Nauwelijks is er iets bekend over Vātsyāyana uit bronnen buiten het Kāmasūtra zelf. Sommigen geloven dat zijn discipelen op zijn aanwijzing, op verzoek van de Hindoe-koningen in het Himalaya-gebergte, de stammen in de heuvels hebben beïnvloed om de heidense offercultus op te geven. Anderen zeggen dat hij bij de bergstammen de legende van Tara als tantrische godin heeft doen ontstaan. Later, toen de verering van Tara zich verspreidde naar de oostelijke Garo heuvels, creëerde iemand de godin manifest van een ‘yoni’ godin Kamakhya. Vātsyāyana’s belangstelling voor verfijnd menselijk, inclusief seksueel, gedrag als middel tot vervulling werd vastgelegd in zijn verhandeling Kama Sutra.
Aan het slot van de Kama Sutra is dit wat hij over zichzelf schrijft:
Na het lezen en overwegen van de werken van Babhravya en andere oude auteurs, en het overdenken van de betekenis van de regels die door hen gegeven worden, werd deze verhandeling, volgens de voorschriften van het Heilige Schrift, ten bate van de wereld samengesteld door Vatsyayana, terwijl hij het leven leidde van een religieus student in Benares, en geheel en al bezig was met de contemplatie van de Godheid. Dit werk moet niet louter worden gebruikt als een instrument om onze verlangens te bevredigen. Iemand die bekend is met de ware beginselen van deze wetenschap, die zijn Dharma (deugd of religieuze verdienste), zijn Artha (wereldse rijkdom) en zijn Kama (genot of zinnelijke bevrediging) bewaart, en die rekening houdt met de gewoonten van het volk, zal zeker de beheersing over zijn zinnen verkrijgen. Kortom, een intelligent en wetend persoon die aandacht heeft voor Dharma en Artha en ook voor Kama, zonder slaaf te worden van zijn hartstochten, zal succes hebben bij alles wat hij doet.
Sommigen menen dat hij tussen de 1e en 6e eeuw n.Chr. geleefd moet hebben, op de volgende gronden: Hij vermeldt dat Satakarni Satavahana, een koning van Kuntal, Malayevati zijn vrouw doodde met een instrument genaamd Katamari door haar te slaan in de passie van de liefde. Vatsyayana haalt dit geval aan om de mensen te waarschuwen voor het gevaar dat voortvloeit uit sommige oude gebruiken om vrouwen te slaan wanneer zij onder de invloed zijn van seksuele hartstocht. Men gelooft dat deze koning van Kuntal heeft geleefd en geregeerd, en dat Vatsyayana dus na hem moet hebben geleefd. Aan de andere kant bespreekt een andere auteur, Varahamihira, in het achttiende hoofdstuk van zijn “Brihatsanhita”, de wetenschap van de liefde, en schijnt hij over dit onderwerp veel aan Vatsyayana te hebben ontleend. Sommigen geloven dat Varahamihira in de 6e eeuw leefde en dat Vatsyayana zijn werken dus vóór de 6e eeuw geschreven moet hebben.