Freshwater Aquarium Crayfish

Crayfish, może być bardzo interesujące, ale często trudno jest zidentyfikować gatunek lub nawet znaleźć informacje na temat jego wymagań w niewoli. Zanim dowiemy się o niektórych możliwych rakach akwariowych, musimy pokryć podstawy tych intrygujących bezkręgowców.

Raki występują w różnych siedliskach. Od czasu do czasu można je znaleźć w słonawej wodzie, a niektóre gatunki mogą przetrwać w słonej wodzie przez kilka dni, ale żadne siedliska morskie nie są stałymi miejscami dla raków. Są to samotne zwierzęta, które zamieszkują w norach lub szczelinach, które bronią przed intruzami członków gatunku.

To agresywne zachowanie może się zmienić w pewnych warunkach, jednak. Na przykład niektóre gatunki, takie jak Orconectes virilis, są pasywne, gdy się łączą lub tuż przed. W niektórych gatunkach, zbyt, agresja zależy od temperatury. Wzrost lub spadek temperatury może być bodźcem do tarła, w zależności od gatunku, a wtedy agresja jest proporcjonalna lub odwrotnie proporcjonalna do wzrostu temperatury wody. pH nie jest generalnie ważnym czynnikiem w przypadku okazów w niewoli.

Ryby, które mogą być trzymane z rakami

Z małymi rakami (takimi jak Cambarellus), możesz trzymać neony, molinezje, platy, mieczyki i małe sumy takie jak Ancistrus.

Z większymi rakami (takimi jak Cherax destructor), możesz trzymać małe ryby jak również większe ryby takie jak Aulonocar i Pseudotropheus (Malawi i Tanganyika cichlid fish ), sumy takie jak Ancistrus, Gibbiceps, południowoamerykańskie cichlid fish, brzanki, złote rybki i ryby labiryntowe.

Normalnie pazury raków są zbyt duże i ciężkie aby pozwolić im na złapanie małych, szybkich ryb. Należy pamiętać o jednym czynniku: Kiedy kupisz raka i umieścisz go w akwarium, ryby zwykle będą potrzebowały około dwóch lub trzech dni, aby przyzwyczaić się do faktu, że teraz dzielą przestrzeń ze stworzeniem, które może je złapać.

Raki są wszystkożerne. Jedzą rośliny i materię roślinną, detrytus i drewno, korzenie i, w wielu jaskiniach, guano nietoperzy. Są drapieżnikami, które polują na małe bezkręgowce, takie jak ślimaki, małże, pijawki i robaki, i będą jeść swój własny rodzaj od czasu do czasu.

W akwarium rybnym, będą jeść wszystkie oferowane pokarmy, w tym mrożone czerwone robaki, ślimaki, małże, krewetki, kryl i artemia; świeże marchewki, kukurydza i ogórki (spróbuj prawie każde warzywo); i wszystkie rodzaje suszonych pokarmów dla ryb, takich jak płatki, wafle i tabletki. Czasami jedzą ryby i rośliny (żaby również), ale ryby są rzadko jedzone, ponieważ raki zazwyczaj nie są w stanie złapać zdrowych zwierząt. Zranione, chore lub niedawno zabite ryby i płazy są jednak mile widzianym przysmakiem i są chętnie zjadane przez raki.

Wzrost i wymiana skorupy

Raki mają elastyczny egzoszkielet („skorupę”), który jest wielokrotnie zrzucany, gdy zwierzę rośnie. Kiedy stara skorupa staje się zbyt ciasna, rak przygotowuje się do jej zrzucenia. Cały proces rozwoju nowej, utwardzonej powłoki może trwać dni lub tygodnie, aby zakończyć, ale rzeczywiste zrzucanie może być zakończone w minutach.

Raki przestaną jeść trzy dni do tygodnia przed zrzuceniem. Będzie bardziej aktywny w ciągu dnia i znacznie bardziej agresywny w stosunku do innych raków. Na brzuchu i brzegach karapaksu pojawiają się coraz ciemniejsze, przezroczyste krawędzie. Bezpośrednio przed zrzuceniem (lub ewentualnie kilka godzin przed), obszary te mogą pęknąć.

Podczas zrzucania rak będzie leżał lekko na boku. Najpierw uwalniane są oczy i anteny, a następnie pazury i nogi. W końcu, zwierzę uwalnia się od pozostałej skorupy na ogonie, wykonując kilka silnych ruchów. Wyczerpany tym procesem, rak szuka teraz schronienia i odpoczywa.

Nowa skorupa jest jeszcze miękka i giętka, a w tym czasie rak jest na łasce swoich wrogów. Jest teraz łatwą zdobyczą. Niebezpieczeństwo kanibalizmu raków nie jest tak wielkie, jak się często zakłada. Jeśli inny rak podejdzie zbyt blisko, nowo zrzucone zwierzę przyjmie pozycję obronną, stojąc wysoko z zamkniętymi pazurami uniesionymi wysoko w kierunku zbliżającego się intruza.

Okazjonalnie, raki nie są w stanie uwolnić się od starej skorupy i umierają. Możliwe jest również, że niektóre odcinki kończyn odłamią się w tym procesie, ponieważ utknęły w starej skorupie. Trudne zrzuty takie jak ten mogą skutkować osłabieniem zwierząt, które są bardziej podatne na drapieżniki i intruzów.

Po kilku dniach nowa skorupa twardnieje, a rak jest w stanie wznowić swoje normalne życie. Zrzucony egzoszkielet – źródło wapnia – jest zazwyczaj zjadany przez właściciela lub inne raki.

Przed zrzuceniem rak wchłania węglan wapnia ze swojego egzoszkieletu i wydziela go do postaci białych półkul zwanych gastrolitami (zwanych również „skałami rakowymi”) w swoim żołądku. Podczas zrzucania, gastrolity są rozpuszczane w płynie żołądkowym, uwalniając wapń do utwardzenia następnego egzoszkieletu.

Raki mogą odrastać utracone kończyny w ciągu kilku zrzuceń, a odrastająca kończyna ma pełną funkcjonalność. Jeśli rak straci kończynę wkrótce po zrzuceniu, zostanie ona natychmiast zastąpiona mniejszą, słabszą.

Młode raki, które zrzucają częściej, są w stanie odzyskać funkcjonalne, normalnej wielkości kończyny szybciej niż starsze lub dorosłe zwierzęta. W przypadku tych ostatnich raków, pazury mogą już nigdy nie osiągnąć dawnej wielkości. Przyjrzyjmy się teraz ośmiu gatunkom raków, które stanowią interesujących mieszkańców akwarium.

Raki luizjańskie (Procambarus clarkii)

Opis:

Procambarus clarkii był jednym z pierwszych gatunków raków spopularyzowanych w akwarystyce. Z reguły te czerwone raki żyją w akwarium dwa do trzech lat, lub trochę dłużej.

Zasięg:

Rzeka Nilu

Wielkość dorosłego:

6 cali

Warunki w akwarium:

Raki te mogą przystosować się do wielu warunków w niewoli. W akwarium są artystami ucieczek – obserwowałem je, jak wspinały się 20 cali z wody na kabel zasilający filtr, chwytając go na przemian pazurami. Zbiorniki z rakami powinny być zawsze dobrze przykryte.

Yabby OR Australian Crawfish (Cherax destructor)

Opis:

Jak w przypadku wielu gatunków raków, yabby ma jasnoniebieską formę kolorystyczną, która jest bardzo popularna w hobby. Maksymalny wiek tego gatunku w naturze to 4 do 5 lat, ale w akwarium mogą żyć znacznie dłużej.

Zasięg:

Australia, w całej Wiktorii, Nowej Południowej Walii, południowym Queensland, Południowej Australii i części północnego terytorium

Dorosły rozmiar:

8 cali, z samicami zwykle pozostającymi mniejszymi niż samce w tym samym wieku

Warunki w akwarium:

Idealne temperatury dla utrzymania lub hodowli yabby to 68 do 82 stopni Fahrenheita. Mają szeroką tolerancję temperatury, ale w temperaturze poniżej 60 stopni przestają rosnąć, podczas gdy temperatura powyżej 95 może spowodować, że przestaną rosnąć lub umrą.

Notatki:

Cherax destructor jest nazywany przez rdzenną nazwę „yabby” w swoim ojczystym kraju. Nazwa gatunkowa destructor oznacza „niszczyciel”, co nie jest zbyt dokładne, ponieważ ten gatunek jest mniej agresywny niż wiele innych raków. Dzikie yabby są zwykle spotykane w mętnych, wolno płynących wodach z gęstą roślinnością. Robią też dobrze w ciepłych stawach śródlądowych, a także w rowach i bagnach z wieloma kryjówkami, które zapewniają osłonę przed drapieżnikami.

Yabbies mogą przetrwać miesiące poza wodą, tak długo jak ich skrzela są utrzymywane w stanie wilgotnym, a podczas okresów suszy mogą przetrwać długi czas głęboko w swoich tunelach. Jak poziom wody spada, raki będą kopać głębiej – niektóre tunele zostały znalezione z głębokością 16 stóp.

Aby zrekompensować straty, gdy młode padają ofiarą innych zwierząt, samica C. destructor może produkować od 500 do 1000 młodych rocznie, w zależności od jej wielkości. Im wyższa temperatura, tym szybciej rozwijają się młode. Inkubacja jaj w letnich temperaturach od 73 do 75 stopni Fahrenheita trwa około trzech tygodni. Kiedy jest naprawdę zimno (62 do 68 stopni), inkubacja może trwać cztery do pięciu tygodni.

Pierwsze młode wylęgają się zwykle dopiero po trzech tygodniach od złożenia jaj. Małe haczyki na ich nogach pozwalają im trzymać się delikatnych włosków pleopodów (kończyn brzusznych) samicy. Podczas noszenia ikry i młodych, samice starają się pozostać w ukryciu i najczęściej można je znaleźć w jaskiniach pod skałami lub korzeniami. Mogą być tak wyczerpane z tarła, że będą ukrywać się przez wiele dni i wychodzić tylko od czasu do czasu, aby jeść. Zaoferuj wiele kryjówek w akwarium, i nie przeszkadzaj niosącym samicom. W przypadku zakłócenia samica może zjeść całe tarło.

Lobster florydzki (Procambarus alleni)

Opis:

W naturze, ten gatunek jest zazwyczaj jednolicie brązowy. Może mieć kilka ciemniejszych plamek na górnej części ciała i jest jaśniejszy na spodzie. Brodawki na pazurach są żółtawe, a same pazury mogą mieć niebieski połysk. Niebieska odmiana barwna tego gatunku podbiła akwaria na całym świecie (niebieskie ubarwienie wynika z defektu enzymatycznego i jest przekazywane recesywnie).

Zasięg:

Floryda, na wschód od rzeki St. Johns i przez cały południowy półwysep od Marion i Levy Counties do Florida Keys

Wielkość dorosłego:

2.3 cale dla samców; samice mają 2,75 cala

Warunki w akwarium:

Optymalna temperatura w akwarium powinna wynosić od 68 do 80 stopni.

Notatki:

Procambarus alleni zamieszkuje wody stojące na Florydzie i kopie krótkie tunele, gdy poziom wody spada. Liczba młodych zależy od wielkości samicy; mniejsze samice mają od 100 do 150 młodych, podczas gdy większe mogą urodzić do 300. Młode rosną szybko w ciągu pierwszych kilku tygodni, a wysiadują je co kilka dni, w zależności od temperatury.

Hodowla homarów florydzkich

Procambarus alleni, zwłaszcza forma niebieska, jest bardzo popularna w domowych akwariach. Oto, czego się spodziewać, jeśli masz parę.

Rozród rozpoczyna się od samca chwytającego samicę pazurem i próbującego przerzucić ją na bok lub na plecy. Haki na podstawie nóg samca są następnie wykorzystywane jako klamry, dopasowując się do nóg samicy. Nasieniowód samca przeciśnie się przez szczelinę w jednym z pleopodów, a sperma zostanie uwolniona i umieszczona w odbytnicy samicy (rodzaj kieszeni służącej do przechowywania spermy) za pomocą końcówki drugiego pleopoda samca. Kopulacja trwa około 15 minut. Zwykle w ciągu kilku godzin samica zaczyna czyścić frędzle setal na odwłoku i zaczyna składać jaja.

Jajeczka pozostają zawieszone na spodniej stronie samicy, gdzie są utrzymywane w stanie wolnym od zanieczyszczeń i dotleniane przez ciągłe ruchy jej swimmerettes. W tym czasie samica rzadko opuszcza swoją kryjówkę i je niewiele lub wcale.

Po około trzech tygodniach młode raki opuszczają samicę i swobodnie poruszają się po akwarium. Młode raki powinny być trzymane w akwarium z dużą powierzchnią i wieloma kryjówkami (w moich akwariach używam glinianych cegieł z otworami). Niektóre młode mogą zostać zjedzone przez rodzeństwo, ale jeśli młode są karmione kilka razy dziennie, straty powinny być minimalne.

Rak karłowaty Shufelda (Cambarellus shufeldtii)

Opis:

Jest to mały czerwono-brązowy lub szary rak z ciemnymi poziomymi pasami lub luźno ułożonymi kropkami w rzędach. Istnieją dwie formy C. shufeldtii u obu płci: forma paskowana i forma plamista lub marmurkowa. Ich pazurki są małe, wydłużone i gładkie. Na pazurach wielu gatunków północnoamerykańskich nie ma kolczastych brodawek. Z maksymalnym wiekiem 15 do 18 miesięcy, samce stają się starsze niż samice, ale również dłużej osiągają dojrzałość płciową.

Zasięg:

Dystrybuowany od wybrzeża Zatoki w południowo-środkowym Teksasie do południowo-zachodniej Alabamy i na północ wzdłuż rzeki Missisipi do Lincoln County, Missouri

Wielkość dorosłego:

1.5 inches

Aquarium conditions:

Their small size and minimal aggression make this species ideal aquarium residents that may be kept with plants and fish (neon tetras, mollies, guppy, platies, swordtails and small catfish like Ancistrus spp.) Mogą być trzymane bez grzejnika.

Notatki:

Kobiety żyją do jednego roku, w tym czasie mogą złożyć jaja dwa razy, niosąc je przez około trzy tygodnie. Średnia liczba jaj wynosi od 30 do 40.

Pomarańczowy rak karłowaty (Cambarellus patzcuarensis)

Opis:

Ten bardzo poszukiwany gatunek, niedawno sprowadzony z Europy do USA, jest pomarańczowy z dwoma paskami wzdłuż boku.

Zasięg:

Endemiczny w jeziorze pochodzenia wulkanicznego 9,186 do 9,842 stóp nad poziomem morza w północnej części meksykańskiego stanu Morelos; otaczająca roślinność w Laguna de Zempoala jest alpejska i jest jedynym miejscem występowania tego gatunku.

Wielkość dorosłego osobnika:

1,6 cala

Warunki w akwarium:

Większe ryby, takie jak pielęgnice i węgorze, zjedzą młode tego raka (a czasem także dorosłe). Tetras, livebearers i karłowate ryby pielęgnicowate są idealnymi rybami społecznymi do trzymania z pomarańczowymi rakami karłowatymi. Mogą być trzymane bez grzałki.

Red Claw (Cherax quadricarinatus)

Opis:

Dorosłe osobniki tego gatunku są łatwo rozpoznawalne dzięki wydłużonym, bąbelkowatym naroślom na pazurach samców. Ich kolor może być niebiesko-zielony lub niebieski do prawie czarnego, z żółtymi plamkami na karapaksie. Na brzuchu pojawiają się żółte linie i różowe plamki.

Zasięg:

Północna Australia, gdzie zamieszkuje rzeki północnego Queensland i Terytorium Północnego

Wielkość dorosłego:

8,5 cala

Warunki akwariowe:

Ten większy gatunek wymaga zbiornika, który ma co najmniej 40 cali długości i 20 cali głębokości. Rozmnaża się w temperaturze od 72 do 90 stopni. Jeśli temperatura nadal wzrasta, przestają się rozmnażać, ale są w stanie przetrwać w dobrze natlenionej wodzie do 95 stopni. Jeśli temperatura wody pozostaje poniżej 55 przez dłuższy okres czasu, rak ten umrze.

Notatki:

W naturze, Cherax quadricarinatus są często spotykane pod korzeniami lub skałami, gdzie ukrywają się przed drapieżnikami i innymi członkami gatunku. Samice są bardzo produktywne, dojrzewają po około roku, i mogą rozmnażać się trzy razy w roku, składając od 500 do 1500 jaj. Jaja są noszone pod brzuchem przez 45 dni, aż do wyklucia się młodych. Dzikie pazurki czerwone żywią się głównie detrytusem i drobnymi organizmami wodnymi żyjącymi w warstwach liści i materiału roślinnego na dnie jezior i stawów.

Marron (Cherax tenuimanus)

Opis:

Australijscy hodowcy powiedzieli mi, że niebieska odmiana tego raka jest albinosem, podczas gdy normalny kolor jest brązowy lub czarny. Ostatnio odkryto nowy podgatunek, jeden z pancerzem, który jest pokryty drobnymi włoskami na wierzchu (ten podgatunek różni się genetycznie od C. tenuimanus i może być wkrótce opisany jako nowy gatunek).

Zasięg:

Zachodnia Australia od rzeki Murray na południe do rzeki Kent (w pobliżu miasta Albany), jak również na północ do rzeki Chapman (w pobliżu miasta Generaltown) i na południowy wschód w rzekach wokół Esperance

Wielkość osobników dorosłych:

15 cali i do 4 funtów

Warunki w akwarium:

W przypadku tego gatunku temperatura, gęstość populacji i dostępność pokarmu są ważnymi czynnikami decydującymi o wzroście. Jest wrażliwy na wyższe temperatury, więc akwarium powinno być umieszczone w miejscu, gdzie temperatura nie przekracza 80 stopni (idealne temperatury to 60 do 72). Zbiornik powinien mieć co najmniej 60 cali długości na 20 cali głębokości, i powinien być dobrze natleniony. W naturze odnotowano masowe wymieranie tego gatunku, gdy temperatura wzrasta powyżej 80 stopni w okresie letnim. Cherax tenuimanus to zwierzęta samotnicze, które są bardzo agresywne w stosunku do własnego gatunku. Kiedy są karmione, można zaobserwować hierarchię społeczną. Większe, dominujące zwierzęta karmione są jako pierwsze, co powoduje, że rosną one jeszcze szybciej. Trzymanie tych raków razem jest trudne, ponieważ większe z nich zawsze grożą zjedzeniem najmniejszego z grupy.

Notatki:

Hodowla tego gatunku jest trudna. Samice zaczynają się rozmnażać w trzecim roku życia, rzadko w drugim. Bardzo wysoka zawartość tlenu rozpuszczonego w wodzie jest ważna w okresie lęgowym. Liczba jaj dla małej samicy wynosi około 90, podczas gdy większe samice mogą nieść do 900.

Raki jaskiniowe Miami (Procambarus milleri)

Opis:

Kolor zmienia się od intensywnie pomarańczowego do żółto-pomarańczowego; nawet młode wykazują pomarańczowe ubarwienie. W przeciwieństwie do blisko spokrewnionego P. alleni, którego samce mają dłuższe pazury, samce i samice P. milleri mają równie długie pazury. Jaskrawo pomarańczowy kolor tego raka jest najbardziej imponujący w akwariach z ciemnym żwirem i stonowanym oświetleniem. Jest to idealny gatunek dla akwarystów zainteresowanych utrzymaniem kolorowego skorupiaka w zbiorniku towarzyskim z rybami.

Zasięg:

Miami, Floryda

Wielkość dorosłego:

3 cale

Warunki w akwarium:

Temperatura dla tego gatunku powinna wynosić od 68 do 86 stopni, a woda powinna być lekko zasadowa i twarda. Nie zaobserwowano, aby przejawiały agresję lub obronę terytorialną jak inne raki. Nawet w gęsto zaludnionych zbiornikach hodowlanych gatunek ten jest bardziej tolerancyjny w stosunku do własnego gatunku niż inne gatunki. Są również bardziej tolerancyjne w stosunku do innych gatunków.

Notatki:

Ten gatunek może rozmnażać się przez cały rok; samica przyczepia do odwłoka od kilkudziesięciu do 100 (w zależności od wielkości) dużych czarnych jaj. Młode mogą być wychowywane w tym samym zbiorniku co rodzice, pod warunkiem, że w akwarium nie ma ryb, które mogłyby je zjeść.

Mam nadzieję, że to wprowadzenie do raków wzbudziło Twoje zainteresowanie tymi niesamowitymi zwierzętami. Daj rakom odpowiedni dom, a na pewno dostarczą Ci wiele radości.

Featured Image: Nattapon Somsawath/.com

By: Chewy Editorial

.