Wat is het? | Hoe werkt het? Het proces? Wat gebeurt er daarna?
Geestelijke gezondheidsproblemen zijn vaak moeilijk te beheersen door de samenleving, vooral in situaties waar verwarde personen weigeren om de hulp te zoeken die ze nodig hebben. Dit kan met name problematisch zijn in gevallen waarin iemand met een mogelijke geestelijke stoornis wordt beschouwd als een potentiële bedreiging voor zichzelf of anderen. Sommige rechtsgebieden hebben geprobeerd deze problemen op te lossen door middel van wetgeving die onvrijwillige opname in een inrichting voor onderzoek naar de geestelijke gezondheid mogelijk maakt. De Florida Mental Health Act van 1971 – ook wel bekend als de Baker Act geeft bepaalde personen de bevoegdheid om potentieel verwarde personen tijdelijk naar instellingen voor geestelijke gezondheidszorg te sturen.
Maar wat gebeurt er als je iemand de Baker Act oplegt?
Wat is de Baker Act?
De Baker Act is een bestaande wet die voorziet in tijdelijke institutionalisering van personen die aan bepaalde criteria voldoen. De wet kan alleen worden gebruikt door daartoe bevoegde personen, zoals rechters, geestelijk verzorgers, ordehandhavers en artsen. Belangrijker nog, de wet wordt beperkt door het feit dat deze functionarissen over deugdelijk bewijs moeten beschikken dat de persoon mogelijk voldoet aan de definitie van geestelijke stoornis van de wet. Bovendien moet hij een risico vormen voor zichzelf of anderen – of aantonen dat hij zichzelf verwaarloost.
Het moet opgemerkt worden dat de wettelijke criteria meer vereisen dan alleen maar een vermoeden van geestelijke stoornissen of een potentieel risico. Het statuut vraagt specifiek om “substantieel” bewijs, wat veel hoger is dan een simpel vermoeden. Als gevolg hiervan kunnen mensen niet onvrijwillig in een inrichting worden opgenomen, alleen omdat ze zich vreemd gedragen, weigeren psychiatrisch onderzoek te ondergaan, of af en toe last hebben van stemmingswisselingen of uitbarstingen.
Er moet voldoende bewijs zijn van een mogelijke geestelijke stoornis, gekoppeld aan een sterk potentieel voor schade aan zichzelf of anderen. Meestal vereist dat een soort recent gedrag dat een ernstig risico suggereert.
Hoe werkt de Baker Act?
Wanneer men denkt dat een persoon voldoet aan de wettelijke criteria voor onvrijwillige opname in een inrichting, wordt hij of zij in hechtenis genomen en voor onderzoek overgebracht naar een psychiatrische inrichting. De wet geldt in gelijke mate voor alle personen in Florida, ongeacht hun leeftijd. Er zijn echter enkele verschillen in de hoeveelheid tijd die volwassenen en minderjarigen kunnen worden vastgehouden. De inrichting kan een volwassene niet langer dan 72 uur vasthouden, waarin een onvrijwillig onderzoek naar de geestelijke gezondheid zal worden uitgevoerd. Minderjarigen kunnen slechts 12 uur worden vastgehouden voordat het onderzoek wordt ingesteld.
Als de patiënt langer dan 12 uur wordt vastgehouden, eist de wet dat hij of zij binnen de eerste 24 uur na de opname in de inrichting wordt onderzocht door een deskundige in de gezondheidszorg. Dit onderzoek moet een beoordeling van de medische stabiliteit van de patiënt omvatten, en moet vaststellen of er andere factoren dan psychiatrische problemen in het spel zijn.
Inrichtingen zijn verplicht om voogden, advocaten of andere vertegenwoordigers van de patiënt uiterlijk 24 uur na opname op de hoogte te stellen, en moeten alle contactpogingen documenteren. Minderjarigen moeten op de hoogte worden gesteld zodra zij in de instelling zijn aangekomen, hoewel de kennisgeving aan de ouders of voogd met een hele dag kan worden uitgesteld als de instelling misbruik vermoedt en contact heeft opgenomen met het centrale meldpunt voor misbruik.
De Baker Act-procedure
CLICK TO ENLARGE
De formele procedure voor het gebruik van de Baker Act is vrij eenvoudig. Zoals gezegd kunnen alleen rechters, beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en de geestelijke gezondheidszorg, en rechtshandhavingspersoneel de procedure inleiden. Om dat te doen, zijn er bepaalde procedurele vereisten die zij moeten volgen:
– Rechters kunnen een zogenaamd “ex parte” bevel uitvaardigen. Dat type bevel wordt gebruikt wanneer de rechter slechts één partij in een controverse heeft gehoord. Doorgaans zal de rechtbank bewijsmateriaal voorgelegd krijgen dat een persoon zou kunnen lijden aan geestelijke gezondheidsproblemen waardoor hij of zij een risico vormt voor zichzelf of anderen. Als de rechter vindt dat het bewijs overtuigend is, zal een bevel worden uitgevaardigd om de wetshandhavers te instrueren om de persoon voor onderzoek af te leveren bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg.
– Medisch en psychiatrisch personeel heeft een ander proces te volgen wanneer ze de wet gebruiken. Artsen, maatschappelijk werkers en professionals in de geestelijke gezondheidszorg moeten een formele verklaring overleggen van een recent (binnen de voorafgaande 48 uur) onderzoek waaruit blijkt dat de patiënt in aanmerking komt voor onvrijwillige opname. Dat certificaat wordt overhandigd aan rechtshandhavingspersoneel, dat de persoon vervolgens in hechtenis neemt en naar een onderzoeksinstelling vervoert.
– Rechtshandhavingspersoneel mag iedereen die een risico lijkt te vormen voor zichzelf of anderen, afleveren bij een geschikte instelling voor geestelijke gezondheidszorg.
Voluntary Baker Act Admissions
De Baker Act maakt het ook mogelijk voor volwassenen om vrijwillig een aanvraag in te dienen voor tijdelijke opname in een instelling. Van deze vrijwillige opname kan ook gebruik worden gemaakt door ouders die hun minderjarige kinderen in een dergelijke inrichting willen laten onderzoeken. Eenmaal daar zal de patiënt worden onderzocht door personeel van de inrichting, en zal een beoordeling worden gemaakt van zijn of haar geestelijke gezondheid en de mogelijkheid om zichzelf of anderen schade toe te brengen. Als het probleem kan worden toegeschreven aan iets anders dan psychiatrische problemen, zal de patiënt vaak worden vrijgelaten. In gevallen waar geestelijke gezondheidsproblemen interventie vereisen, zal een behandelingsplan worden ontwikkeld.
Hoewel dit soort opnames technisch gezien vrijwillig zijn, moeten patiënten begrijpen dat ze tot 24 uur in de inrichting kunnen worden vastgehouden nadat ze hebben verzocht om te mogen vertrekken. Dit uitstel is nodig om het personeel van de instelling de tijd te geven om te bepalen of een onvrijwillig onderzoek of behandeling nodig is. In gevallen waarin een dergelijk onderzoek noodzakelijk wordt geacht, heeft de inrichting twee dagen de tijd om een verzoekschrift in te dienen waarin de rechter wordt verzocht de patiënt onvrijwillig op te nemen.
Na het onderzoek
Als het onderzoek is afgerond, zal een van de volgende dingen gebeuren:
– Als er geen interventie nodig is, wordt de patiënt vrijgelaten – tenzij, uiteraard, de patiënt formeel van criminele activiteiten is beschuldigd. In dat geval wordt hij of zij in voorlopige hechtenis genomen.
– De patiënt kan worden gevraagd vrijwillig toestemming te geven voor opname, om een eventueel noodzakelijke behandeling te ondergaan.
– De patiënt kan worden vrijgelaten met een aanbeveling voor een ambulante behandeling in de geestelijke gezondheidszorg. Die behandeling is vrijwillig van aard.
– In gevallen waarin ingrijpen noodzakelijk is voor een patiënt die weigert in te stemmen met een vrijwillige opname, kan de instelling verzoeken om onvrijwillige opname door een verzoekschrift in te dienen bij de rechtbank.
Geestelijke gezondheid is een ernstige zaak, en wetten zoals de Baker Act zijn bedoeld om de samenleving te beschermen tegen identificeerbare potentiële bedreigingen. En terwijl het blijft een onderwerp van controverse in sommige kringen, wordt de wet algemeen aangenomen dat een waardevolle bescherming voor de staat Florida te bieden. Voor mensen die reden hebben om aan te nemen dat een geliefde of vriend een gevaar voor zichzelf of anderen kan zijn, kan deze wet soms de enige manier zijn om die persoon de juiste soort hulp te bieden.