Gojenie się ran skóry jest procesem istotnym dla przywrócenia bariery nabłonkowej po chorobie lub urazie. Nieprawidłowe lub opóźnione gojenie się ran skóry zwiększa ryzyko infekcji, powoduje chorobowość pacjentów i może prowadzić do tworzenia się tkanki bliznowatej. Jednym z najważniejszych wydarzeń w procesie gojenia się ran jest pokrycie rany nową warstwą nabłonka. Dzieje się tak, gdy keratynocyty na obrzeżach rany dzielą się i migrują, aby ponownie zasiedlić łożysko rany. Prowadzone są badania nad wieloma metodami promowania i przyspieszania tego procesu, w tym nad miejscowym stosowaniem czynników wzrostu oraz dodawaniem autologicznych i allogenicznych przeszczepów tkankowych lub komórkowych. Środowisko mechaniczne w miejscu rany ma również fundamentalne znaczenie dla szybkości i jakości gojenia się rany. Wiadomo, że obciążenie mechaniczne może wpływać na gojenie się rany poprzez wpływ na zachowanie się komórek w skórze właściwej, ale nadal nie jest jasne, w jaki sposób siły mechaniczne wpływają na gojący się naskórek. Wiadomo jednak, że siły rozciągające wpływają na zachowanie komórek w obrębie nabłonka, a właściwości materiałowe macierzy zewnątrzkomórkowych, takie jak sztywność podłoża, wpływają na morfologię, proliferację, różnicowanie i migrację wielu różnych typów komórek. W niniejszym przeglądzie przedstawimy strukturę skóry i proces gojenia się ran. Następnie omówimy dowody na wpływ mechaniki tkanek na reepitelializację, a w szczególności na zachowanie komórek macierzystych w mikrośrodowisku rany i w nienaruszonej skórze. Omówimy, w jaki sposób elastyczność, mechaniczna heterogenność i topografia macierzy pozakomórkowej rany wpływają na tempo i jakość gojenia się rany oraz jak możemy wykorzystać tę wiedzę, aby przyspieszyć gojenie się ran i złagodzić proces bliznowacenia.