Akkadian
Asyryjski i babiloński należą do rodziny języków semickich, podobnie jak arabski i hebrajski. Ponieważ babiloński i asyryjski są do siebie tak podobne – przynajmniej w piśmie – często uważa się je za odmiany jednego języka, znanego dziś jako akadyjski. Jak dalece były one wzajemnie zrozumiałe w czasach starożytnych jest niepewne.
Podczas drugiego tysiąclecia p.n.e., akkadyjski został przyjęty na całym Bliskim Wschodzie jako język nauki, administracji, handlu i dyplomacji. Później w 1 tysiącleciu p.n.e. został stopniowo zastąpiony przez aramejski, który jest nadal używany w niektórych częściach Bliskiego Wschodu today.
Akkadian został rozszyfrowany w połowie XIX wieku. Ponieważ istniały kontrowersje co do tego, czy odcyfrowanie zostało osiągnięte, czy nie, w 1857 roku Królewskie Towarzystwo Azjatyckie wysłało rysunki tej samej inskrypcji do czterech różnych uczonych, którzy mieli tłumaczyć bez konsultacji między sobą. W celu porównania tłumaczeń powołano komisję (w skład której wchodził m.in. dziekan katedry św. Pawła). Raport komisji, dostępny tutaj, jest nadal fascynującą lekturą po ponad 150 latach.
Dalsza lektura
- Irving Finkel i Jonathan Taylor, Cuneiform, London: The British Museum
- Dominique Charpin, Reading and Writing in Babylon, Cambridge MA: Harvard University Press
- John Huehnergard, A Grammar of Akkadian (3rd ed.), Winona Lake IN: Eisenbrauns
- Martin Worthington: Teach Yourself Complete Babylonian, London: Hodder
Originally published by the University of Cambridge under a Creative Commons Attribution 4.0 International license.
.