De terugkeer van Ian McDiarmid in de rol van keizer Palpatine in Star Wars: The Rise of Skywalker maakt hem een van de weinige acteurs die in alle drie de Star Wars-trilogieën voorkomt, maar hij was niet de eerste persoon die Darth Sidious speelde. In de centrale Skywalker Saga wordt het conflict over het algemeen gedreven door de wens van de protagonisten om agenten van de duistere kant van de Force te verslaan, of ze nu onder de mantel van de Separatisten, het Keizerrijk of de Eerste Orde vallen. Hoewel hij zelden opvalt, heeft Palpatine alle drie van deze organisaties tot op zekere hoogte georkestreerd en kan hij goed worden beschouwd als de primaire antagonist van de hele serie.
Palpatine’s schurkenmotieven blijven relatief consistent, maar zijn voorstelling verschuift om de algemene zorgen van elke afzonderlijke trilogie te weerspiegelen. Zijn verschijning als een herleefde kloon van zijn vroegere zelf in The Rise of Skywalker is een manifestatie van de preoccupatie van de vervolg trilogie met het verleden en de erfenis. In de bureaucratie van de prequels, speelt hij het politieke spel, trekt aan de touwtjes vanuit de schaduw. En de oorspronkelijke trilogie, met zijn meer elementaire perspectief van goed tegen kwaad, was het decor voor Palpatine’s meest sinistere en gebiedende verschijningen.
Toen Palpatine voor het eerst als hologram voor Darth Vader verscheen in The Empire Strikes Back, werd hij ingesproken door Clive Revill en fysiek uitgebeeld door Marjorie Eaton met bovenop geplaatste chimpansee-ogen. De scène is erg kort, maar de eerbied die Vader toont, impliceert een nog grotere, meer buitenwereldse autoriteit dan zijn titel van Keizer zou doen vermoeden. Eaton en Revill werden niet teruggehaald om de rol te hernemen, en na een aantal mogelijke vervangers te hebben gehad, werd Ian McDiarmid gecast als Palpatine in Return of the Jedi, en hij zou de rol bijna veertig jaar blijven spelen.
De korte en stille schermtijd van Palpatine in The Empire Strikes Back maakte zeker de experimentele hersenschim mogelijk van een voorstelling gedeeld door Revill, Eaton, en een niet-gecrediteerde primaat. Omdat het een samengesteld beeld was, zou het waarschijnlijk moeilijk zijn geweest om een opname te maken die dynamischer was dan een enkel hologram. Bovendien, afgaande op Lucas’ eerste ideeën over de Keizer, lijkt het erop dat zijn visie voor Palpatine steeds krachtiger en eldritser werd, dus McDiarmid’s optreden in Return of the Jedi kan worden gezien als een reactie hierop, waarbij hij de Sith facetten van het personage benadrukt, met name door stemwerk dat veel eigenzinniger en gedenkwaardiger is dan dat van Revill.
Het effect van Eaton en Revill’s oorspronkelijke optreden in The Empire Strikes Back was buitengewoon verontrustend op een manier die heel goed paste bij de stemmige toon van de film als geheel. Maar hoewel we kunnen betreuren dat het uit de 2004 re-release is verwijderd, betekende de technische specificiteit dat het waarschijnlijk niet haalbaar was voor de meer langdurige rol in Star Wars die Palpatine voorbestemd was te hebben.
- SR Originals
- star wars
- the empire strikes back