A self-report inventory jest rodzajem testu psychologicznego, w którym osoba wypełnia ankietę lub kwestionariusz z lub bez pomocy badacza. Inwentarze typu self-report często zadają bezpośrednie pytania dotyczące osobistych zainteresowań, wartości, objawów, zachowań i cech lub typów osobowości. Inwentarze różnią się od testów tym, że nie ma w nich obiektywnie poprawnej odpowiedzi; odpowiedzi opierają się na opiniach i subiektywnych spostrzeżeniach. Większość kwestionariuszy jest krótka i może być wypełniona w ciągu pięciu do 15 minut, choć niektóre, takie jak Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI), mogą zająć kilka godzin. Są one popularne, ponieważ mogą być niedrogie, a ich wyniki często charakteryzują się dobrą rzetelnością.
Istnieją trzy główne podejścia do tworzenia kwestionariuszy samoopisowych: oparte na teorii, analizie czynnikowej i oparte na kryteriach. Inwentarze oparte na teorii są konstruowane wokół teorii osobowości lub prototypu jakiegoś konstruktu. Analiza czynnikowa wykorzystuje metody statystyczne do organizowania grup powiązanych ze sobą pozycji w podskale. Inwentarze oparte na kryterium zawierają pytania, które, jak wykazano, statystycznie różnicują grupę porównawczą i grupę kryterialną, np. osoby z kliniczną diagnozą depresji w porównaniu z grupą kontrolną.
Punkty mogą wykorzystywać jeden z kilku formatów: skalę Likerta z uszeregowanymi opcjami, prawda-fałsz lub wymuszony wybór, choć możliwe są również inne formaty, takie jak uzupełnianie zdań lub wizualne skale analogowe. Skala prawda-fałsz obejmuje pytania, które osoba określa jako prawdziwe lub fałszywe na swój temat. Wymuszony wybór jest zestawem stwierdzeń, które wymagają od osoby wybrania jednego jako najbardziej reprezentatywnego dla siebie.
Jeśli inwentarz zawiera pozycje z różnych czynników lub konstruktów, pozycje mogą być mieszane razem lub trzymane w grupach. Czasami sposób, w jaki ludzie odpowiadają na daną pozycję, zmienia się w zależności od kontekstu oferowanego przez sąsiednie pozycje.
.