Liefhebbende ouders van huisdieren en dierenliefhebbers vrezen en vrezen het moment waarop hun huisdier zal sterven. Maar al te velen van ons maken de tragische of traumatische dood van onze metgezellen mee. Anderen ervaren een onvolledig einde met een weggelopen huisdier, nooit echt wetend wat de uitkomst van hun ervaring is.
We worden achtergelaten met het moeten maken van extreem moeilijke keuzes bij euthanasie, en vinden onszelf vaak niet in staat om te slapen of ons bezig te houden met iets dat vroeger vreugde bracht. Als we huilen, zijn we bang dat de tranen nooit zullen ophouden. Maar tegelijkertijd ervaren we de pijn om ons te herinneren dat onze huisdieren iets voor ons betekenden.
In het rouwen om onze huisdieren, kunnen we te maken krijgen met het oordeel van anderen. Het horen van de woorden: “Het was maar een huisdier, je kunt altijd een ander krijgen,” kan ons tot in het diepst van ons hart raken, en kan ons de vraag doen stellen of we wel zoveel verdriet moeten hebben om de dood van onze metgezel.
Wat is eigenlijk “normale” rouw?
Mensen kunnen zich enorm ongemakkelijk voelen als ze met rouw worden geconfronteerd. De meesten van ons vrezen onze eigen sterfelijkheid en negeren het concept van de dood graag. Wanneer iemand rouwt, zijn er veel goedbedoelende vrienden die gewoon niet de juiste woorden weten te vinden en ons uiteindelijk schaden in plaats van genezen door het verdriet om het verlies van ons huisdier.
We worden gedwongen met tijdlijnen, ofwel voorgesteld door onze vrienden of gecreëerd in onze eigen gedachten. Sommigen zullen familieleden horen zeggen: “Je huilt hier al een maand over, het is tijd om verder te gaan met je leven.” Anderen verwachten een lineair of chronologisch tijdschema. Mensen hebben nog steeds de neiging te geloven dat rouw een soepel proces moet zijn, een proces waar je snel doorheen kunt.
Het is echter een feit dat rouw helemaal niet lineair of chronologisch is. Theorieën over rouw en verlies proberen ons te leiden en ons te verklaren met welke emoties we te maken hebben. De eerlijke waarheid is dat rouw extreem rommelig is. We ervaren de acute fase van rouw, of het moment vlak na het overlijden. We ervaren ook anticiperend verdriet, of de gevoelens van verdriet terwijl ons huisdier nog leeft, maar we ons bewust zijn van een naderend einde, hetzij door ziekte of natuurlijke dood. Er is depressie, angst, pijn, paniek, schaamte, schuld, woede, spijt, en nog veel meer, te lang om in dit artikel op te noemen.
Soms hebben we wat extra steun nodig, die meestal komt van een gediplomeerd counselor, maatschappelijk werker, of psycholoog.
Wanneer wordt rouwen ongezond?
Wanneer we kijken naar de duur van rouw, is het meestal niet juist om te kijken naar de tijdlijn van rouw. De tijd die nodig is om door een rouwervaring heen te komen, varieert enorm van persoon tot persoon. Voor de ene persoon kan het vier maanden duren voordat hij zich weer “normaal” voelt en overweegt om een andere harige vriend te adopteren. Voor een ander kan het zes maanden, negen, of een jaar duren.
De mate van impact die het verdriet op je leven heeft, is het belangrijkste deel. Het is volkomen normaal, en gezond, om je af te zonderen en extreme emoties te voelen vlak nadat je huisdier is overleden. Elke keer dat we huilen of een emotionele uitbarsting ervaren, is ons lichaam aan het genezen en bewegen door de ervaring.
Wanneer onze gedachten en emoties ons maandenlang verlamd in bed houden, kan dit ons leven op een negatieve manier gaan beïnvloeden. Als we afhankelijk zijn van een baan om de huur te betalen en onze overige dieren te onderhouden, kan dit een belemmering vormen voor het behouden van de baan en geconfronteerd worden met baanverlies. Als we niet eten en gewicht verliezen, kan onze gezondheid in gevaar komen. Als we ons maandenlang blijven isoleren zonder te reageren op de outreach van onze vrienden, lopen we mogelijk het risico van verder isolement en een afname van sociale steun, wat een negatief effect kan hebben op onze psyche en ons algehele welzijn.
Als uw patronen gedurende een langere periode een aanzienlijke impact op uw leven veroorzaken, kan het nuttig zijn om de steun van een professionele counselor te zoeken die u kan helpen er doorheen te leiden.
Zelfhaat, schuld en schadelijke gedachten
Het is heel gewoon om te zien dat liefhebbende huisdierouders zichzelf de schuld geven van de dood van hun dier, vooral wanneer ze de moeilijke keuze van euthanasie moeten maken. Met het ombuigen van onze gedachten en het doorlopen van het rouwproces, hebben deze gedachten de neiging om te verminderen en kunnen worden vervangen door gelukkiger herinneringen, met de erkenning dat door uw beslissing uw huisdier niet langer hoefde te lijden.
Onze geesten proberen snel onze nieuwe realiteit te verwerken wanneer we de dood van een huisdier hebben meegemaakt. Sommigen van ons hebben een negatievere geest, die ons gemakkelijk de schuld, schuld of schaamte in de schoenen schuift.
We kunnen tegen onszelf zeggen: “Je had moeten weten dat dit zou gebeuren.” “Waarom heb je dit niet gedaan?” “Ik heb ze vermoord.” Deze gedachten zijn ongezond en schadelijk als ze zonder aandachtige bijsturing gedurende langere perioden worden voortgezet.
Zonder aandachtige omleiding naar positievere gedachten, hebben ze de neiging zich op te bouwen en nog donkerder te worden. Als je geest is ruminatief, of snel fietsen door dezelfde steeds meer donkere gedachten, kan het uiterst nuttig zijn om professionele begeleiding te zoeken in deze tijd.
In dit geval zorgen hulpverleners voor een niet-oordelende aanwezigheid en kunnen zij met u samenwerken om de oorsprong van deze gedachten te begrijpen. Typisch, deze gedachten zijn historisch en kunnen zeer onbewust zijn totdat ze worden geactiveerd door een belangrijke levensgebeurtenis, zoals de dood van een huisdier.
Zelfbeschadiging, overmatig drank- of drugsgebruik, of gedachten aan zelfmoord
Er zijn momenten in ons leven dat we het gevoel hebben dat er geen hoop meer is. Dat we gewoon de bodem hebben bereikt en niets meer aankunnen. Als ons huisdier sterft op een donker moment in ons leven, kan dat pijnlijke gedachten en handelingen opwekken die uiterst schadelijk zijn.
Als je merkt dat je drugs gebruikt of overmatig drinkt na de dood van een huisdier, kan de extra steun van een counselor je helpen bij het verwerken en het bedenken van alternatieve methoden om met je ervaring om te gaan.
Dachten aan zelfmoord of zelfverminking, zoals snijden of andere vormen van zelfverminking, nemen vaak toe door drugsgebruik en chronische negatieve zelfpraat.
Het hebben van gedachten over het beëindigen van je eigen leven is niet zo zeldzaam als je misschien denkt. Er zijn veel mensen die worstelen met het leven na de dood van hun huisdier, vooral als hun huisdier een van de enige redenen was om zelf te leven. Veel mensen leven van dag tot dag in de wetenschap dat hun huisdier van hen afhankelijk is, en in de moeilijke tijden kunnen onze huisdieren onze enige houvast zijn.
Als zelfmoordgevoelens de kop opsteken en je je onveilig begint te voelen, weet dan dat er altijd hulp beschikbaar is en mensen die om je geven bij de Nationale Zelfmoord Hotline op 1-800-273-8255. Het zoeken van begeleiding en steun van een hulpverlener is nooit een teken van zwakte, maar een kracht.
Er zijn zoveel viervoetige vrienden die onvoorwaardelijke liefde in ons leven willen delen. Als we ons in deze tijd niet klaar voelen voor een ander huisdier in ons huis, zijn er reddingshonden die graag een paar momenten van uw tijd zouden hebben om de liefde te ervaren die alleen u kunt geven.