Ojciec genetyki. Jak wielu wielkich artystów, dzieło Gregora Mendla zostało docenione dopiero po jego śmierci. Teraz nazywa się go „Ojcem Genetyki”, ale został zapamiętany jako łagodny człowiek, który kochał kwiaty i keptextensive zapisy pogody i gwiazd, kiedy umarł. Urodził się 22 lipca 1822 r. w ubogiej rodzinie rolniczej, która mieszkała w wiosce w północnych Morawach, które są obecnie częścią Republiki Czeskiej. Jego rodzina ceniła edukację, ale miała niewielkie środki, aby wysłać go do szkoły, więc walczył, aby zapłacić za swoją edukację.
Mendel zostaje amonkiem. Jego profesor polecił Mendla mnichom augustianom w Brunnie (obecnie Brno), którzy cenili naukę, badania i edukację. Jego profesor uważał, że będzie on dobrym kandydatem ze względu na swój talent do fizyki i matematyki. Mimo że Mendel nie planował zostać zakonnikiem, został przyjęty do zakonu 7 września 1843 roku.
Mendel mógł następnie kontynuować naukę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie odkrył w sobie talent pedagogiczny, choć co ciekawe, dwukrotnie nie udało mu się zdać egzaminu na stopień nauczyciela. Był cichy i nieśmiały; być może część ustna egzaminu była dla niego zbyt stresująca. Jego domem był przyklasztorny ogród botaniczny, gdzie spędzał wiele godzin dziennie na hodowli fuksji i peaplantów.