Rada Apelacyjna ds. Imigracji

1891-1917: Wczesne federalne przepisy imigracyjneEdit

The Board of Immigration Appeals traces its origins to the Immigration Act of 1891, which was the first comprehensive federal law that governed the immigration system. Ustawa ustanowiła Biuro Imigracyjne w ramach Departamentu Skarbu, które miało być nadzorowane przez Kuratora Imigracyjnego i odpowiedzialne za obsługę funkcji imigracyjnych. Ustawa określiła również proces apelacyjny, w którym imigranci mogli odwoływać się od decyzji Urzędu do Kuratora Imigracyjnego.

Dwa lata później, Ustawa Imigracyjna z 1893 roku ustanowiła trzyosobowe Komisje Specjalnych Dochodzeń, które miały rozstrzygać odwołania od decyzji Urzędu Imigracyjnego, które deportowały lub wykluczyły imigrantów chcących wjechać do Stanów Zjednoczonych.

Kongres kontynuował dostosowywanie systemu imigracyjnego w następnych dekadach. W 1903 roku Kongres przeniósł funkcje imigracyjne z Departamentu Skarbu do nowo utworzonego Departamentu Handlu i Pracy. Dziesięć lat później Kongres podzielił Departament Handlu i Pracy na Departament Handlu i Departament Pracy, a odpowiedzialność za system imigracyjny przypisał temu ostatniemu.

1917-1940: Board of Review i Immigration and Naturalization Service createdEdit

W 1917 roku Kongres uchwalił Immigration Act of 1917, który zreformował przepisy regulujące wykluczanie i deportację imigrantów.

Immigration Act of 1921 ustanowił nowy system kwot narodowych, które ograniczały liczbę imigrantów z dowolnego kraju. Reformy te znacznie zwiększyły liczbę odwołań administracyjnych składanych przez imigrantów i stopień skomplikowania każdej sprawy. Sekretarz Pracy ustanowił Komisję Rewizyjną, która miała zajmować się zwiększoną liczbą spraw i rekomendować decyzje.

W 1933 roku Executive Order 6166 scentralizował wszystkie funkcje imigracyjne w ramach nowej Służby Imigracyjnej i Naturalizacyjnej w Departamencie Pracy.

1940-1983: INS przeniesiony do Departamentu Sprawiedliwości; utworzona Rada Apelacyjna ds. ImigracjiEdit

W 1940 roku prezydent Roosevelt przeniósł INS do Departamentu Sprawiedliwości. Attorney General zastąpił Board of Review nową Board of Immigration Appeals upoważnioną do samodzielnego rozstrzygania odwołań, zamiast rekomendowania decyzji. BIA otrzymała znaczną niezależność i pozostaje odpowiedzialna wyłącznie przed Prokuratorem Generalnym.

W 1952 roku Kongres zastąpił skomplikowaną sieć przepisów imigracyjnych jednym statutem, zatytułowanym Immigration and Nationality Act. Między innymi, ustawa ta wyeliminowała archaiczne Specjalne Komisje Śledcze (Special Inquiry Boards) i przekazała odpowiedzialność za rozpatrywanie spraw deportacyjnych nowym specjalnym urzędnikom śledczym. Rola specjalnych urzędników śledczych została jeszcze bardziej sformalizowana w 1973 roku, kiedy to nowe rozporządzenie zmieniło ich nazwę na „sędziów imigracyjnych” i przyznało im prawo do noszenia szat sędziowskich.

1983-obecnie: Executive Office for Immigration Review created; further federal immigration reformsEdit

W 1983 r. prokurator generalny utworzył Executive Office for Immigration Review w celu administrowania sądami imigracyjnymi. Sędziowie imigracyjni i BIA zostali przeniesieni do EOIR. Utworzono nowe Biuro Głównego Sędziego Imigracyjnego, które miało nadzorować pracę sędziów imigracyjnych i sądów imigracyjnych. BIA zachowała swoje uprawnienia do rozstrzygania odwołań imigracyjnych i ustanawiania precedensów.

Kongres uchwalił znaczące reformy imigracyjne w ciągu następnych kilku lat. Immigration Reform and Control Act z 1986 roku i związane z nim rozporządzenia dały EOIR uprawnienia do rozstrzygania spraw związanych z imigracją w kwestiach zatrudnienia. Ustawa imigracyjna z 1990 r. rozszerzyła uprawnienia EOIR do rozpatrywania spraw o „nadużywanie dokumentów”, czyli niewłaściwe posługiwanie się dokumentacją w celu udowodnienia prawa do zatrudnienia. The Illegal Immigration Reform and Immigrant Responsibility Act of 1996 zastąpił postępowania deportacyjne i wykluczające „postępowaniami usuwania” i uproszczonymi procedurami.

The Homeland Security Act of 2002 dodatkowo sprecyzował uprawnienia EOIR, formalnie oddzielając go od INS i kodyfikując uprawnienia nadzorcze Prokuratora Generalnego. Ustawa ta również zlikwidowała INS i przeniosła jego funkcje do nowo utworzonego Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

.