Uzyskanie niesamowicie ostrych zdjęć ptaków na wolności jest celem wielu ptasiarzy. Istnieją różne sposoby, aby to osiągnąć, ale najbardziej ekologicznym jest użycie bardzo długich teleobiektywów połączonych z cyfrowymi lub filmowymi lustrzankami. Nowoczesne aparaty cyfrowe są nie tylko przydatne do robienia zdjęć, ale mogą również nagrywać obraz i dźwięk, aby uchwycić lot ptaka i jego śpiew. Teleobiektyw i lustrzanka mogą być standardową optyką obserwacyjną w terenie i nie tylko, jasność i wyrazistość nowoczesnej optyki może pomóc w identyfikacji rzadkiego gatunku, a następnie uchwycić go na zdjęciu jako dowód jego lokalizacji lub do dalszej analizy i udostępniania.
W tym trzecim segmencie czteroczęściowej serii, będziemy dyskutować o tym, czego szukać, jeśli szukasz do obserwacji i uchwycenia ptaków z aparatem, w przeciwieństwie do prostego widzenia optycznego.
Inna droga
Tradycyjną optyką do obserwacji ptaków jest lornetka. Lunety są również popularne w celu uzyskania bliższych widoków ptaków w naturze. Jednak popularność fotografii ptaków, wzmocniona przez dostępność fotografii cyfrowej, doprowadziła nowe pokolenie ptasiarzy (i przekonała więcej niż kilku weteranów) do możliwości, jakie daje fotografowanie ptaków przez długi teleobiektyw. Bill Stewart, Director of Conservation and Community w American Birding Association, twierdzi, że nowe pokolenie ptasiarzy naprawdę pokochało ideę fotografowania z długim obiektywem i że wielu młodych ludzi pojawia się na spacerach przyrodniczych „bez optyki, tylko z aparatami fotograficznymi”. Widział trend eksplodować w ciągu ostatnich dwóch do trzech lat i mówi, że liczba aparatów fotograficznych na danym ptasim outing jest zawsze na rise.
Eric Lind, Audubon Konstytucji Marsh Center & Sanktuarium centrum dyrektor w Garrison, Nowy Jork, jest szybki, aby podkreślić społeczne aspekty ptakowania. Ptakowanie zbliża do siebie przyjaciół i rodziny, ponieważ każdy może obserwować i cieszyć się pięknem przyrody poprzez ptakowanie. Oczywiście, można przekazać lornetkę osobie stojącej obok, aby obserwowała odległego ptaka, lub użyć długiego teleobiektywu i aparatu fotograficznego, zrobić zdjęcie tego ptaka, a następnie podzielić się nim z całym podłączonym do Internetu światem na portalach społecznościowych. Ptakowanie za pomocą aparatów fotograficznych oraz możliwość łatwego dzielenia się przechwyconymi obrazami i wideo, nadało zupełnie nowy i ekscytujący wymiar ptakom.
Jaka moc powiększenia ma teleobiektyw?
Powiększenie lornetek i lunet jest przedstawiane w prostych liczbach. Na przykład, lornetka 8×40 ma powiększenie 8x i obiektyw 40mm. Luneta 80 mm ma obiektyw 80 mm i może być dostarczana z okularem powiększającym o powiększeniu 20-60x.
Obiektywy aparatów fotograficznych są mierzone w ogniskowej, a nie w powiększeniu. Ogniskowa to odległość od tylnego punktu węzłowego obiektywu do płaszczyzny obrazu wewnątrz korpusu aparatu. Im większa jest ogniskowa, tym większe będzie powiększenie obiektywu. Na przykład popularnym teleobiektywem jest Nikon AF-S NIKKOR 300mm f/4D IF-ED. Wartość 300 mm oznacza długość ogniskowej, a nie średnicę obiektywu.
Na stronie internetowej B&H Photo można zobaczyć powiększenie wymienione jako specyfikacja obiektywów do aparatów (wspomniany powyżej obiektyw NIKKOR 300mm f/4 ma powiększenie 0,27x). Liczba ta NIE jest powiększeniem, którego używamy, aby porównać obiektyw aparatu do lornetki lub lunety – jest to powiększenie reprodukcyjne i stanowi ważną specyfikację dla obiektywów makro o bliskiej ogniskowej.
Na szczęście dla ptasiarzy, bardzo łatwo jest przeliczyć ogniskową obiektywu aparatu na współczynnik powiększenia lornetki/ lunety za pomocą prostej matematyki.
W pełnoklatkowym aparacie cyfrowym lub aparacie na film 35 mm, powiększenie 1x jest uzyskiwane za pomocą obiektywu 50 mm. Zatem obiektyw 100 mm to 2x, obiektyw 200 mm to 4x, itd. Aby uzyskać współczynnik powiększenia optyki, po prostu podziel ogniskową obiektywu przez 50.
Formuła
Więc, używając formuły, wiemy teraz, że potrzebujemy obiektywu 400 mm, aby przybliżyć powiększenie lornetki 8x i obiektywu 500 mm, aby przybliżyć lornetkę 10x. A jeśli jesteś zaznajomiony z obiektywami aparatów fotograficznych, prawdopodobnie wiesz, że obiektywy o takich długościach ogniskowych zdecydowanie nie są tanie.
Jeszcze bardziej ekstremalnie, jeśli chcesz symulować powiększenie okularu zoomu lunety 20-60x za pomocą aparatu, potrzebujesz obiektywu 1000mm dla „krótkiego” końca i obiektywu 3000mm dla długiego końca!
Obiektywy telefoto
Obiektywy do aparatów fotograficznych są mierzone nie tylko na podstawie ich ogniskowej, inną podstawową specyfikacją jest ich maksymalna apertura. Liczba przysłony jest wyświetlana jako f-stop, a sama liczba jest stosunkiem średnicy efektywnej przysłony do długości ogniskowej obiektywu. Ponieważ mamy do czynienia z proporcją, im mniejsza liczba, tym więcej światła wpuszcza obiektyw. W fotografii, światło jest wszystkim. Z większym otworem przysłony, obiektyw pozwoli fotografowi robić zdjęcia przy szybszych czasach otwarcia migawki, zamrażając ruch ptaka w locie, a możliwości zbierania światła przez większy obiektyw pozwolą również ptasiarzowi fotografować w mniej niż idealnych warunkach oświetleniowych.
Wadami teleobiektywów o dużej przysłonie są waga i koszt: większe obiektywy są cięższe i sprawiają, że Twój portfel jest lżejszy.
Nie potrzebujesz super-teleobiektywu o dużej przysłonie f/2,8, aby robić wspaniałe zdjęcia ptaków. Istnieją inne opcje. Wielu producentów produkuje dwie wersje swoich super-teleobiektywów – jedną z dużym otworem przysłony f/2,8 i jedną z mniejszym otworem przysłony f/4 lub f/5,6. W zależności od długości ogniskowej wersje z mniejszą przysłoną mogą być nadal drogie, ale z pewnością kosztują mniej niż ich więksi bracia i często są znacznie lżejsze, a jednocześnie zapewniają jakość optyczną podobną do większego obiektywu, choć mają mniejsze możliwości zbierania światła. Fotograf ptaków Arthur Morris praktycznie zrezygnował z lornetek i lunet i teraz ogląda ptaki niemal wyłącznie za pomocą aparatu Canon 7D Mark II połączonego z obiektywem Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM.
Wicedyrektor Audubon North Carolina Walker Golder używa obiektywu Nikon AF-S NIKKOR 600mm f/4G ED VR w swoim Nikonie D300S do robienia zdjęć ptaków. Ten duży obiektyw w połączeniu z matrycą formatu DX daje mu optyczny odpowiednik lornetki 18x.
Wiele współczesnych lustrzanek cyfrowych jest wyposażonych w obiektywy o ogniskowej 300 mm (moc 6x). Jest to świetna ogniskowa do fotografowania ptaków, ale zazwyczaj mają one mniejsze przysłony i nie zapewnią doskonałej wydajności w słabym świetle. Ale, dla rozmiaru, wagi i kosztów, są one bezkonkurencyjne.
Innym wartościowym obiektywem jest teleobiektyw lustrzany. Działa on podobnie jak lustrzany teleskop odbijający i zapewnia ekstremalne powiększenie w stosunkowo małym i lekkim opakowaniu. Wady polegają na tym, że jakość optyczna może nie być wzorcowa; maksymalny otwór przysłony jest zwykle o kilka stopni mniejszy niż w przypadku tradycyjnego obiektywu o tej ogniskowej, a lustra wytwarzają charakterystyczne, nieostre refleksy w kształcie pączków, które nie każdy lubi ze względów estetycznych. Obiektywy lustrzane do różnych aparatów można znaleźć w B&H Photo o ogniskowych od 300mm do 800mm.
Statyw
Zależnie od ogniskowej obiektywu, z którym fotografujesz ptaki, może się okazać, że musisz zabrać ze sobą w teren statyw. Statyw zapewni Ci maksymalną stabilność, ale ze względu na poręczność, oszczędność wagi, szybkość i elastyczność, monopod może być najlepszym wyborem do obserwacji ptaków.
Lunety prawie zawsze wymagają statywu ze względu na ich ekstremalne możliwości powiększenia, ale długie obiektywy są bardziej zbliżone do powiększeń widocznych w lornetkach i dlatego mogą być używane z nieco mniejszą stabilnością.
Także, z wagą dużego teleobiektywu, mając metodę usunięcia tego obciążenia z twoich ramion lub pleców, jak również ustabilizowania obiektywu dla przedłużonego widzenia, wsparcie, bez względu na to ile ma nóg, może być twoim nowym najlepszym przyjacielem w terenie.
Kamera i obiektyw mogą pomóc
Jeśli jesteś zanurzony w świecie fotografii cyfrowej, bez wątpienia słyszałeś dyskusje na temat zalet i wad aparatów pełnoklatkowych w porównaniu z aparatami o mniejszych sensorach. Aparaty z czujnikami mniejszymi niż 35 mm klatka filmu mają to, co jest znane jako „współczynnik kadrowania”, ze względu na fakt, że są one tylko przechwytywanie część projektowanego koła obrazu.
Na aparat z mniejszym czujnikiem, ptak dostaje cieszyć się wszystkimi korzyściami współczynnika kadrowania. W przypadku matryc o rozmiarze APS-C ogniskowa obiektywu jest efektywnie mnożona przez 1,5x (1,6x w przypadku Canona). Dlatego też obiektyw 300mm f/4 w aparacie z matrycą APS-C daje odpowiednik obiektywu 450mm f/4 dla pełnej klatki. W kategoriach powiększenia optycznego obraz jest podobny do lornetki 9x zamiast 6x – jest to dość duża różnica, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że używamy tego samego obiektywu. Obiektyw Canon 100-400 mm Arthura Morrisa to w rzeczywistości obiektyw 160-640 mm w aparacie Canon 7D Mark II, czyli powiększenie optyczne 3x-13x w porównaniu z 2x-8x w aparacie pełnoklatkowym.
Obiektyw 600 mm NIKKOR Walkera Goldera to w rzeczywistości obiektyw 900 mm f/4 w aparacie D300S. Czasami używa on telekonwertera Nikon AF-S TC-14E III 1,4x, aby uzyskać odpowiednik 1260 mm w aparacie DX. Pracując wokół przylądka Hatteras, często obserwuje i dokumentuje gniazdujące ptaki przybrzeżne oraz migrujące rybitwy w drodze na arktyczne tereny lęgowe. Mówi: „Dobrze jest mieć ten dodatkowy zasięg, ponieważ ptaki przybrzeżne i wodne są bardzo wrażliwe na zakłócenia, czasami ze skutkiem śmiertelnym”. Migrujące ptaki przybrzeżne, mówi, mogą być na przystanku żywieniowym w środku niezwykle długiej podróży i zakłócanie ich jest przeciwskuteczne do wysiłków na rzecz ochrony ptaków i przyrody.
Tak jak w przypadku lornetki, im większe powiększenie obiektywu zapewnia ptasznikowi, tym bardziej obraz jest podatny na drgania i wstrząsy obrazu, które spowodują rozmycie twoich zdjęć. Im dłuższa ogniskowa, tym trudniej jest ustabilizować obiektyw. Obecnie wiele teleobiektywów wyposażonych jest w systemy stabilizacji obrazu, które pomagają przeciwdziałać tym ruchom. Funkcja ta jest bardzo przydatna podczas fotografowania ptaków, szczególnie przy większych ogniskowych/powiększeniu. Niektóre systemy stabilizacji obrazu muszą być wyłączone, gdy obiektyw jest zamontowany na statywie, więc sprawdź instrukcję obsługi przed zamontowaniem takiego obiektywu.
Inną rzeczą, w której może pomóc aparat cyfrowy, jest ISO. ISO to, w zasadzie, czułość czujnika na światło. W przypadku filmu, kupowałeś rolkę filmu przeznaczoną dla stałego ISO lub ASA: 200, 400, 800, itd. W aparatach cyfrowych można zwiększyć cyfrowy odpowiednik ISO, aby uczynić czujnik bardziej wrażliwym na światło. Pozwala to na użycie teleobiektywu o mniejszej aperturze lub fotografowanie w ciemniejszych warunkach, przy jednoczesnym zachowaniu wystarczającego czasu otwarcia migawki, aby przeciwdziałać drganiom aparatu lub rozmyciu obrazu i zamrozić ruch ptaka w locie na całej powierzchni kadru.
Telekonwertery
Łatwym sposobem na zwiększenie zasięgu obiektywu podczas fotografowania ptaków jest użycie telekonwertera. Telekonwerter to urządzenie montowane pomiędzy aparatem a obiektywem, które optycznie zapewnia określony współczynnik powiększenia dla obiektywu. Najpopularniejsze telekonwertery występują w powiększeniach 1,4x i 2x. Istnieją również inne powiększenia, w tym 1,7x i 3x. Ponadto, w przeciwieństwie do współczynnika kadrowania uzyskanego dzięki zastosowaniu mniejszych czujników, telekonwertery zmniejszają maksymalny dostępny otwór przysłony obiektywu – o 1 stopień w przypadku telekonwertera 1,4x i o 2 stopnie w przypadku telekonwertera 2x.
Na przykład, jeśli używasz telekonwertera 2x na obiektywie 300 mm f/4, obiektyw staje się efektywnie obiektywem 600 mm f/8. W porównaniu z optyką, obiektyw uzyskuje powiększenie od 6x do 12x, co jest miłym zyskiem, ale do matrycy lub filmu dociera mniej światła ze względu na mniejszy efektywny otwór przysłony. Telekonwerter 1,4x na tym samym obiektywie daje odpowiednik obiektywu 420 mm f/5,6 przy powiększeniu optycznym 8,4x.
Istnieją dodatkowe wady. Telekonwerter dodaje optykę do ścieżki światła między aparatem a obiektywem; dlatego zwykle występuje pogorszenie jakości obrazu z powodu faktu, że światło przechodzi przez więcej szkła. W zależności od aparatu, którego używasz, możesz utracić możliwości autofokusa, nawet jeśli telekonwerter obsługuje funkcję autofokusa, ponieważ zmniejszona przysłona uniemożliwia wystarczającą ilość światła, aby czujniki autofokusa mogły działać prawidłowo. Należy zauważyć, że telekonwertery są wytwarzane przez wiele firm produkujących obiektywy i innych producentów, obejmują szeroki zakres cenowy i mają różne opcje dotyczące łączności elektronicznej między obiektywem a aparatem. Przed zakupem telekonwertera należy sprawdzić zgodność obiektywu z urządzeniem, które bierzemy pod uwagę.
Alternatywa
Istnieje alternatywa dla mocnego połączenia dużego obiektywu i lustrzanki: aparat typu „superzoom” typu point-and-shoot. W ciągu ostatnich kilku lat wiele firm produkujących aparaty fotograficzne zaczęło produkować aparaty typu point-and-shoot o niespotykanych wcześniej możliwościach teleobiektywu. Na przykład, nowy Nikon P900 posiada obiektyw z zoomem optycznym, który rozciąga się od 24 mm do 2000 mm. Na dalekim końcu zakresu teleobiektywu jest to odpowiednik lunety o 40-krotnym powiększeniu.
Patrick Comins, dyrektor ds. ochrony ptaków w biurze Audubon Society w Connecticut i prezes organizacji Friends of the Silvio O. Conte National Fish and Wildlife Refuge, używa zarówno aparatu Canon SX60 HS, jak i jego poprzednika, SX50 HS z zakresem zoomu odpowiednio 21-1365 mm i 24-1200 mm. Obecnie, uzbrojony w swoje superzoomy, przyznaje, że podczas spaceru „pierwszym odruchem jest sięgnięcie po aparat” zamiast po swoją wierną lornetkę. Mówi, że „jeśli chcesz zrobić zdjęcie na okładkę magazynu, potrzebujesz aparatu DLSR i teleobiektywu”, ale jeśli chodzi o łatwe dzielenie się zdjęciami i obserwację, superzoom ma wielką przewagę. Niedawno Comins zauważył w Connecticut, podczas wędrówki, trznadla Prothonotary Warbler. Rzadko zdarza się, by zapuszczały się tak daleko na północ. Natychmiast chwycił swój SX60 do obserwacji i obrazowania i nigdy nie oglądał ptaka przez lornetkę.
Jak stwierdziliśmy wcześniej, ze zwiększonym powiększeniem przychodzi zwiększony ruch aparatu. Aparaty typu superzoom wyposażone są w bardzo wydajne i agresywne systemy stabilizacji obrazu, które pozwalają na fotografowanie przy ekstremalnych teleobiektywach.
Jeśli chodzi o ustawianie ostrości, superzoom może nie być tak szybki i natychmiastowo dokładny jak lustrzanka i teleobiektyw, ale widziałem zdjęcia ptaków w locie, które zostały uchwycone tak dobrze, jak każdy inny aparat. Inną wadą superzoomów jest ich stosunkowo mały maksymalny otwór przysłony, który dostarcza mniej światła niż duże teleobiektywy, ale mogą one z nawiązką nadrobić ten brak, oferując fantastyczne zakresy zoomu w stosunkowo lekkim, kompaktowym i niedrogim pakiecie.
Wideo
Większość nowoczesnych aparatów cyfrowych ma możliwość przechwytywania wideo w rozdzielczości HD lub 4K przez obiektyw. To przedstawia ekscytujące możliwości dla ptasiarza. Zamiast próbować uchwycić idealny obraz przez długi obiektyw, możesz nagrywać wideo, które pozwoli na uchwycenie akcji ptaka, a dzięki nagrywaniu w wysokiej rozdzielczości, możesz wyodrębnić zdjęcia z wideo, które same w sobie są nieruchomymi obrazami o wysokiej rozdzielczości. Dodaj dźwięk do mieszanki i możesz nagrywać śpiewy ptaków z twoim wideo, podczas gdy podziwiasz odległego ptaka przez wizjer lub na ekranie LCD aparatu.
Uchwyć i udostępnij
Ptakowanie zawsze polegało na obserwowaniu. Dziś musimy dodać do tej listy przechwytywanie i udostępnianie, a teleobiektyw z długim obiektywem i lustrzanka lub ekstremalny teleobiektyw superzoom są wspaniałymi narzędziami do uzyskiwania zbliżeń ptaków w naturze, abyś mógł dzielić się swoimi przygodami i doświadczeniami z przyjaciółmi, rodziną i innymi ptasiarzami.
Chcesz przeczytać więcej? Sprawdź część IV naszej serii o ptakach, Przewodnik po ptakach i Digiscoping.
.