Tijdens zijn acteercarrière was hij bekend als Peter Graves. Hij was gespecialiseerd in lichte komedies en musicals, vaak gecast als dappere jongemannen in de stad. Zijn carrière bereikte een hoogtepunt in het midden tot het einde van de jaren veertig, te beginnen met de films van regisseur/schrijver Val Guest, waaronder Miss London Ltd. (1943) en Bees in Paradise (1944), tegenover Arthur Askey; en Give Us the Moon (1944) en I’ll Be Your Sweetheart (1945), tegenover Margaret Lockwood. Andere rollen waren de hoofdrol in Spring Song (1946), en George IV in zowel The Laughing Lady (1946) als Mrs. Fitzherbert (1947).
Hij verscheen ook in een aantal films van Herbert Wilcox, zoals de populaire musicals Spring in Park Lane (1948) en Maytime in Mayfair (1949), beide vehikels voor Anna Neagle en Michael Wilding. Hij portretteerde ook een andere koninklijke, Prins Albert, in zowel Wilcox’ The Lady with a Lamp (1951) als Lilacs in the Spring (1954).
Hij herrees in de jaren 1960 als een populaire komische bijrolspeler in verschillende films, waaronder Alfie, The Wrong Box (beide 1966), The Jokers, I’ll Never Forget What’isname (beide 1967), en The Magic Christian (1969). Hij bleef acteren tot een paar jaar voor zijn dood, meestal op televisie.
In 1963 volgde hij zijn vader op als achtste Baron Graves. Aangezien dit een Ierse adelstand was, gaf dit hem echter geen recht op een zetel in het Hogerhuis.
Hij trouwde op 28 mei 1960 met Winifred Ruby Moule (beter bekend als de sopraanzangeres Vanessa Lee, die vele hoofdrollen speelde, vooral in verschillende Ivor Novello musical comedies). Zij overleed in 1992; hun verbintenis was kinderloos gebleven. Hij stierf op 6 juni 1994 in Frankrijk, aan een hartaanval. Hij werd in de baronie opgevolgd door zijn achternicht Evelyn Paget Graves.