„Don Carlos Schillera, napisany dziesięć lat przed wielką trylogią Wallensteina, świadczy o rosnącej potędze młodego dramaturga. Wystawiony po raz pierwszy w 1787 roku, stanowi kulminacyjny punkt rozwoju Schillera jako dramaturga i jest pierwszą sztuką napisaną w charakterystycznym dla niego pentametrze jambicznym. Don Carlos wprowadza widza w niebezpieczne polityczne i osobiste zmagania, które w 1658 roku wstrząsają dworem hiszpańskiego króla Filipa II. Syn autokratycznego króla, Don Carlos, miota się między swoimi ideałami politycznymi, którym sprzyja przyjaźń z charyzmatycznym markizem Posą, a zgubną miłością do macochy Elżbiety de Valois. Te bliźniacze namiętności stawiają go przeciwko ojcu, ponuremu i udręczonemu Filipowi, oraz straszliwej władzy Kościoła katolickiego, reprezentowanego w sztuce przez nieusuwalną postać Wielkiego Inkwizytora. Schiller opisał Don Carlosa jako „portret rodzinny w książęcym domu”. W sztuce przeplatają się polityczne machinacje z silnymi relacjami osobistymi, tworząc złożoną i pełną rezonansu tragedię. Konflikt między absolutyzmem a wolnością przemawiał nie tylko do publiczności, ale także do innych artystów i dał początek kilku operom, nie tylko wspaniałemu Don Carlosowi Verdiego z 1867 roku. Sztuka, której dramaturg nigdy nie ukończył w sposób zadowalający, należy jednak do jego najbardziej lubianych dzieł, a Flora Kimmich przełożyła ją tutaj z polotem i wprawą. Podobnie jak jej przekłady Schillerowskiego Wallensteina i Fiesco’s Conspiracy at Genoa, jest to żywa i przystępna interpretacja klasycznego tekstu. Jak w przypadku wszystkich książek z serii Open Book Classics, jest on wsparty wstępem i przypisami, które będą informować i oświecać zarówno studentów, jak i zwykłych czytelników.”
Blog