Savitri na znaczku Indii z 2011 roku
Savitri jako dziecko występowała w dramatach tanecznych, w tym pracowała z zespołem teatralnym prowadzonym przez Kongara Jaggaiah. Zrobiła nieudaną spekulacyjną podróż, aby znaleźć pracę filmową w Madrasie w wieku 12 lat, kiedy uznano, że jest zbyt młoda, aby grać role bohaterek, ale w 1950 roku została obsadzona jako główna rola kobieca w Samsaram. Rola ta nie stała się rzeczywistością, ponieważ była zbyt podekscytowana, co spowodowało konieczność licznych powtórek i w końcu zastąpienia jej w tej roli. Dostała niewielką rolę mówioną w filmie i w następnym roku miała jeszcze dwie niewielkie role, w Roopavati i Patala Bhairavi, zanim dostała swoją wielką przerwę jako druga bohaterka w Pelli Chesi Choodu. Później awansowała na gwiazdę dzięki docenionym przez krytyków rolom w takich hitach jak Devadasu i Missamma.
Dyrektor PC Reddy, który wyreżyserował Savitri mówi, „nie ma nikogo, kto mógłby się równać z jej urodą i talentem. Nie słuchała niczyich rad i wyszła za mąż bardzo wcześnie. Pamiętam, że była tak uzależniona od picia nawet na planie filmowym, że zwymiotowała na moją koszulę podczas zdjęć. Następnego dnia dostałem od niej zupełnie nową koszulę. Była wspaniałomyślną kobietą.” Savitri pracowała również w filmach bollywoodzkich, choć nie odniosła większego sukcesu. Jej jedynym filmem w Malayalam był Chuzhi (1973).
Jej występ w filmie Mayabazaar z 1957 roku sprawił, że stała się gwiazdą. Później stała się najlepiej opłacaną i najbardziej pożądaną aktorką Telugu swojego pokolenia. Savitri była znana ze swojej gościnności, filantropijnych gestów i zamiłowania do kupowania nieruchomości i biżuterii, ale w niewielkim stopniu kontrolowała swoje wydatki. Ganesan nie przestawał filantropić, a ona sama była podatna na faworyzowanie hojnie obdarowywanych osób. W późnych latach 60-tych jej kariera uległa załamaniu. Jej nieruchomości zostały zajęte przez urzędników podatkowych, a ona zwróciła się do aktorstwa w każdym filmie, który chciał ją mieć, podczas gdy pochlebcy zachęcali ją do reżyserowania i produkowania filmów, które były nieudane i finansowo drenujące. Wśród jej nielicznych zwolenników podczas jej kłopotów finansowych był Dasari Narayana Rao, który obsadził ją w większości swoich filmów, takich jak Gorintaku (1979), a specjalnie dla niej nakręcił Devadasu Malli Puttadu (1978). W 1960 roku otrzymała nagrodę Rashtrapati Award za występ w filmie Telugu Chivaraku Migiledi. W 1968 roku wyprodukowała i wyreżyserowała film Telugu Chinnari Papalu, za który otrzymała państwową nagrodę Nandi Award dla najlepszego filmu fabularnego (Silver).