Ciąg dalszy od góry…
Płat górny prawy zaczyna się od szczytu, lekko spiczastego, najwyższego wierzchołka płuca prawego. Od szczytu płat górny rozszerza się i rozciąga na boki, gdzie jego wypukła krzywizna pokrywa się z wnętrzem klatki piersiowej. Na jego przyśrodkowym końcu prawy płat górny jest wklęsły i ma kilka wyraźnych wcięć, które mieszczą tchawicę, przełyk i główne naczynia krwionośne śródpiersia. Wystający nieco poniżej prawego płata górnego jest korzeń prawego płuca, który zawiera oskrzele główne, naczynia krwionośne i nerwy wchodzące do płuca.
Powietrze wchodzi do korzenia prawego płuca przez prawe oskrzele główne, które dzieli się na trzy oskrzela drugorzędowe. Z tych trzech oskrzeli drugorzędowych, prawe oskrzele płatowe górne rozciąga się ku górze, aby dostarczyć powietrze do prawego płata górnego. Wewnątrz prawego płata górnego, prawe oskrzele płatowe górne dzieli się na trzy oskrzela trzeciorzędowe, które dostarczają powietrze do trzech segmentów oskrzelowo-płucnych: koniuszkowego, przedniego i tylnego. Segment szczytowy obejmuje tkankę szczytu i rozciąga się przyśrodkowo do korzenia płuca. Segmenty przedni i tylny stanowią odpowiednio przednie i tylne regiony dolnych regionów płata górnego.
Fizjologia
Wdychane podczas oddychania powietrze przechodzi przez górne drogi oddechowe i tchawicę w drodze do płuc. Na dolnym końcu tchawicy, oskrzela główne oddzielają się, aby doprowadzić powietrze do każdego płuca. W prawym płucu powietrze z prawego oskrzela głównego jest dalej rozdzielane pomiędzy trzy płaty przez oskrzela wtórne. Oskrzele górne prawe przenosi powietrze do prawego płata górnego, gdzie poprzez oskrzela trzeciorzędowe dostaje się ono do każdego z segmentów oskrzelowo-płucnych. Każdy segment wypełniony jest wieloma drobnymi oskrzelikami, które rozprzestrzeniają się w tkance płucnej i dalej rozgałęziają się na oskrzela końcowe. Wszystkie oskrzeliki końcowe kończą się pęczkiem kubeczkowatych struktur zwanych pęcherzykami płucnymi. Każdy pęcherzyk płucny zbudowany jest z prostego nabłonka płaskiego otoczonego drobnymi naczyniami włosowatymi.
Gdy powietrze dociera do pęcherzyków płucnych, ich ściany są tak cienkie, że gazy dyfundują wzdłuż ich gradientów stężenia między krwią w naczyniach włosowatych a powietrzem wewnątrz pęcherzyków. Tlen, który jest w wyższym stężeniu w powietrzu, dyfunduje do krwi i jest przenoszony do tkanek organizmu. Dwutlenek węgla, który jest w wyższym stężeniu we krwi, dyfunduje do powietrza, aby zostać usunięty z organizmu podczas wydechu.