Struktura kapilar limfatycznych w tworzeniu limfy

System naczyń limfatycznych składa się ze śródbłonka wyłożone naczynia, które zaczynają się jako ślepe-końcówki rur lub saccules, które znajdują się w obszarach tkanki łącznej. System ten służy jako jednokierunkowy aparat odwadniający do usuwania substancji dyfuzyjnych, jak również białek osocza, które uciekają z naczyń włosowatych krwi. W przypadku nagromadzenia się tych wydostających się składników, mogłyby one pozbawić układ krążenia koloidów osocza i zakłócić równowagę sił odpowiedzialnych za kontrolę ruchu płynów oraz wymianę gazów i płynów w ścianie naczyń krwionośnych. Kapilary limfatyczne są strategicznie rozmieszczone i anatomicznie zbudowane, aby umożliwić ciągłe i szybkie usuwanie płynów śródmiąższowych, białek osocza i komórek ze śródmiąższu. Strukturalnie kapilary limfatyczne składają się z ciągłego śródbłonka, który jest bardzo zwężony w głównych aspektach jego średnicy, z wyjątkiem obszaru okołojądrowego, który wybrzusza się do światła. Naczynia te nie mają ciągłej blaszki podstawowej i utrzymują ścisły związek z przylegającym śródmiąższem za pomocą włókien kotwiczących. Przylegające do siebie komórki są szeroko zachodzące na siebie i w wielu miejscach pozbawione urządzeń adhezyjnych. Kiedy elektronowo-nieprzezroczyste znaczniki są wstrzykiwane dożylnie (tj. peroksydaza chrzanowa i ferrytyna), późniejsze badanie tkanek za pomocą mikroskopu elektronowego ujawnia obecność cząstek znacznika w śródmiąższu i w świetle kapilar limfatycznych. Cząstki te przedostają się do kapilar limfatycznych dwoma głównymi drogami: 1) przez szczeliny międzykomórkowe połączeń patentowych oraz 2) przez pęcherzyki plazmalemiczne (pęcherzyki pinocytotyczne). Inn± cech± charakterystyczn± dla komórek ¶ródbłonka limfatycznego jest obecno¶ć licznych filamentów cytoplazmatycznych, które morfologicznie przypominaj± filamenty aktynowe występuj±ce w różnych typach komórek. Cechy ultrastrukturalne limfatycznych naczyń włosowatych omówiono w odniesieniu do ich roli w usuwaniu płynów śródmiąższowych i cząstek stałych oraz w tworzeniu limfy.