supplement zijn; gefabriceerd of “natuurlijk”. Het kan in de vorm van een pil, een vloeistof of een voedingsmiddel worden geleverd. Wanneer u iets neemt voor een langdurig therapeutisch effect, vertel dit dan aan uw arts. Hij of zij kan u helpen bij het controleren van de kwaliteit, effectiviteit, mogelijke interacties met andere geneesmiddelen die u mogelijk gebruikt, of mogelijke bijwerkingen.

Bedenk dat alle geneesmiddelen mogelijke bijwerkingen hebben. Praat met uw arts of apotheker over de dosering, andere geneesmiddelen die u gebruikt of andere vragen die u over de behandeling hebt, voordat u een geneesmiddel inneemt, of dit nu vrij verkrijgbaar is of op recept. Volg anders zorgvuldig de aanwijzingen op de verpakking van het geneesmiddel of op het etiket van uw recept.

Medicijnen voor IBS

De eerstelijnsbehandeling is van oudsher gericht op de behandeling van het meest hinderlijke symptoom vanwege het ontbreken van een effectieve behandeling voor de algehele verbetering van meerdere symptomen bij IBS-patiënten. Recentelijk zijn echter nieuwe therapieën voor IBS geïntroduceerd waarvan is aangetoond dat ze meerdere symptomen van IBS effectief behandelen.

Laxeermiddelen – kunnen helpen bij de behandeling van symptomen van constipatie. Laxeermiddelen moeten onder toezicht van een arts worden gebruikt.

Lees meer over laxeermiddelen.

Bulkmiddelen – mits ze de symptomen verlichten en niet verergeren, kunnen de stoelgang vergemakkelijken. Voorbeelden zijn zemelen of psyllium.

Anticholinergica/Antispasmodica – hebben een beperkt nut bij de behandeling van IBS. Bij sommige personen verlichten zij buikpijn of ongemak, meestal als de symptomen kort na het eten optreden. Voorbeelden zijn dicyclomine (Bentyl), en hyoscyamine (Levsin).

Lees meer over anticholinergica/antispasmodica.

Anti-diarreemiddelen – kunnen effectief zijn bij het voorkomen en verlichten van symptomen van diarree. Voorbeelden zijn Loperamide (Imodium), en difenoxylaat en atropine (Lomotil)

Lees meer over antidiarreemiddelen.

Anti-angstststillers – kunnen nuttig zijn voor sommige mensen met IBS, vooral voor mensen met emotionele nood.

Er zijn ook effectieve medicijnen beschikbaar die de pijn verlichten en de veranderingen in de darmgewoonte verbeteren. Het kan nodig zijn ze op de langere termijn in te nemen. Hiertoe behoren lage doses antidepressiva of de relatief nieuwere medicijnen.

Antidepressiva – Het gebruik van de klasse antidepressiva in lage doses voor de behandeling van IBS-symptomen houdt geen verband met depressie, maar waarschijnlijk eerder met effecten op de hersenen en de darmen. Antidepressiva kunnen de intensiteit van pijnsignalen die van de darm naar de hersenen gaan, verminderen.

Lees meer over antidepressiva.

Nieuwere IBS-gerichte medicijnen beschikbaar – Er zijn andere medicijnen die ofwel in onderzoek zijn, of waarvan is aangetoond dat ze effectief zijn bij de behandeling van IBS in multi-center, hoogwaardige klinische studies. Dit zijn voorgeschreven medicijnen die bedoeld zijn voor specifiek gebruik onder toezicht van een arts.

Lees meer over nieuwere IBS-medicijnen.

Samenvatting

De effectiviteit van verschillende middelen verschilt per individu. Een medicatieschema moet zorgvuldig worden gekozen door de patiënt en zijn of haar arts.

Individuen die niet hebben gereageerd op veranderingen in de levensstijl en zorgvuldig gebruik van medicijnen moeten overwegen zich te laten evalueren door een arts die gespecialiseerd is in motiliteit of stress-gerelateerde maagdarmstoornissen. Meer complexe medicatie schema’s, en gespecialiseerde motiliteit en/of psychologische screening kan specifieke aandoeningen onthullen die kunnen reageren op behandeling.