Boven: Eikenbomen in het Murphy-Hanrehan Parkreservaat behouden hun bladeren gedurende de winter. Foto door Erin Korsmo.
Aan het eind van de herfst verliezen de meeste loofbomen hun bladeren voor de winter. In feite komt het woord bladverliezend van het Latijnse woord decidere, wat neervallen of afvallen betekent. Er zijn echter een handvol loofbomen in deze contreien die de neiging hebben hun bladeren ook na de herfst te behouden. Het is een interessant fenomeen dat niet volledig wordt begrepen. Maar laten we eerst de basisprincipes doornemen.
Waarom verliezen bomen überhaupt hun bladeren?
Zoals bijna alles in de natuur, draait het gedrag van bomen om de zon. Zodra bomen een vermindering van de hoeveelheid daglicht waarnemen, beginnen ze de hoeveelheid chlorofyl die ze produceren te verminderen.
Chlorofyl, natuurlijk, is het pigment dat bladeren groen maakt en is de primaire energieproducent voor bijna alle planten. Zodra de chlorofylproductie stopt, wordt het afgebroken en terug in de boom gebracht. Door deze vermindering van chlorofyl kunnen andere pigmenten worden gezien die altijd al in bladeren aanwezig waren, maar niet zichtbaar waren vanwege de overweldigende hoeveelheid chlorofyl (zoals geel, oranje en rood).
Lees meer over waarom bladeren van kleur veranderen in een eerdere blogpost.
Ter begeleiding van deze kleurverandering bereiden bomen zich voor op het afvallen van bladeren door een laag cellen te laten groeien tussen de bladsteel en de boomtak die bekend staat als een abscisielaag. Deze laag stopt het transport van voedingsstoffen en water naar het blad en wordt de belangrijkste fysieke reden waarom bomen hun bladeren verliezen. De abscissielaag helpt ook dit gevoelige deel van de plant te beschermen tegen winterkou en droogte.
De belangrijkste reden voor bladval bij de meeste bomen is dat het ’s winters behoorlijk koud en droog wordt in ons deel van de wereld. In plaats van energie te verbruiken om deze kwetsbare organen te beschermen, laten bomen bladeren vallen om hulpbronnen te sparen.
Het grootste probleem is dat water in de winter voor de meeste planten niet beschikbaar is (omdat het ijs is), zodat er geen manier is om aan te vullen wat ze verliezen. En, voor zover ik weet, is er geen revitalize and replenish lotion beschikbaar voor bomen.
Maar hoe zit het met bomen die hun bladeren niet verliezen in de winter?
Er zijn een handvol bomen in onze regio die hun droge, bruine bladeren wel de hele winter behouden. De term hiervoor is “marcescentie.” De abscissie-laag van deze bomen vormt zich pas in de lente volledig, waardoor ze hun bladeren veel langer kunnen vasthouden.
Marcescentie treedt bijna altijd op bij seksueel onvolgroeide delen van de boom (delen die nog geen bloemen hebben gevormd). Gewoonlijk vertonen bomen op jonge leeftijd marcescentie, maar verliezen dit kenmerk wanneer ze ouder worden. De meeste van onze eiken zijn kieskeurig op deze manier.
Het is ook gebruikelijk dat slechts een deel van een boom bladeren behoudt; meestal blijven de bladeren aan de takken die het dichtst bij de grond staan.
Hier zijn enkele bomen die u dit gedrag kunt zien vertonen en waar u ze in het Park District kunt vinden:
- Witte eik: Witte eik is de dominante boom in Silverwood Park en kan sporadisch worden gezien in het bos in het noordoostelijke deel van Murphy-Hanrehan Park Reserve.
- Moeraswitte eik: Deze bomen zijn aangeplant op picknickplaatsen en parkeerplaatsen in het hele Park District.
- Blauwe beuk/haagbeuk (Carpinus caroliniana): Dit is een ondergeschikte boom die het meest voorkomt in esdoorn-bashoutbossen zoals Baker Park Reserve en Lake Rebecca Park Reserve.
- Hopbeuk/IJzerhout (Ostrya virginiana): Deze bomen lijken op Carpinus, maar komen vaker voor.
Is er een voordeel aan het houden van bladeren?
Er is geen echte consensus in de boomonderzoeksgemeenschap over de vraag waarom sommige boomsoorten hun bladeren houden, maar er zijn een aantal theorieën. De belangrijkste theorie is dat het bewaren van de bladeren de knoppen van het volgende jaar beschermt tegen herten die door de bomen snuffelen of tegen de uitdrogende wind in de winter.
Uiteindelijk verliezen marcescente bomen hun bladeren in de lente als nieuwe plantendelen de oude bladeren van de takken duwen. Dus, hoe dan ook, u zult bladeren moeten harken – alleen niet tot de lente.