Émile Durkheim
Obcość społeczna została słynnie opisana przez francuskiego socjologa Émile’a Durkheima pod koniec XIX wieku za pomocą jego koncepcji anomii. Anomia opisuje brak norm społecznych lub rozpad więzi społecznych między jednostką a jej więzami społecznymi, co prowadzi do fragmentacji tożsamości społecznej. Według Durkheima, kiedy ktoś znajduje się w stanie beznormatywnym w społeczeństwie, nie ma żadnych parametrów, których mógłby się trzymać i w związku z tym nie może umiejscowić się w tym społeczeństwie, a więc staje się społecznie oderwany i odizolowany. Durkeim pisze, że anomia jest powszechna, gdy otaczające społeczeństwo przeszło znaczące zmiany w swoim ekonomicznym losie, czy to na lepsze, czy na gorsze, a bardziej ogólnie, gdy istnieje znacząca rozbieżność pomiędzy ideologicznymi teoriami i wartościami powszechnie wyznawanymi, a tym, co jest rzeczywiście wykonalne w codziennym życiu. Durkheim pisał w czasach gwałtownej industrializacji i masowego przemieszczania się rodzin z terenów wiejskich do miast. Zmiany socjokulturowe związane z takim ruchem przyczyniły się do tego, że jednostki czuły się nieswojo w nowych środowiskach i miały wrażenie, że nie mogą łatwo odnaleźć się w porządku społecznym.
Ogólne zasady nakreślone przez Durkheima w jego opisach anomii można dostrzec w każdym kontekście społecznym, w tym w naszym własnym. Aktualne debaty na temat alienacji społecznej i anomii pojawiają się w wielu krytykach społecznych dotyczących coraz bardziej technologicznego świata. Wielu popularnych krytyków i badaczy zastanawiało się, czy rozwój bardziej technologicznej społeczności, poprzez mechanizmy takie jak Facebook i strony z grami online dla wielu graczy, może przybliżyć te same pozytywne konsekwencje bardziej tradycyjnej socjalizacji twarzą w twarz.
.