Zoetwater-aquarium rivierkreeften

Kreeften, kunnen zeer interessant zijn, maar het is vaak moeilijk om een soort te identificeren of zelfs maar informatie te vinden over de eisen die aan een soort in gevangenschap worden gesteld. Alvorens meer te leren over een aantal mogelijke aquarium rivierkreeften, moeten we eerst de basisprincipes van deze intrigerende ongewervelden behandelen.

Kreeften worden in een verscheidenheid van habitats aangetroffen. Af en toe worden ze aangetroffen in brak water, en sommige soorten kunnen enkele dagen in zout water overleven, maar geen enkele mariene habitat is een permanente verblijfplaats voor rivierkreeften. Het zijn solitaire dieren die zich ophouden in holen of spleten, die zij verdedigen tegen binnendringende soortgenoten.

Dit agressieve gedrag kan onder bepaalde omstandigheden echter veranderen. Sommige soorten, zoals Orconectes virilis, zijn bijvoorbeeld passief wanneer ze vervellen of vlak daarvoor. Bij sommige soorten hangt de agressie ook af van de temperatuur. Een stijgende of dalende temperatuur kan, afhankelijk van de soort, een aanleiding zijn voor het kuitschieten, en de agressie is dan evenredig of omgekeerd evenredig met de stijging van de watertemperatuur. De pH is over het algemeen geen belangrijke factor bij exemplaren in gevangenschap.

Vissen die met rivierkreeftjes gehouden kunnen worden

Met de kleine rivierkreeftjes (zoals Cambarellus) kunt u neon tetras, mollies, platies, zwaarddragers en kleine meervallen zoals Ancistrus houden.

Met de grotere rivierkreeften (zoals Cherax destructor), kunt u zowel kleine vissen houden als grotere vissen zoals Aulonocar en Pseudotropheus (Malawi en Tanganyika cichlide vissen ), meervallen zoals Ancistrus, Gibbiceps, Zuid-Amerikaanse cichlide vissen, barbelen, goudvissen en labyrint vissen.

Normaal gesproken zijn de klauwen van de rivierkreeft te groot en te zwaar om ze in staat te stellen kleine, snelle vissen te vangen. Een factor om in gedachten te houden: Als je een rivierkreeft koopt en in de bak zet, hebben de vissen normaal gesproken zo’n twee of drie dagen nodig om te wennen aan het feit dat ze nu de ruimte delen met een schepsel dat hen kan vangen.

Kreeftjes zijn omnivoren. Ze eten planten en plantaardig materiaal, detritus en hout, wortels en, in veel grotten, vleermuisguano. Zij zijn roofdieren die jagen kleine ongewervelde dieren, zoals slakken, mosselen, bloedzuigers en wormen, en zal eten hun eigen soort bij gelegenheid.

In de vis aquarium, zij zal eten alle aangeboden voedingsmiddelen, met inbegrip van bevroren rode wormen, slakken, mosselen, garnalen, krill en artemia; verse wortelen, maïs en komkommers (probeer bijna elke groente); en alle soorten gedroogde vis voedingsmiddelen, zoals vlokken, wafers en tabletten. Ze eten soms vis en planten (ook kikkers), maar vis wordt zelden gegeten omdat rivierkreeften gewoonlijk geen gezonde dieren kunnen vangen. Gewonde, zieke of pas gedode vissen en amfibieën zijn echter een welkome traktatie en worden gretig door rivierkreeften gegeten.

Groei en vervanging van de schelp

Kreeftjes hebben een flexibel exoskelet (hun “schelp”) dat herhaaldelijk wordt afgeworpen naarmate het dier groeit. Wanneer een oud pantser te strak wordt, bereidt de rivierkreeft zich voor om het af te werpen. Het hele proces van de ontwikkeling van een nieuw, verhard pantser kan dagen of weken in beslag nemen, maar het eigenlijke afwerpen kan in enkele minuten zijn voltooid.

Een rivierkreeft stopt drie dagen tot een week vóór het afwerpen met eten. Hij zal overdag actiever zijn en veel agressiever tegenover andere rivierkreeften. De buik en de randen van het kopborststuk vertonen steeds meer donkere, transparante randen. Onmiddellijk voor de vervelling (of mogelijk enkele uren ervoor) kunnen deze zones openbreken.

Tijdens de vervelling ligt de rivierkreeft lichtjes op zijn zijde. Eerst worden de ogen en antennes vrijgemaakt, gevolgd door de klauwen en poten. Tenslotte bevrijdt het dier zich van de resterende schelp aan zijn staart door enkele krachtige bewegingen uit te voeren. Uitgeput van het proces zoekt de rivierkreeft nu beschutting en rust.

De nieuwe schelp is nog zacht en buigzaam, en gedurende deze tijd is de rivierkreeft overgeleverd aan de genade van zijn vijanden. Het is nu een gemakkelijke prooi. Het gevaar van kannibalisme bij rivierkreeften is niet zo groot als vaak wordt aangenomen. Als een andere rivierkreeft te dichtbij komt, zal het pas vervelde dier een defensieve houding aannemen, waarbij het met gesloten klauwen hoog opstaat in de richting van de naderende indringer.

Soms kunnen rivierkreeften zich niet uit het oude pantser bevrijden en sterven. Het is ook mogelijk dat sommige ledematen tijdens het proces afbreken omdat ze vastzitten in het oude pantser. Moeilijke vervellingen zoals deze kunnen leiden tot verzwakte dieren die vatbaarder zijn voor roofdieren en indringers.

Na enkele dagen is het nieuwe pantser hard en kan de rivierkreeft zijn normale leven hervatten. Het uitgescheiden exoskelet – een bron van calcium – wordt gewoonlijk door de eigenaar of door andere rivierkreeften opgegeten.

Vóór het uitscheiden absorbeert de rivierkreeft calciumcarbonaat uit zijn exoskelet en scheidt dit uit om in zijn maag witte halve bolletjes te vormen, gastrolieten genaamd (ook bekend als “rivierkreeftstenen”). Tijdens het vervellen worden de gastrolieten opgelost in de maagvloeistof, waarbij calcium vrijkomt om het volgende exoskelet te verharden.

Kreeftjes kunnen verloren ledematen opnieuw aangroeien gedurende meerdere vervellingen, en een opnieuw aangegroeid ledemaat heeft een volledige functie. Als een rivierkreeft kort na een vervelling een ledemaat verliest, wordt dit onmiddellijk vervangen door een kleiner, zwakker exemplaar.

Jonge rivierkreeften die vaker vervellen, zijn in staat om sneller functionele ledematen van normale grootte terug te krijgen dan oudere of volwassen dieren. Bij deze laatste rivierkreeften bereiken de klauwen misschien nooit meer hun vroegere grootte. Laten we nu acht soorten rivierkreeften bekijken die interessante aquariumbewoners vormen.

Louisiana rivierkreeft (Procambarus clarkii)

Beschrijving:

Procambarus clarkii was een van de eerste rivierkreeftsoorten die populair werden in de aquariumhobby. Deze rode rivierkreeft leeft in de regel twee tot drie jaar, of iets langer, in het aquarium.

Bereik:

De Nijlrivier

Grootte volwassen dieren:

6 centimeter

Aquariumomstandigheden:

Deze rivierkreeft kan zich aan vele opstellingen in gevangenschap aanpassen. In een aquarium zijn het ontsnappingskunstenaars – ik heb ze wel eens 20 centimeter uit het water zien klimmen aan de stroomkabel van een filter, waarbij ze de kabel beurtelings met hun klauwen vastgrepen. Rivierkreefttanks moeten altijd goed bedekt zijn.

Yabby OF Australische rivierkreeft (Cherax destructor)

Beschrijving:

Zoals bij veel rivierkreeftsoorten heeft de yabby een helderblauwe kleurvorm die zeer populair is in de hobby. De maximale leeftijd van deze soort in het wild is 4 tot 5 jaar, maar in het aquarium kunnen ze aanzienlijk langer leven.

Bereik:

Australië, in geheel Victoria, New South Wales, zuidelijk Queensland, Zuid-Australië en delen van het noordelijk territorium

Volwassen grootte:

8 centimeter, waarbij de vrouwtjes gewoonlijk kleiner blijven dan de mannetjes van dezelfde leeftijd

Aquariumomstandigheden:

De ideale temperatuur voor het houden of kweken van yabby’s is 68 tot 82 graden Fahrenheit. Ze hebben een brede temperatuurtolerantie, maar bij temperaturen onder de 60 graden stoppen ze met groeien, terwijl ze bij temperaturen boven de 95 graden kunnen stoppen met groeien of sterven.

Noten:

Cherax destructor wordt in zijn geboorteland bij de oorspronkelijke naam “yabby” genoemd. De soortnaam destructor betekent “vernietiger”, wat niet al te nauwkeurig is omdat deze soort minder agressief is dan veel andere rivierkreeften. Wilde yabby’s worden meestal aangetroffen in troebel, langzaam stromend water met zware begroeiing. Ze doen het ook goed in warme vijvers in het binnenland, en in sloten en moerassen met veel schuilplaatsen die dekking bieden tegen roofdieren.

Yabby’s kunnen maanden uit het water overleven, zolang hun kieuwen vochtig worden gehouden, en tijdens droge periodes kunnen ze lange tijd diep in hun tunnels overleven. Als het waterpeil daalt, zullen de rivierkreeften dieper graven – sommige tunnels zijn gevonden met een diepte van 16 voet.

Om het verlies te compenseren wanneer jongen ten prooi vallen aan andere dieren, kan een vrouwtje C. destructor 500 tot 1.000 jongen per jaar produceren, afhankelijk van haar grootte. Hoe hoger de temperatuur, hoe sneller de jongen zich ontwikkelen. Het uitbroeden van de eieren bij zomertemperaturen van 73 tot 75 graden Fahrenheit duurt ongeveer drie weken. Als het echt koud is (62 tot 68 graden), kan het uitbroeden vier tot vijf weken duren.

De eerste jongen komen meestal pas drie weken na het leggen van de eieren uit. Met kleine haakjes aan hun poten kunnen ze zich vastgrijpen aan de fijne haren van de pleopoden (buikpoten) van het vrouwtje. Terwijl ze eieren en jongen dragen, proberen de vrouwtjes verborgen te blijven en zijn meestal te vinden in holen onder rotsen of wortels. Ze kunnen zo uitgeput zijn van het kuitschieten dat ze zich dagenlang verbergen en slechts af en toe tevoorschijn komen om te eten. Bied veel schuilplaatsen aan in het aquarium, en verstoor de dragende vrouwtjes niet. Als ze gestoord worden, kan een vrouwtje het hele kuit opeten.

Florida kreeft (Procambarus alleni)

Beschrijving:

In de natuur is deze soort meestal egaal bruin. Hij kan enkele donkerder vlekken op het bovenlichaam hebben en is lichter aan de onderzijde. De wratten op de klauwen zijn gelig, en de klauwen zelf kunnen een blauwe schijn hebben. De blauwe kleurvariant van deze soort heeft aquaria over de hele wereld veroverd (de blauwe kleuring is het gevolg van een enzymdefect en wordt recessief doorgegeven).

Bereik:

Florida, ten oosten van de St. Johns River en over het hele zuidelijke schiereiland van Marion en Levy Counties tot aan de Florida Keys

Volwassen grootte:

2.3 inches voor mannetjes; vrouwtjes zijn 2,75 inches

Aquariumomstandigheden:

De optimale temperatuur in het aquarium moet tussen 68 en 80 graden liggen.

Noten:

Procambarus alleni bewoont stilstaand water in Florida en graaft korte tunnels wanneer het waterpeil daalt. Het aantal jongen hangt af van de grootte van het vrouwtje; kleinere vrouwtjes krijgen 100 tot 150 jongen, terwijl grotere tot 300 jongen kunnen voortbrengen. De jongen groeien snel gedurende de eerste paar weken, en ze vervellen om de paar dagen, afhankelijk van de temperatuur.

Kweek Florida kreeften

Procambarus alleni, vooral de blauwe vorm, is erg populair in thuisaquaria. Hier is wat u kunt verwachten als u een paartje hebt.

De paring begint met het mannetje dat het vrouwtje met een klauw vastgrijpt en probeert haar op haar zij of rug te draaien. De haken aan de basis van de poten van het mannetje worden dan gebruikt als klemmen, die op de poten van het vrouwtje passen. De spermabuis van het mannetje duwt dan door een spleet in een van zijn pleopoden, en het sperma komt vrij en wordt met de punt van de andere pleopode van het mannetje in de analus ventralis (een soort zak waarin het sperma wordt opgeborgen) van het vrouwtje gedeponeerd. De paring duurt ongeveer 15 minuten. Gewoonlijk begint het vrouwtje binnen enkele uren daarna de setale franjes op haar achterlijf schoon te maken en begint ze eitjes te leggen.

De eitjes blijven aan de onderkant van het vrouwtje hangen, waar ze vrij van vuil worden gehouden en van zuurstof worden voorzien door de voortdurende bewegingen van haar swimmerettes. Gedurende deze tijd verlaat het vrouwtje zelden haar schuilplaats, en eet weinig of niet.

Na ongeveer drie weken verlaten de jonge rivierkreeftjes het vrouwtje en bewegen vrij rond in het aquarium. Jonge rivierkreeftjes moeten worden gehuisvest in een aquarium met een groot oppervlak en veel schuilplaatsen (in mijn aquaria gebruik ik bakstenen van klei met gaten). Sommige jongen kunnen door hun broers en zussen worden opgegeten, maar als de jongen meerdere malen per dag worden gevoerd, zou het verlies minimaal moeten zijn.

Shufeld’s Dwergkreeft (Cambarellus shufeldtii)

Beschrijving:

Dit is een kleine roodbruine of grijze rivierkreeft met donkere horizontale banden of losjes gerangschikte stippen in rijen. Er zijn twee vormen van C. shufeldtii in beide geslachten: een gestreepte en een gevlekte of gemarmerde vorm. Hun klauwen zijn klein, langwerpig en glad. De stekelige wratten die bij veel Noord-Amerikaanse soorten op de klauwen voorkomen, zijn afwezig. Met een maximumleeftijd van 15 tot 18 maanden worden de mannetjes ouder dan de vrouwtjes, maar het duurt ook langer voor ze geslachtsrijp zijn.

Bereik:

Gedistribueerd van de Golfkust van zuid-centraal Texas tot zuidwest Alabama, en noordelijk langs de Mississippi rivier tot Lincoln County, Missouri

Volwassen grootte:

1.5 inches

Aquariumomstandigheden:

Door hun geringe grootte en minimale agressie zijn deze soorten ideale aquariumbewoners die samen met planten en vissen kunnen worden gehouden (neontetra’s, mollies, guppy’s, platies, zwaarddragers en kleine meervallen zoals Ancistrus spp.) Ze kunnen zonder verwarming worden gehouden.

Noten:

De vrouwtjes leven tot een jaar en kunnen in die tijd tweemaal eieren leggen, die ze ongeveer drie weken dragen. Het gemiddeld aantal eieren ligt tussen de 30 en 40.

Oranje Dwergrivierkreeft (Cambarellus patzcuarensis)

Beschrijving:

Deze zeer gewilde soort, die onlangs vanuit Europa in de V.S. is ingevoerd, is oranje met twee strepen langs de zijkant.

Bereik:

Endemisch in een meer van vulkanische oorsprong op 9.186 tot 9.842 voet boven zeeniveau in het noordelijk deel van de Mexicaanse staat Morelos; de omringende vegetatie in de Laguna de Zempoala is alpien en is de enige plaats waar de soort wordt aangetroffen.

Volwassen grootte:

1.6 inches

Aquariumomstandigheden:

Grote vissen, zoals cichlide vissen en alen, eten de jongen van deze rivierkreeft (en soms ook de volwassen dieren). Tetras, levendbarenden en dwergcichliden zijn ideale gezelschapsvissen om met oranje dwergrivierkreeften te houden. Ze kunnen zonder verwarming gehouden worden.

Rode klauwier (Cherax quadricarinatus)

Beschrijving:

De volwassen dieren van deze soort zijn gemakkelijk te herkennen aan de langwerpige, op belletjes lijkende vergroeiingen op de klauwen van de mannetjes. Hun kleur kan blauwgroen of blauw tot bijna zwart zijn, met gele vlekken op het kopborststuk. Op het achterlijf verschijnen gele lijnen en roze vlekken.

Bereik:

Noord-Australië, waar hij voorkomt in de rivieren van Noord-Queensland en het Northern Territory

Grootte volwassen dieren:

8,5 inch

Aquariumomstandigheden:

Deze grotere soort heeft een aquarium nodig dat minstens 40 inch lang en 20 inch diep is. Hij broedt bij temperaturen van 72 tot 90 graden. Als de temperatuur blijft stijgen, stoppen ze met broeden, maar ze kunnen overleven in goed zuurstofrijk water tot 95 graden. Blijft de watertemperatuur langere tijd onder de 55 graden, dan sterft deze rivierkreeft.

Noten:

In de natuur wordt Cherax quadricarinatus vaak onder wortels of rotsen gevonden, waar ze zich verbergen voor roofdieren en andere soortgenoten. Vrouwtjes zijn zeer productief, na ongeveer een jaar geslachtsrijp, en kunnen zich driemaal per jaar voortplanten, waarbij ze 500 tot 1.500 eieren leggen. De eieren worden 45 dagen onder het achterlijf gedragen tot de jongen uitkomen. Wilde roodklauwieren voeden zich vooral met detritus en kleine waterorganismen die leven in de lagen bladeren en plantenmateriaal op de bodem van meren en vijvers.

De Marron (Cherax tenuimanus)

Beschrijving:

Australische kwekers hebben mij verteld dat de blauwe variant van deze rivierkreeft een albino is, terwijl de normale kleur bruin of zwart is. Onlangs werd een nieuwe ondersoort ontdekt, één met een kopborststuk dat aan de bovenkant bedekt is met fijne haartjes (deze ondersoort verschilt genetisch van C. tenuimanus en zal wellicht binnenkort als een nieuwe soort worden beschreven).

Bereik:

West-Australië vanaf de Murray River in zuidelijke richting tot de Kent River (bij de stad Albany) en in noordelijke richting tot de Chapman River (bij de stad Generaltown) en in zuidoostelijke richting in de rivieren rond Esperance

Volwassen grootte:

15 inches en tot 4 pond

Aquariumomstandigheden:

Bij deze soort zijn temperatuur, populatiedichtheid en beschikbaarheid van voedsel belangrijke factoren om de groei te bepalen. Hij is gevoelig voor hogere temperaturen, dus het aquarium moet worden geplaatst op een plaats waar de temperatuur niet hoger is dan 80 graden (ideale temperaturen zijn 60 tot 72). De bak moet ten minste 60 cm lang en 20 cm diep zijn, en moet goed van zuurstof worden voorzien. In de natuur zijn massale sterftegevallen van deze soort vastgesteld wanneer de temperatuur in de zomer boven 80 graden stijgt. Cherax tenuimanus zijn solitaire dieren die zeer agressief zijn tegen soortgenoten. Wanneer ze gevoed worden, kan een sociale hiërarchie worden waargenomen. De grotere, dominante dieren voeden zich het eerst, waardoor ze nog sneller groeien. Het bij elkaar houden van deze rivierkreeften is moeilijk omdat de grotere altijd dreigen de kleinste van de groep op te eten.

Noten:

Het kweken van deze soort is moeilijk. De vrouwtjes beginnen te broeden in hun derde levensjaar, zelden in hun tweede. Een zeer hoog gehalte aan opgeloste zuurstof is belangrijk tijdens het broedseizoen. Het aantal eieren van een klein vrouwtje bedraagt ongeveer 90, terwijl grotere vrouwtjes er tot 900 kunnen dragen.

Miami grotrivierkreeft (Procambarus milleri)

Beschrijving:

De kleur varieert van intens oranje tot geeloranje; zelfs jonge dieren vertonen oranje verkleuring. In tegenstelling tot de nauw verwante P. alleni, waarvan de mannetjes de langere klauwen hebben, hebben mannelijke en vrouwelijke P. milleri even lange klauwen. De feloranje kleur van deze rivierkreeft komt het best tot zijn recht in aquaria met donker grind en gedempte verlichting. Het is een ideale soort voor aquarianen die geïnteresseerd zijn in het houden van een kleurrijk schaaldier in een gezelschapsaquarium met vissen.

Bereik:

Miami, Florida

Grootte volwassen dieren:

3 centimeter

Aquariumomstandigheden:

De temperatuur voor deze soort moet tussen 68 en 86 graden liggen, en het water moet licht alkalisch en hard zijn. Er is niet waargenomen dat ze de agressie of territoriale verdediging van andere rivierkreeften vertonen. Zelfs in dichtbevolkte kweekvijvers is deze soort toleranter ten opzichte van soortgenoten dan andere soorten. Ze zijn ook toleranter ten opzichte van andere soorten.

Noten:

Deze soort kan zich het hele jaar voortplanten; het vrouwtje bevestigt enkele tientallen tot 100 (afhankelijk van haar grootte) grote zwarte eieren op haar achterlijf. De jongen kunnen in hetzelfde aquarium als de ouders worden grootgebracht, op voorwaarde dat er geen vissen in het aquarium zijn die ze opeten.

Ik hoop dat deze inleiding tot de rivierkreeft uw belangstelling voor deze ongelooflijke dieren heeft gewekt. Geef uw rivierkreeft een goed tehuis, en ze zullen u zeker veel plezier verschaffen.

Featured Image: Nattapon Somsawath/.com

Door: Chewy Editorial