My 4-1/2 month old uses a pacifier to sleep but isn’t dexterous enough to put it in her own mouth. Kiedy kładę ją na drzemkę lub do łóżka, często nic jej nie jest, ale jeśli zgubi smoczek, będzie leżała i płakała, dopóki nie przyjdę i nie oddam jej go z powrotem. Czy powinnam to przeczekać, aż będzie mogła włożyć go do ust, czy też będzie to walka na zawsze? Czy powinnam po prostu pozbyć się smoczka? I jak mam to zrobić? Ona właśnie zaczyna osiadać w harmonogramie drzemek i śpi dość dobrze w nocy, więc nie chcę zbytnio bujać łódką. Ale ona budzi się w nocy i potrzebuje mnie lub mojego męża, aby położyć ją z powrotem. Help? Wszystkie książki mówią o szkoleniu do snu, ale żadna nie porusza kwestii smoczka. I szczerze mówiąc, nie mogę przeczytać kolejnej książki. Doprowadzają mnie one do szału. Help!
Więc najwyraźniej rodzę Pacifier Haters. Żadne z moich dzieci nie zaakceptowało smoczka po pierwszym tygodniu lub dwóch. A ja nie miałam nic przeciwko smoczkom! Smoczki są fantastyczne. Kupiłam kilka w ramach przygotowań do każdego dziecka, przewróciłam oczami na policję od pomylenia sutków i wepchnęłam im jeden do ust, gdy tylko zaczęły boleć mnie cycki i potrzebowałam przerwy od pocieszającego ssania. Na początku wydawały się entuzjastyczne – zwykle na tyle długo, że mogłam zaobserwować/wyobrazić sobie preferencje co do marki i kupić jeszcze pół tuzina smoczków danego typu. Za każdym razem odrzucanie smoczka zaczynało się tak szybko, jak tylko to robiłam.
Ale chociaż byłoby mi dobrze ze smoczkami (są też taktyką zapobiegającą SIDS!), przyznaję, że bez nich jest o wiele, wiele łatwiej. Moje dzieci znalazły inne sposoby na samouspokojenie się w nocy bez smoczka. Dodatkowo, udało mi się uniknąć całego dylematu „ile lat to za dużo” związanego z odstawieniem malucha od piersi. (Ezra był przez jakiś czas zatwardziałym ssaczem kciuka podczas drzemki/nocnej drzemki, ale ten nawyk wydaje się odchodzić w niepamięć bez żadnych dramatów czy problemów z zębami, chociaż nadal potrzebuje swoich kocyków Taggie.)
Więc…niekoniecznie jest złym pomysłem przerwanie nawyku smoczka teraz, jeśli doprowadza cię to do szaleństwa. Nie wiem, ile lat będzie miała Twoja córka, kiedy zorientuje się, jak włożyć smoczek z powrotem do buzi (sześć miesięcy? ish?), i nie wiem, ile będzie miała lat, kiedy już nie będzie go potrzebowała… albo kiedy TY będziesz musiała zdecydować, że już go nie potrzebuje. Jeżeli ty możesz zachęcać inną samouspokajającą technikę teraz, ty nie tylko ratujesz się od nocnych pacyfikatorowych misji TERAZ, ale ty ratujesz się od potencjalnej berbecia-power-struggle później.
Jak to zrobić? Cóż, o dziwo, mój pediatra wysłał nam kiedyś do domu cały arkusz z pomysłami na odzwyczajenie od smoczka, i chociaż go nie potrzebowałam, przeczytałam go. I część z nich zapamiętałam! (UWAGA: To dlatego w moim mózgu nie ma miejsca na tak ważne szczegóły jak, powiedzmy, mój numer telefonu). Jak pamiętam, większość porad była skierowana do starszych maluchów, ale jedna sugestia mówiła, żeby zacząć od drzemek bez smoczka, podczas gdy zostawiając rutynę na dobranoc w spokoju. Zobacz, czy jest to w ogóle możliwe, aby uzyskać ją do drzemki (i pobyt drzemki) bez niego, używając cokolwiek można myśleć o: swaddling, biały szum, kołysanie, śpiew, etc.
Jeśli można uzyskać jej spanie w ciągu dnia bez smoczka, wtedy będziesz wiedzieć, że może masz strzał na wyeliminowanie go w nocy, zbyt. (Jeśli drzemki są kompletną i całkowitą katastrofą dzień po dniu, wtedy może być lepiej trzymać się nocnej rutyny odzyskiwania przez kilka miesięcy więcej). Ty wspominałeś czytanie książek o sen szkolenie, więc jeżeli tam jest podejście ty czujesz wygodnego z, ty w zasadzie 1) iść zimnego indyka-ish na smoczku, i 2) podążać ten podejścia zalecenia gdy twój córka woła out dla ono w nocy.
(Zauważ, że naprawdę jestem niewiarygodnie neutralny na zdrowym sen szkolenie, ponieważ wierzę każdy dziecko jest różny i ja jest wszystko o znajdować podejście który jest prawym dopasowaniem dla twój dziecka. Noah potrzebował płakać i marudzić przez minutę lub dwie przed zaśnięciem, a kiedy zaczęłam odmierzać czas, zdałam sobie sprawę, że spieszę się po 30 sekundach i w zasadzie budzę ponownie dziecko, które było 60 sekund od dobrego, solidnego snu. W przypadku Ezry i Ike’a, pozwalanie im na płacz CZYSTO eskalowało ich stres i sprawiało, że nie byli w stanie się uspokoić, musieliśmy używać różnych technik, aby pomóc im zasnąć. Ale tak naprawdę nie powiedziałabym, że „wyszkoliliśmy” któregokolwiek z naszych chłopców do spania, ale po prostu poszliśmy z naszymi instynktami na temat tego, co wydawało się działać najlepiej z każdym dzieckiem, za każdym razem, używając kawałków z różnych podejść.)
Jeśli Twoja córka nie jest „eskalatorem”, to może po prostu zająć kilka nocy wchodzenia, klepania jej i pozwalania jej na trochę zamieszania na własną rękę, zanim będziesz wolna od smoczka. Jeśli płacz o smoczek przerodzi się w epicki krzyk każdej nocy, będziesz musiała ponownie ocenić, jak bardzo przeszkadza ci smoczek, lub znaleźć jakieś inne rozwiązanie, które ją uspokoi. Ale przede wszystkim nie stresuj się tym zbyt mocno: cztery i pół miesiąca to wciąż bardzo mało i wciąż w tym przedziale wiekowym, w którym „po prostu daj dziecku to, czego potrzebuje do snu i nie martw się o psucie, złe nawyki itp. Jeśli odzyskiwanie smoczka doprowadza cię do szału i sprawia więcej kłopotów, niż jest warte, powiedz sobie, że robisz wszystkim przysługę, zachęcając do innej techniki samouspokajania raczej wcześniej niż później. Jeśli zdecydujesz się podjąć ścieżkę najmniejszego oporu i zająć się tym przez kolejny miesiąc lub dwa, aż umiejętności motoryczne twojej córki pozwolą jej odzyskać własny smoczek, cóż, powiedz sobie, że hej, smoczki zmniejszają ryzyko SIDS i większość dzieci rezygnuje z nich na własną rękę tak czy inaczej, więc cokolwiek. Podążaj za swoim instynktem: cokolwiek skutkuje największą ilością snu dla niej I dla Ciebie jest prawdopodobnie właściwą odpowiedzią.
Photo credit: Thinkstock
.