Pierwotnie opublikowaliśmy ten artykuł 4 stycznia 2016 r. jako wyjaśnienie, dlaczego zdecydowaliśmy się mieć naszą cotygodniową usługę kultu w sobotę po południu. We wrześniu 2019 roku przechodzimy na niedzielne poranki, aby lepiej skupić się na uczniostwie jako kościół. Jeśli zmagasz się z teologią niedzielnego nabożeństwa lub z tym, w jaki dzień tygodnia powinieneś odprawiać nabożeństwa, przeczytaj ten artykuł, a także The Lord’s Day: Biblical, Historical, and Theological Foundations for Sunday Worship (Biblijne, historyczne i teologiczne podstawy niedzielnego uwielbienia) autorstwa Terry’ego Ilesa. Uważamy, że oba artykuły są pomocne w przemyślanej dyskusji. W Chrystusie, Cornerstone Elders
Wprowadzenie
W Cornerstone uwielbiamy w soboty o 17:00. Niektórzy pytają, dlaczego uwielbiamy w sobotę, a nie w niedzielę. Krótka odpowiedź jest taka, że jako kościół mamy misję dotarcia do nieuczęszczanych w Westford, szczególnie do rodzin z dziećmi, i wierzymy, że spotkanie w sobotę, w posłuszeństwie wolności, którą mamy w Chrystusie, jest częścią wypełniania tej misji.
Nowotestamentowy kult i wolność
Patrząc na Słowo Boże w tych kwestiach, zdajemy sobie sprawę, że gdyby Chrystus chciał podnieść niedzielny kult do poziomu obrzędu, takiego jak Wieczerza Pańska czy chrzest, mógłby to zrobić w sposób oczywisty. Ale tak się nie stało. Kiedy patrzymy na Słowo Boże i przesłanie Chrystusa w nim zawarte, rozpoznajemy wolność, jaką mamy w Nim.
Apostoł Paweł nie trzymał się ściśle porannego kultu w niedzielę. Dzieje Apostolskie 20:7 mówią: „W pierwszym dniu tygodnia zebraliśmy się razem, aby łamać chleb. Paweł przemawiał do ludu, a ponieważ zamierzał wyjechać następnego dnia, mówił aż do północy.” (NIV) Podobnie autor Dziejów Apostolskich przywołuje kościół w Jerozolimie jako boski przykład kościoła, który czuł się wolny w oddawaniu czci kiedy chciał: „Każdego dnia nadal spotykali się razem na dziedzińcach świątyni…” (Dzieje Apostolskie 2:46 NIV) Łukasz podkreśla nie czas spotkań, ale postawę serca i obfitą miłość do Boga i siebie nawzajem. Moralnym aspektem prawa, które podtrzymujemy, nie jest to, „kiedy” oddajemy cześć, ale „komu” i „jak” oddajemy cześć.
Paul odważnie naucza o głębi wolności, jaką mamy w Chrystusie. List do Rzymian 14:5-6a mówi: „Jeden człowiek uważa jeden dzień za bardziej święty od drugiego; inny uważa każdy dzień za taki sam. Każdy z nich powinien być w pełni przekonany we własnym umyśle. Kto zaś uważa jakiś dzień za szczególny, czyni to wobec Pana…” I znowu w Kolosanach 2:16-17: „Dlatego niechaj was nikt nie sądzi z tego, co jecie lub pijecie, ani ze względu na święto religijne, obchody nowiu księżyca czy dzień szabatu. Są one bowiem cieniem rzeczy, które miały przyjść; rzeczywistość zaś znajduje się w Chrystusie.” Paweł zachęca wczesnych wierzących do podążania za swoimi przekonaniami w Chrystusie.
Kult w dzień szabatu
Prawo Starego Testamentu pomaga nam zrozumieć naszą wolność w Nowym Testamencie w odniesieniu do dnia kultu. Prawo można podzielić na trzy odrębne kategorie: 1) prawa cywilne, które rządzą narodem izraelskim; 2) prawa ceremonialne, które Bóg dał Izraelowi dla jego kultu; oraz 3) prawa moralne, które odzwierciedlają Boży charakter i odnoszą się do wszystkich ludzi po wsze czasy. Szabat (nasza dzisiejsza sobota) był dla Żydów dniem wyznaczonym do zachowania świętości, a w rzeczywistości jest on wszystkim trzema (Wj 20:8, Pwt 5:12). Bóg dał szabat wyłącznie narodowi izraelskiemu, aby wyróżnić go jako naród (cywilny, ceremonialny), ale samo polecenie poprzedza Dziesięć Przykazań (moralne). W Księdze Rodzaju 2:1-2, przed nadaniem prawa, Bóg wymyślił „dzień” lub „czas” odpoczynku dla całego stworzenia.
Jako Żyd, Jezus doskonale przestrzegał prawa szabatu, dając nam cywilne, ceremonialne i moralne wypełnienie (Mt 11:28, 12:8, Hbr 4:10, 14). Czynił to w nieoczekiwany sposób, którego przywódcy religijni nie rozumieli i nie lubili (Mt 12:1-14, Mk 2:23-27, Łk 6:1-11). Jezus miał prawo reinterpretować szabat, mówiąc nam, jak ma on nas błogosławić, a nie wiązać: „Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem nawet szabatu.” (Mk 2:27b NIV) Jezus wezwał swoich naśladowców do czynienia dobra w tym dniu (J 5:16-18, Mt 12:11-12).
Jezus stawiał na pierwszym miejscu potrzeby swoich uczniów, jak również potrzeby swojej własnej służby, zamiast stawiać na pierwszym miejscu ograniczenia tego, co można, a czego nie można robić w dzień szabatu. Chrystus bezpośrednio wskazał, że celem szabatu jest czynienie dobra.
Wolność czynienia dobra w Dniu Pańskim
Od czasów wczesnego kościoła, ciało Chrystusa wyznaczyło niedzielę, zamiast soboty, jako specjalny dzień na wspólne oddawanie czci Bogu (J 20:19; Dz 20:7; 1 Kor 16:2). Jest ona traktowana z czcią i szacunkiem z powodu jej bliskości w czasie do zmartwychwstania. Nazywamy go „Dniem Pańskim”, ponieważ tak właśnie nazywa go Jan w Objawieniu 1:10. Ponieważ szabat został wypełniony w Chrystusie (Hbr 10:1, Kol 2:17), nie wierzymy, że sobotni szabat został przeniesiony na niedzielę. Wypełnienie szabatu w Chrystusie daje nam raczej wolność gromadzenia się na wspólne uwielbienie w czasie, który najlepiej odpowiada naszej misji.
Cornerstone ma strategiczną misję tworzenia, dojrzewania i pomnażania uczniów w Westford i okolicznych miastach. Jesteśmy przekonani, że najlepiej możemy być kościołem skoncentrowanym na ewangelii, który zmienia życie poprzez dzielenie się przesłaniem Jezusa Chrystusa słowem i czynem, poprzez ustanowienie naszego czasu uwielbienia w sobotni wieczór. Wiele rodzin ma trudności z dotarciem do kościoła w godzinach porannych, czy to z powodu kłopotów z wyciągnięciem dzieci z łóżka, czy też z powodu zobowiązań związanych z zajęciami w niedzielny poranek. Chcemy, aby ci, którzy nie są jeszcze nawróceni, poznali Chrystusa.
W niedzielę, pragniemy uhonorować zmartwychwstanie poprzez spędzenie czasu na oddawaniu czci Bogu prywatnie, jako rodzina i na misji. Chcemy odpocząć i jak Duch Święty pozwala, dotrzeć i kochać sąsiadów lub przyjaciół, którzy normalnie nie chodzą do kościoła. Ten harmonogram pomaga nam dotrzeć do zagubionych w naszej społeczności w sobotę, niedzielę i inne dni tygodnia.
Jesteśmy ostrożni, aby nie zmieniać istoty ewangelii, ale chętni, jak Paweł, aby „…stać się wszystkim dla wszystkich ludzi, abym wszelkimi możliwymi sposobami mógł zbawić niektórych” (zob. 1 Kor 9:19-23 NIV). Tak jak Paweł, celowo i z modlitwą zmieniamy kontekst naszej służby, aby dotrzeć do zgubionych. Mamy nadzieję, że do nas dołączysz.