Wat te doen als u valselijk wordt beschuldigd van een misdrijf

Wat zijn valse beschuldigingen?

Valse beschuldigingen zijn beschuldigingen wanneer iemand wordt beschuldigd van een misdrijf dat hij niet heeft gepleegd. Deze aanklachten moeten worden verworpen als:

• de beschuldigde of zijn verdediger,
• de rechtbank kan aantonen dat hij ten onrechte is beschuldigd.

Een onrechtmatige veroordeling doet zich voor wanneer een feitelijk onschuldig persoon door het rechtssysteem wordt veroordeeld.

Mensen kunnen ten onrechte worden beschuldigd van elk type misdrijf in de Verenigde Staten. Dit omvat de misdrijven van:

• diefstal,
• drugs,
• verkrachting, en
• moord.

Een van de meest voorkomende soorten gevallen, echter, betreft het misdrijf van batterij huiselijk geweld.

Voorbeeld: Nia komt erachter dat haar man haar bedriegt. Om hem terug te pakken, belt ze 112 en vertelt de politie dat haar man haar probeerde te slaan. De politie arresteert haar man en schrijft hem in voor huiselijk geweld.

Hier heeft Nia haar man valselijk beschuldigd van een misdaad. Als de echtgenoot kan bewijzen dat hij de overtreding niet heeft begaan, moet het misdrijf worden geseponeerd. Zo niet, dan wordt de echtgenoot ten onrechte veroordeeld voor een misdrijf.

2. Zijn er bewijzen/statistieken over onterechte veroordelingen in de VS?

Van 1989 tot eind 2018 zijn in de Verenigde Staten 2.372 exoneraties geregistreerd.1 Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat ze allemaal feitelijk onschuldig waren. Maar het suggereert wel dat valse beschuldigingen door vermeende slachtoffers en onterechte veroordelingen wijdverspreid zijn.

Een exoneratie betekent dat een rechtbank de strafrechtelijke veroordeling van een partij terugdraait. Exoneratiestatistieken helpen dan:

• schatting stats op onterechte veroordelingen,
• sinds de exoneratie betekent dat een partij vals beschuldigd en ten onrechte veroordeeld was.

Het Nationaal Register van Exoneraties heeft 151 exoneraties in 2018 geregistreerd.2

De exoneraties van 2018 omvatten:

• 101 exoneraties voor gewelddadige misdrijven, waaronder 68 moorden, 7 veroordelingen voor seksueel misbruik van kinderen, en 10 seksuele aanrandingen op volwassenen,
• 2 exonerees die ter dood waren veroordeeld,
• 33 exoneraties voor drugsmisdaden,
• 23 exoneraties die geheel of gedeeltelijk waren gebaseerd op DNA-bewijs,
• 70 exoneraties die waren voor veroordelingen waarbij geen misdrijf daadwerkelijk was gepleegd,
• 107 exoneraties die te maken hadden met wangedrag van overheidsfunctionarissen,
• 49 exoneraties die te maken hadden met veroordelingen gebaseerd op schuldbekentenissen,
• 31 exoneraties die te maken hadden met foutieve identificaties door ooggetuigen,
• 19 exoneraties die te maken hadden met valse bekentenissen, en
• 111 exoneraties die meineed of een valse beschuldiging inhielden.3

Over seksueel geweld kan worden opgemerkt dat de meerderheid van de gevallen van seksueel geweld, naar schatting 63 procent, nooit wordt aangegeven bij de politie.4 De prevalentie van valse aangifte van gevallen van seksueel geweld is echter over het algemeen laag.5

Wat zijn enkele redenen waarom mensen valselijk worden beschuldigd?

Er zijn vijf veelvoorkomende redenen waarom iemand valselijk kan worden beschuldigd van een misdrijf. Dit zijn:

1. verkeerde identiteit – dit is wanneer een aanklager een persoon verkeerd identificeert voor het plegen van een misdrijf.
2. verkeerde herinnering – of wanneer een aanklager een fout maakt bij het herinneren van details over een misdrijf.
3. kwaadwillige valse beschuldigingen – dit is wanneer een aanklager opzettelijk liegt wanneer hij de autoriteiten vertelt dat een persoon een overtreding heeft begaan. (Een van de redenen kan zijn om de overhand te krijgen in een geschil over de voogdij/het familierecht. Een andere reden is een boze tiener die ten onrechte kindermishandeling claimt om zijn ouders terug te pakken.)
4. ambtsmisdrijf – of wanneer officieren van justitie of politie zich schuldig maken aan machtsmisbruik bij het arresteren of aanklagen van een persoon wegens een strafbaar feit.
5. misleidend forensisch bewijs – hier overdrijven deskundigen statistische beweringen om hun verklaringen meer impact te geven.

In termen van deze laatste reden, kunnen deskundigen dingen overdrijven bij het verstrekken van een:

• DNA-analyse, of
• haaranalyse.

Wat betreft verkeerde identificaties, deze gebeuren vaak tijdens politie line-ups. Dit komt omdat getuigen de neiging hebben iemand in de line-up te kiezen die het meest lijkt op hun herinnering aan de verdachte, zelfs als de verdachte niet daadwerkelijk in de line-up staat. Dit verschijnsel wordt het “best guess problem” genoemd.

Over ambtelijk wangedrag gesproken, dit kan subtiel van aard zijn. Tijdens onderzoeken wordt de politie geacht getuigen open vragen te stellen, zoals “wat gebeurde er daarna?” om de nauwkeurigheid te bewaren. Maar soms stelt de politie ten onrechte “leidende vragen” waardoor getuigen valse herinneringen creëren.

Voorbeeld: De politie onderzoekt Marcos voor een inbraakmisdrijf. Ze stellen een getuige verschillende vragen zoals “wat gebeurde er toen?” en “nog iets?” Vervolgens vraagt de politie: “wanneer heeft u Marcos het huis zien binnengaan,” terwijl de getuige de verdachte in feite alleen op een stukje gras heeft gezien.

De eerste twee vragen zijn geoorloofde open vragen. Maar de laatste vraag is een ontoelaatbare leidende vraag. Zij kan leiden tot valse herinneringen en een getuige in verwarring brengen. Dit, op zijn beurt, kan resulteren in een valse beschuldiging.

Wat kan iemand doen als hij valselijk beschuldigd wordt van een misdrijf?

Een persoon kan vier dingen doen als hij valselijk beschuldigd wordt van een misdrijf. Deze zijn:

1. een verdedigingsadvocaat inhuren,
2. een vooronderzoek instellen,
3. de aanklager impeacheren,
4. een civiele zaak aanspannen wegens kwaadwillige vervolging, en/of
5. een privé-polygraaftest ondergaan.

4.1. Huur een verdedigingsadvocaat

Het belangrijkste wat een persoon moet doen als hij valselijk wordt beschuldigd van een misdrijf is:

• zwijgen, en
• zich juridisch laten vertegenwoordigen om zijn wettelijke rechten te beschermen

Een beschuldigde moet nooit denken dat hij geen advocaat nodig heeft, alleen omdat hij weet dat hij onschuldig is aan een overtreding. Er is aantoonbaar zelfs een grotere behoefte aan een advocaat in deze situaties. Dit komt omdat de zaak het volgende kan inhouden:

• interacties met aanklagers om fouten in de aanklacht te bespreken,
• vijandige beschuldigers en getuigen,
• vals of misleidend bewijs, en
• pleidooien van schuldig aan minder ernstige vergrijpen.

In termen van het laatste, merk op dat het in het beste belang van een beschuldigde kan zijn om:

• het risico op zware straffen te verminderen,
• door schuldig te pleiten aan een misdrijf dat zachtere straffen kent.

Een strafrechtadvocaat is de beste persoon om een beschuldigde te adviseren of dit de juiste beslissing is om te doen.

4.2. Voer een pre-dossier onderzoek

Een “pre-dossier onderzoek” is wanneer een advocatenkantoor:

1. beschuldigingen van een misdrijf onderzoekt, en
2. doet dit voordat strafrechtelijke aanklachten worden ingediend.

Het doel van deze onderzoeken is om bewijsmateriaal te verzamelen dat gunstig is voor een beschuldigde.

Tijdens een pre-dossier onderzoek, kan een verdedigings advocaat of firma:

• getuigen ondervragen die de politie heeft ontmoet,
• nieuwe getuigen vinden om te ondervragen over de valse beweringen,
• fysiek bewijs verzamelen,
• achtergrondgegevens doorzoeken,
• informatie verzamelen over een beschuldiger om twijfel te zaaien over zijn of haar geloofwaardigheid, en
• overleg plegen met getuigen-deskundigen.

Onderzoek vooraf kan een zeer effectieve verdedigingsstrategie zijn. Dit komt omdat zodra het onderzoek is voltooid, de advocaat van de beschuldigde naar de officier van justitie kan gaan en kan proberen de officier van justitie te overtuigen om ofwel:

1. geen aanklacht in te dienen, of
2. een aanklacht in te dienen voor een minder zwaar misdrijf.

Voorbeelden van een minder zwaar misdrijf zouden kunnen zijn: ordeverstoring in plaats van huiselijk geweld.

4.3. De beschuldiger

Een beschuldiger “impeachen” betekent bewijs of vragen aandragen die de geloofwaardigheid van de beschuldiger ondermijnen.

Dit gebeurt meestal tijdens een kruisverhoor. Een advocaat van de verdediging zal getuigen vragen of zij feiten kennen die een slechte indruk geven van de reputatie van de aanklager op het gebied van waarheidsgetrouwheid.

Impeaching kan ook het presenteren van een of ander soort bewijs inhouden dat aantoont dat de aanklager niet waarheidsgetrouw of niet goed geïnformeerd is over een onderwerp.

4.4. Dien een civiele aanklacht in wegens kwaadwillige vervolging

Een vordering wegens kwaadwillige vervolging is een:

• civiele oorzaak van actie,
• die is ontworpen om achter mensen aan te gaan die lichtzinnige rechtszaken indienen,
• en als gevolg daarvan schade veroorzaken.

In deze gevallen, dient de benadeelde partij een civiele rechtszaak in tegen de persoon die de ongegronde vordering heeft ingediend. De eiser moet dan drie dingen bewijzen om in de rechtszaak te slagen. Deze zijn:

1. de gedaagde heeft een lichtzinnige claim tegen de eiser ingediend,
2. de rechtszaak is niet aangespannen om te winnen, maar voor een ander doel (zoals intimidatie), en
3. de eiser heeft schade geleden als gevolg daarvan.

Als dit allemaal wordt bewezen en de eiser is onschuldig bewezen, dan kan de eiser worden gecompenseerd voor opgelopen letsel.

Deze schadevergoeding heeft de vorm van compenserende schadevergoeding en kan omvatten:

• economische schade (zoals advocaatkosten en medische kosten), en
• niet-economische schade (zoals verlies van reputatie en schaamte).

Vals beschuldigde slachtoffers kunnen ook een smaadzaak aanspannen.

4.5. Doe een privé polygraaftest

Het doen en slagen voor een privé polygraaftest kan geen kwaad en kan een beschuldigde die vals beschuldigd wordt alleen maar helpen. De verdediger kan de resultaten aan de aanklagers laten zien, die dan kunnen worden overgehaald om de aanklacht in te trekken of aan te bieden om nog een leugendetector test te doen op het kantoor van de aanklager. Als de beklaagde opnieuw slaagt, kunnen de aanklagers besluiten dat ze een te zwakke zaak hebben om door te gaan met vervolgen.

Merk op dat de resultaten van privé polygraaftesten vertrouwelijk blijven, tenzij de beklaagde ervoor kiest om ze te delen. Als de verdachte niet slaagt voor de test, hoeven de autoriteiten dat nooit te weten. Meer informatie over de Californische leugendetectorwet.

Voor aanvullende hulp…