Het debat over de vraag of ouders een jammerende baby moeten laten “uithuilen” of hen te hulp moeten snellen, is opnieuw aangewakkerd door onderzoek dat suggereert dat het geen kwaad kan om hen te laten uithuilen.
De hechtingstheorie suggereert dat ouders moeten snellen om hun baby te kalmeren, en voorstanders zeggen dat het laten huilen van baby’s knock-on effecten kan hebben, waaronder het beschadigen van de band tussen ouder en kind en het verhogen van het stressniveau van de zuigeling.
Anderen beweren echter dat het oppakken van een baby het huilen versterkt, en dat ouders het kind moeten verlaten.
Nu zeggen onderzoekers dat ze hebben ontdekt dat het laten huilen van zuigelingen geen invloed heeft op hun gedragsontwikkeling of hun gehechtheid aan hun moeder, maar hen kan helpen zelfbeheersing te ontwikkelen.
Prof Dieter Wolke, de co-auteur van de studie van de Universiteit van Warwick, zei dat de bevindingen suggereren dat ouders zich niet te veel zorgen moeten maken over welke aanpak ze kiezen.
“We hebben misschien van een molshoop een berg gemaakt,” zei hij.
Amy Brown, een professor in de volksgezondheid van kinderen aan de Universiteit van Swansea die niet bij het onderzoek betrokken was, zei dat de studie met de nodige voorzichtigheid moet worden behandeld. Weinig moeders in de studie lieten hun zuigeling vaak “uithuilen” tot ze 18 maanden waren, zei ze, en de studie ging niet na hoe lang ouders hun kind achterlieten of of ze het nuttig vonden.
“Dit bewijst niet dat gecontroleerd huilen iets heilzaams is,” zei ze. . Noch spreekt de studie “over hoe verontrustend veel moeders het vinden wanneer hun baby huilt”.
Schrijvend in het Journal of Child Psychology and Psychiatry, rapporteren onderzoekers van de Universiteit van Warwick hoe ze 178 baby’s en hun moeders in het Verenigd Koninkrijk volgden vanaf de geboorte tot 18 maanden.
Moeders werden gevraagd om vragenlijsten in te vullen om aan te geven hoe vaak ze hun baby achterlieten om “het uit te huilen” op verschillende tijdstippen: kort na de geboorte en na drie maanden, zes maanden en 18 maanden. Ze werden ook gevraagd hoe vaak en hoe lang hun kind huilde op verschillende momenten van de dag als pasgeborene en op drie maanden en 18 maanden.
Op drie en 18 maanden onderzocht het team hoe gevoelig de moeder was voor hun kind, met behulp van video-opnamen van interacties tussen de twee, en op 18 maanden beoordeelde het de gedragsontwikkeling van de kinderen en hun gehechtheid aan hun moeder.
Het team ontdekte dat moeders hun baby zelden lieten huilen als pasgeborenen, maar de praktijk werd gebruikelijker naarmate het kind ouder werd, met ongeveer twee derde van de moeders die het kind toestonden om soms of vaak te huilen tegen 18 maanden.
Dat, voegen de onderzoekers toe, lijkt voordelen op te leveren, waarbij ze opmerken dat kinderen die een paar keer werden achtergelaten om te huilen als pasgeborenen huilden voor kortere periodes op 18 maanden.
Het team zegt dat de praktijk geen schade lijkt te veroorzaken. Het zag geen negatieve invloed op het niveau van gehechtheid tussen moeder en kind, de gevoeligheid van de moeders of de gedragsontwikkeling van het kind op 18 maanden, de laatste beoordeeld door een combinatie van technieken, waaronder een vragenlijst ingevuld door de ouder, een rapport van een psycholoog en het kijken naar het spelen van de zuigeling met zijn moeder.
“We raden noch aan om zuigelingen te laten huilen, noch om onmiddellijk te reageren,” schrijven de auteurs. Wolke zei dat de bevindingen suggereerden dat ouders intuïtief weten hoe ze het beste op hun zuigeling kunnen reageren, en dat zowel zij als het kind zich in de loop van de tijd aanpassen.
Hij zei ook dat het onderzoek niet betekende dat ouders een huilende zuigeling gewoon moeten negeren, vooral vroeg in het leven.
Huilen is “de enige manier van communicatie van een baby, bijvoorbeeld voor voeding, veiligheid en dingen,” zei hij. Dus zorgverleners “moeten reageren op het huilen, en automatisch doen we dit.” De baby een paar minuten laten huilen kan echter nuttig zijn, voegde hij eraan toe, vooral als het geen voedertijd is. “Dan kunnen ze leren hoe ze zichzelf kunnen kalmeren,” zei hij.
De studie heeft beperkingen, waaronder het feit dat het zich baseerde op verslagen van huilen in plaats van directe observatie. Noch was het in staat om te ontrafelen of het verlaten van het kind om te jammeren de oorzaak is van kortere latere huilperiodes.
Wolke zei dat vanwege de sterke attitudes van ouders over het onderwerp, het niet mogelijk zou zijn om een gerandomiseerde controlestudie uit te voeren om de kwestie te onderzoeken.
Dr Charlotte Faircloth, een expert op het gebied van ouderschap van University College London, zei dat de “huil het uit” -kwestie hevig werd bediscussieerd.
De nieuwe studie “zal geruststellend zijn voor veel ouders die dit soort benaderingen met hun baby’s hebben gebruikt, maar zoals de auteurs van de studie suggereren, moet meer krediet worden gegeven aan ouders in het vertrouwen dat ze een aanpak zullen vinden die bij hen en hun gezinnen past,” zei ze.
Stephen Scott, een professor in de gezondheid van kinderen en gedrag aan het King’s College, zei dat een aantal studies had aangetoond dat overprikkelde kinderen veerkracht kunnen missen en later in het leven problemen kunnen ontwikkelen.Hij zei ook dat de nieuwste bevindingen logisch waren vanuit een evolutionair oogpunt. “Het is zeer onwaarschijnlijk dat in de jungle, toen wij in onze grotten zaten en op jacht waren, een kind dat een beetje moest huilen, daar schade van zou ondervinden,” zei hij. “Het zou gewoon niet zorgen voor een zeer veerkrachtige soort, en toch zijn we ongelooflijk veerkrachtig.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{highlightedText}}
- Parenten en opvoeding
- Familie
- nieuws
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger