Het doel van traumatische hersenletsel therapie en revalidatie is om het gestoorde individu te helpen naar een zo hoog mogelijk niveau van functioneren voor maximale onafhankelijkheid.
Hersenletsel revalidatie omvat twee essentiële processen: herstel van functies die hersteld kunnen worden en het aanleren van nieuwe strategieën wanneer functies niet hersteld kunnen worden tot het niveau van voor het letsel. Cognitieve stimulatietherapie speelt een sleutelrol in het revalidatieproces. Hersenletselrevalidatie is gebaseerd op de aard en omvang van de neuropsychologische symptomen die zijn vastgesteld tijdens een evaluatie na het letsel.
Hersenletselrevalidatie moet rekening houden met een breed scala aan neurofunctionele sterke en zwakke punten in de hersenen van de gewonde patiënt. Basisvaardigheden (b.v. specifieke aandacht, focus, waarnemingsvaardigheden) moeten worden versterkt voordat meer complexe vaardigheden kunnen worden toegevoegd (b.v. probleemoplossing, strategische analyse, enz.). Dit patroon van het identificeren van functionele sterktes en zwaktes samen met gerichte stimulatie van de gebrekkige gebieden is de basis voor het ontwerpen van een hersenrevalidatieprogramma.
Hersenletselrevalidatie volgt patronen van hersenontwikkeling. Grove of grootschalige systemen moeten worden ontwikkeld (of opnieuw getraind) voordat fijnere systemen. Aandacht, focus, en perceptuele vaardigheden moeten worden ontwikkeld (of opnieuw getraind) voordat complexe intellectuele activiteit plaatsvindt.
Welke cognitieve problemen kunnen het gevolg zijn van traumatisch hersenletsel?
Cognitieve problemen die het gevolg zijn van traumatisch hersenletsel variëren sterk van persoon tot persoon. Deze problemen zijn afhankelijk van vele factoren, waaronder iemands persoonlijkheid, capaciteiten van voor het letsel, en de ernst van het hersenletsel, samen met andere invloedrijke parameters.
Zolang de executieve functies (logica, problemen oplossen, enz.) intact zijn, kan een persoon waarschijnlijk een aanzienlijk cognitief verlies ondergaan en toch onafhankelijk, constructief zelfvoorzienend en productief blijven. Wanneer deze uitvoerende functies van een hogere orde en complexer zijn, vertonen zij vaak een algehele stoornis, die alle aspecten van het gedrag beïnvloedt. Executieve functies bestaan uit die capaciteiten die een persoon in staat stellen zich met succes in te laten met onafhankelijk, doelgericht, zelfdienend gedrag. Ze verschillen op een aantal manieren van de cognitieve basisfuncties. Bij vragen over executieve functies gaat het erom hoe of iemand iets gaat doen (bijv. Zal hij/zij het doen, en zo ja, hoe?)
Cognitieve verbeteringen kunnen optreden wanneer andere gebieden van de hersenen leren de functie van de beschadigde gebieden over te nemen. Dit “leer”-proces is het sleutelproces waarbij de neuro-plasticiteit van de hersenen wordt aangewend om bestaande neurale paden te regenereren en neurale netwerkomwegen te vinden rond permanent beschadigde gebieden.
Bij sommige mensen, cognitieve stoornissen omvatten vaak problemen met
- Aandacht
- Gerichte aandacht
- Gedeelde aandacht
- Concentratie
- Geheugen
- Korte termijn geheugen
- Langetermijngeheugen
- Begrip
- Interpretatie van instructies
- Leren van nieuwe informatie
- Taal
- Lezen
- Schrijven
- Gemoeilijkheden woorden te vinden
- zinnen juist te vormen
- dingen of situaties te beschrijven
- eenvoudige en complexe wiskunde
- executieve functies
- problemen oplossen
- beslissingen maken
- Planning
- Beoordeling
- Organiseren van gedachten
Individuen met traumatisch hersenletsel zijn zich vaak niet bewust van hun cognitieve tekortkomingen en kunnen gefrustreerd of boos worden.
Hoe worden deze cognitieve problemen behandeld?
De revalidatie van cognitieve en communicatieproblemen is een voortdurend, doorlopend proces. Zodra de artsen, spraak-taalpathologen, neuropsychologen, ergotherapeuten en andere professionals de omvang van het cognitieve verlies, de communicatievaardigheden, de gedragsvaardigheden, het vermogen tot actief dagelijks leven (ADL) en het gehoorvermogen hebben beoordeeld, kan een behandelingsplan worden ontwikkeld. Cognitieve problemen en communicatieproblemen veroorzaakt door traumatisch hersenletsel kunnen het best vroegtijdig worden behandeld, vaak nog tijdens de opname in het ziekenhuis. Deze vroegtijdige therapie zal vaak gericht zijn op het verbeteren van de alertheid en aandachtsvaardigheden. Ze kunnen zich richten op het verbeteren van de oriëntatie op persoon, plaats, tijd en situatie, en met behulp van traumatisch hersenletsel spraaktherapie activiteiten om het spraakverstaan te stimuleren.
Langere termijn cognitieve revalidatie kan individueel worden uitgevoerd, in groepen, of beide, afhankelijk van de behoeften van het individu. Deze therapie vindt vaak plaats in een revalidatiecentrum dat speciaal ontworpen is voor de behandeling van personen met traumatisch hersenletsel. De therapieën kunnen worden aangevuld met revalidatieoefeningen voor thuis. De revalidatie-instelling maakt intensieve therapie door spraak-taalpathologen, fysiotherapeuten, ergotherapeuten en neuropsychologen mogelijk op een moment dat de persoon het meeste baat heeft bij deze intensieve therapie. Andere mensen kunnen thuis therapie krijgen van bezoekende therapeuten of poliklinisch in een ziekenhuis, medisch centrum of revalidatiecentrum.
Het doel van revalidatie is om het individu te helpen zo zelfstandig mogelijk te functioneren. De therapie richt zich op het terugwinnen van verloren vaardigheden en op het aanleren van manieren om vaardigheden te compenseren die door het hersenletsel blijvend zijn veranderd. De meeste mensen reageren het beste op programma’s die zijn afgestemd op hun achtergrond en interesses. Bij de meest effectieve therapieprogramma’s zijn familieleden betrokken die deze informatie het beste kunnen verstrekken en het revalidatieproces het beste kunnen ondersteunen.
USA Social & Health Services TBI Factsheet for Professionals Click Here