Émile Durkheim
Sociale vervreemding werd aan het eind van de negentiende eeuw door de Franse socioloog Émile Durkheim beroemd gemaakt met zijn concept van anomie. Anomie beschrijft een gebrek aan sociale normen, of de afbraak van sociale banden tussen een individu en zijn gemeenschapsbanden, wat leidt tot de fragmentatie van sociale identiteit. Volgens Durkheim heeft men, wanneer men gevangen is in een normloze toestand in de maatschappij, geen parameters om zich aan vast te houden en kan men zich bijgevolg niet situeren in die maatschappij, en raakt men dus sociaal stuurloos en geïsoleerd. Durkeim schrijft dat anomie vaak voorkomt wanneer de omringende samenleving aanzienlijke veranderingen heeft ondergaan in haar economische welvaart, ten goede of ten kwade, en meer in het algemeen, wanneer er een aanzienlijke discrepantie bestaat tussen de ideologische theorieën en waarden die algemeen worden beleden, en wat in het dagelijks leven werkelijk uitvoerbaar is. Durkheim schreef in een tijd van plotselinge industrialisatie en massale verhuizingen van gezinnen van het platteland naar stedelijke gebieden. De sociaal-culturele veranderingen die met een dergelijke verhuizing gepaard gingen, droegen ertoe bij dat individuen zich ongemakkelijk voelden in hun nieuwe omgeving, en het gevoel hadden dat zij zich niet gemakkelijk konden plaatsen in een sociale orde.
De algemene principes die Durkheim schetste in zijn beschrijvingen van anomie, kunnen in elke sociale context worden gezien, ook in de onze. Actuele debatten over sociale vervreemding en anomie duiken op in veel sociale kritieken op een steeds technologischer wordende wereld. Veel populaire critici en geleerden hebben zich afgevraagd of de ontwikkeling van een meer robuuste technologische socialiteit, via mechanismen als Facebook en multiplayer online gaming sites, dezelfde positieve gevolgen kan benaderen van meer traditionele, face-to-face socialisatie.