Mapa zasięgu Cicuta maculata. Kolorem zielonym zaznaczono stany, w których gatunek ten może występować.
Mapa zasięgu Cicuta douglasii. Stany są oznaczone kolorem zielonym, gdzie gatunek może być znaleziony.
Cicuta maculata w kwiatach. Zdjęcie przez Thomas Barnes.
Cicuta maculata w pełnym rozkwicie. Zdjęcie przez B. Eugene Wofford, University of Tennessee Herbarium.
Zbliżenie na dojrzałe kapsułki (owoce) Cicuta maculata. Zdjęcie autorstwa B. Eugene Wofford, University of Tennessee Herbarium.
Water Hemlock (Cicuta maculata lub Cicuta maculata (DC.) J.M. Coult. & Rose)
By Walter Fertig
Roślina plamista lub trująca (Conium maculatum) jest „cykutą”, która powaliła starożytnego greckiego filozofa Sokratesa. Jego krewny, woda hemlock (Cicuta maculata lub Cicuta douglasii) nie występuje w południowej Europie, ale może być wciśnięty do obowiązku. Etnobotanik H.D. Harrington napisał kiedyś, że cykuta wodna „zyskała reputację najbardziej trującej rośliny w północnej strefie umiarkowanej”. Jego toksyna, zwany cicutoxin, może powodować delirium, nudności, drgawki, bóle brzucha, drgawki i wymioty w ciągu 60 minut od spożycia – często prowadzi do śmierci.
Taksonomowie czasami rozpoznać dwa gatunki cykuty wodnej w Ameryce Północnej. Cicuta maculata (jarząb pospolity) w ścisłym znaczeniu występuje na większości obszaru Ameryki Północnej, ale jest zastępowany przez Cicuta douglasii (jarząb pospolity) w północno-zachodniej części Stanów Zjednoczonych i zachodniej Kanadzie. Oba gatunki są podobne do siebie, ponieważ mają baldachy małych białych kwiatów, które rosną na wysokich łodygach (do 6 stóp wysokości) nad raz lub trzykrotnie pierzasto złożonymi, podobnymi do paproci liśćmi. Blaszki liściowe Cicuta można odróżnić od podobnych, nietoksycznych gatunków z rodziny pietruszkowatych (Apiaceae lub Umbelliferae) dzięki żyłkom, które rozwidlają się na końcach, przy czym jedna gałązka kończy się na końcu blaszki, a druga w zatoce w kształcie litery V między sąsiednimi blaszkami liściowymi. Wszystkie części cykuty wodnej są toksyczne, ale trucizna jest szczególnie zjadliwa z korzeni. Dolna część łodygi i górne korzenie Cicuta zawierają liczne wewnętrzne przegrody lub przestrzenie powietrzne, które można odsłonić po przekrojeniu ich wzdłuż. Potencjalni smakosze naturalnej żywności powinni unikać roślin podobnych do pietruszki z taką kombinacją cech liści i korzeni.
Zgodnie ze swoją wspólną nazwą, cykuta wodna występuje głównie na wilgotnych glebach związanych z rowami, brzegami strumieni, brzegami stawów i bagnami. Ptaki wodne często jedzą skorkowaciałe, zaokrąglone owoce cykuty wodnej bez złego wpływu, choć niepotwierdzone doniesienia sugerują, że ludzie, którzy jedzą te same ptaki podczas migracji mogą być chorzy z drugiej ręki.