Misofonie, wat letterlijk “haat tegen of afkeer van geluid” betekent, wordt gekenmerkt door milde tot extreme negatieve emotionele reacties op geluiden en auditieve triggers. Zelfs milde gevallen van misofonie zijn de moeite waard om te bespreken met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Als u denkt dat u mogelijk symptomen van misofonie ervaart, kan een gesprek met een psychotherapeut helpen om enkele van de triggers aan te pakken en de angst te verlichten die verband houdt met misofonie.
Hoewel misofonie nog steeds niet wordt erkend door de American Psychological Association als een officiële vermelding in het Diagnostic and Statistical Manual (DSM), is het een echte aandoening die onderzoekers hebben geïdentificeerd als losstaand van woedeproblemen, angst, of een andere diagnose van de geestelijke gezondheid. Het wordt soms, ten onrechte, beschouwd als een nieuw probleem of fenomeen; onderzoek wijst echter uit dat dit concept eerder bekend was onder andere namen, zoals zacht geluidsgevoeligheidssymptoom, select geluidsgevoeligheidssyndroom, verminderde geluidstolerantie, of geluidswoede.
Omdat misofonie relatief onbekend is en ongeïdentificeerd kan blijven, zelfs bij degenen die het ervaren, zijn er geen betrouwbare statistieken over hoe prevalent het wereldwijd of in de Verenigde Staten is. Sommige studies hebben aangetoond dat misofonie vaker voorkomt bij blanke vrouwen jonger dan 30 jaar, maar deze kunnen enigszins vertekend zijn vanwege de wijze van onderzoek (deze demografische groep is bijvoorbeeld ook meer geneigd om enquêtes op sociale media te gebruiken en te beantwoorden). Hoe meer onderzoek naar het onderwerp, hoe meer bewijs er is voor het erkennen van misofonie als een psychiatrische aandoening.
Onbegrip van misofonie
Voor mensen met misofonie triggeren sommige geluiden de vecht/vlucht/vriesreactie in de hersenen. Dit betekent dat schijnbaar onschuldige of gewoon irritante geluiden iemand met misofonie kunnen beïnvloeden tot het punt van terreur en woede, in plaats van milde ergernis of afkeer. De persoon kan een dringende behoefte voelen om de omgeving te verlaten of een eind te maken aan het beledigende geluid. Sommige mensen met de aandoening hebben moeite om hun baan te behouden vanwege paniekaanvallen die de oorzaak zijn, of vinden de tijd met het gezin ondraaglijk vanwege de bijbehorende geluiden.
Misofonie wordt vaak verward met woedeproblemen, prikkelbaarheid, autisme, obsessies en compulsies (OCD), en andere geestelijke gezondheidsproblemen, maar het is een onafhankelijke aandoening die al dan niet samen kan voorkomen met een van de bovengenoemde problemen en meer. Hersenscans tonen vergelijkbare reacties op auditieve triggers bij mensen met misofonie als bij mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette, autisme, tinnitus en OCD. Naar schatting 60% van de mensen met tinnitus lijdt ook aan misofonie. Maar terwijl bij OCD, het Tourette syndroom en autisme eerder sprake is van geluidsgevoeligheid gerelateerd aan volume of een kakofonie van geluid, is misofonie een reactie op de geluiden zelf. De overlap in hersenbeeldvorming kan onderzoekers helpen neuropathologische overeenkomsten te identificeren die uiteindelijk wijzen op een remedie of verlichting op langere termijn voor mensen met misofonie.
Boosheid is de overheersende emotionele reactie gekoppeld aan misofonische triggers, maar iemand met misofonie kan ook irritatie, stress en angst, verergering, het gevoel opgesloten te zitten, en ongeduld ervaren. Een subtype van misofonie genaamd fonofobie wordt voornamelijk gekenmerkt door angst en deelt dezelfde soorten triggers als misofonie.
Common Misophonia Triggers
Geluiden die de neiging hebben om triggering te zijn voor mensen met misofonie variëren sterk. Hoewel veel geluiden onaangenaam kunnen zijn, kan iemand met misofonie waarschijnlijk een paar specifieke geluiden noemen die hem of haar meer doen afgaan dan andere. Sommige reacties zijn zo sterk dat zelfs een foto of het noemen van het geluid de persoon in kwestie kan triggeren. Enkele triggers kunnen zijn:
- Geluiden bij het verpakken van voedsel (ritselende chipszakken, potten die open knallen)
- Geluiden bij het eten (kauwen, slurpen van soep, lippen smakken)
- Lichamelijke functies (boeren, sniffelen, aanhoudend hoesten, keel schrapen)
- Omgevingsfactoren (druppende kranen, blaffende honden, geluiden van huishoudelijke apparaten)
- Repetitief gedrag (klikken met de pen, fluiten, knokkels kraken, ademhalingsgeluiden)
Misofonie Symptomen en Signalen
Misofonie ontwikkelt zich meestal in de vroege adolescentie, en veel mensen beschrijven dat ze zich tijdens hun jeugd voor het eerst bewust werden van triggers bij hun ouders of primaire verzorgers. Het kan in de loop van de tijd alomtegenwoordiger worden, met meer triggers of een sterkere reactie, of het kan relatief stabiel blijven in de ernst ervan. Hoewel mensen kunnen merken dat ze toleranter zijn voor triggers wanneer ze worden vertoond door iemand die ze kennen of liefhebben, is de reactie over het algemeen aanwezig ongeacht het gezelschap.
Enkele reacties op triggers kunnen zijn:
- huilen in verband met agitatie
- paniekaanvallen
- zich verwijderen uit de omgeving
- Niet kunnen spreken of bewegen
- gematigde tot ernstige agitatie
- gewelddadige gedachten of impulsiviteit
- Intense angst
- Verhoogde hartslag
- Zweten
De overweldiging van emoties en intense fysiologische reacties op triggers kan ertoe leiden dat sommige mensen met misofonie naar alcohol of drugs grijpen om te helpen omgaan. Hoewel volgens sommigen de geestverruimende effecten de effecten van een trigger kunnen verminderen op het moment dat die zich voordoet, kan cumulatief middelengebruik het tegenovergestelde effect hebben, waardoor iemands algehele gevoeligheid voor triggers toeneemt. Om deze reden worden mensen met misofonie over het algemeen ontmoedigd om alcohol en drugs te gebruiken.
Onderzoek toont aan dat mensen met misofonie een verminderde kwaliteit van leven hebben door de emotionele overweldiging die ze ervaren in verband met de geluiden die ze als triggerend ervaren. Omdat de meeste triggergeluiden in het dagelijks leven voorkomen, thuis, op het werk of in een sociale situatie, kan iemand met misofonie meerdere keren per dag getriggerd worden. Dit kan leiden tot bijna constante paniek, paranoia, of verergering. Terwijl onderzoekers werken in de richting van een misofonie genezing of een blijvende manier om de symptomen aan te pakken, is het belangrijk voor iemand die denkt dat hij of zij misofonie kan hebben om de steun van een geestelijke gezondheidsprofessional te zoeken.
- Cavanna, A. E., & Seri, S. (2015). Misofonie: huidige perspectieven. Neuropsychiatric Disease and Treatment, 11, 2117. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4547634/
- Edelstein, M., Brang, D., Rouw, R., & Ramachandran, V. S. (2013). Misofonie: fysiologische onderzoeken en gevalsbeschrijvingen. Frontiers in Human Neuroscience, 7. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3691507/
- Gallagher, J. (2017). Misofonie: Wetenschappers kraken waarom eetgeluiden mensen boos kunnen maken. Retrieved from https://www.bbc.com/news/health-38842561
- Krauthamer, J. T. (april 2014). Beschrijvende statistieken van misofonie. Retrieved from https://www.academia.edu/7074008/Descriptive_Statistics_of_Misophonia
- Lewin, A., et. al. (n.d.). Als nagels op een krijtbord: Een overzicht van misofonie. Opgehaald van https://iocdf.org/expert-opinions/misophonia/
- Newcastle University. (2017, 3 februari). Bedraad voor geluid: Verontrustende geluiden veroorzaakt door overdrive van hersenverbindingen. Retrieved from https://www.sciencedaily.com/releases/2017/02/170203085144.htm
- Palumbo, D. B., Alsalman, O., De Ridder, D., Song, J. J., & Vanneste, S. (2018). Misofonie en mogelijke onderliggende mechanismen: Een perspectief. Frontiers in Psychology, 9. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6034066/
- Schröder, A., Vulink, N., & Denys, D. (2013). Misofonie: diagnostische criteria voor een nieuwe psychiatrische stoornis. PLoS One, 8(1), e54706. Opgehaald van http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0054706