Sophia Antipolis, Frankrijk – 29 aug 2020: Mavacamten verbetert de hartfunctie en de symptomen bij patiënten met obstructieve hypertrofische cardiomyopathie, zo blijkt uit de resultaten van de EXPLORER-HCM-studie die vandaag in een Hot Line-sessie tijdens ESC Congress 2020 zijn gepresenteerd.1
“De resultaten van deze cruciale studie ondersteunen een rol voor ziektespecifieke therapie voor obstructieve hypertrofische cardiomyopathie (HCM) die de oorzaak behandelt in plaats van alleen symptomen te bestrijden,” zei hoofdonderzoeker professor Iacopo Olivotto van het Careggi University Hospital, Florence, Italië.
HCM treft ongeveer 1 op de 500 mensen. Het wordt gedefinieerd door linker ventriculaire hypertrofie die niet kan worden verklaard door een andere hart- of systemische ziekte. De meerderheid van de HCM-patiënten heeft obstructieve HCM, waarbij een combinatie van harthypertrofie, overmatige contractiliteit en abnormale beweging van de mitralisklep de bloedstroom van de linkerventrikel naar de aorta blokkeert of vermindert – dit wordt obstructie van het linker ventrikeluitstroomkanaal (LVOT) genoemd.
Algemene symptomen zijn dyspneu, atypische pijn op de borst, hartkloppingen, vermoeidheid, en een gevoel van licht in het hoofd zijn of flauwvallen. Sommige mensen hebben weinig of geen symptomen. Maar voor anderen is HCM een slopende en levensveranderende ziekte die leidt tot lichamelijke beperkingen en een lagere kwaliteit van leven. Bij sommige patiënten ontwikkelt de linkerventrikelremodellering zich tot refractair hartfalen.
De huidige beschikbare medische behandelingen richten zich op symptoomverlichting en falen in het aanpakken van de onderliggende oorzaken van obstructief HCM. Deze niet-specifieke middelen hebben vaak een bescheiden werkzaamheid of aanzienlijke bijwerkingen. Chirurgische septale myectomie en alcoholische septale ablatie zijn effectief, maar brengen de risico’s met zich mee die inherent zijn aan invasieve procedures en vereisen specifieke expertise die niet altijd beschikbaar is. Daarom is een effectieve farmacologische therapie voor obstructieve HCM een belangrijke onvervulde behoefte.
Mavacamten is een eerste-in-class cardiale myosine-remmer die direct de onderliggende pathofysiologie van HCM aanpakt en de normale functie van het hart herstelt. In vroege klinische studies leidde behandeling met mavacamten tot significante verbeteringen van symptomen, fysieke functie, inspanningscapaciteit en kwaliteit van leven, en verminderde LVOT-obstructie bij patiënten met obstructieve HCM.
EXPLORER-HCM was een centraal, wereldwijd, fase 3, gerandomiseerd, placebogecontroleerd klinisch onderzoek dat de werkzaamheid en veiligheid van mavacamten testte bij de behandeling van symptomatische obstructieve HCM. In totaal ontvingen 251 patiënten eenmaal daags mavacamten of placebo gedurende 30 weken. De eindpunten werden gekozen om de inspanningscapaciteit, symptomen, LVOT-obstructie, functionele status en kwaliteit van leven te onderzoeken.
Het primaire eindpunt beoordeelde het behandeleffect van mavacamten op week 30 ten opzichte van placebo op zowel symptomen als hartfunctie. Het werd gedefinieerd als het bereiken van 1) ≥1,5 mL/kg/min verbetering in piekzuurstofverbruik (piek VO2) en ≥1 verlaging van de New York Heart Association (NYHA)-klasse OF 2) ≥3,0 mL/kg/min verbetering in piek VO2 en geen verslechtering van de NYHA-klasse.
Tweede eindpunten omvatten verandering van uitgangswaarde tot week 30 in LVOT-gradiënt na inspanning en door de patiënt gerapporteerde uitkomsten zoals de Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire-Clinical Summary Score (KCCQ-CSS) en HCM Symptom Questionnaire-Shortness-of-Breath (HCMSQ-SoB) subscore.
In week 30 voldeden 45 (36,6%) patiënten met mavacamten aan het primaire samengestelde eindpunt versus 22 (17,2%) met placebo (p=0,0005). Alle secundaire eindpunten, inclusief LVOT-gradiënt na inspanning en door de patiënt gerapporteerde uitkomsten, toonden ook statistisch significante verbeteringen aan voor mavacamten in vergelijking met placebo (alle p<0,0006).
De veiligheid en verdraagbaarheid met mavacamten waren vergelijkbaar met placebo. Er werden 11 ernstige ongewenste voorvallen gemeld bij 8,1% van de patiënten met mavacamten tegenover 20 ongewenste voorvallen bij 8,6% van de patiënten met placebo. Ernstige cardiale bijwerkingen traden op bij vier met mavacamten behandelde patiënten (twee atriumfibrilleren, twee inspanningscardiomyopathie), en vier in de placebogroep (drie atriumfibrilleren, één atriumfibrilleren en congestief hartfalen).
Professor Olivotto zei: “De totaliteit en consistentie van de resultaten toonden voordeel van mavacamten behandeling in vergelijking met placebo bij patiënten met achtergrond HCM therapie. Mavacamten verbeterde de functionele capaciteit, LVOT-gradiënt, symptomen en belangrijke aspecten van kwaliteit van leven bij patiënten met obstructieve HCM en werd over het algemeen goed verdragen.”
ENDS