Aktualna terminologiaEdit
Zaburzenie sadyzmu seksualnego jest terminem stosowanym przez aktualną wersję Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego (DSM-5) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Odnosi się ono do „nawracającego i intensywnego pobudzenia seksualnego wynikającego z fizycznego lub psychicznego cierpienia innej osoby, przejawiającego się w fantazjach, popędach lub zachowaniach” (s. 696). Jest on klasyfikowany jako jedna z parafilii, nazywana „zaburzeniem algolagicznym” (s. 685), która jest jedną z „anomalnych preferencji aktywności” (s. 685). Formalna diagnoza zaburzenia sadyzmu seksualnego miałaby zastosowanie, gdyby osoba działała na te popędy z osobą nie wyrażającą zgody lub gdyby te popędy powodowały znaczny niepokój u tej osoby.
Sadomasochizm pojawia się w aktualnej wersji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10) Światowej Organizacji Zdrowia. Odnosi się ona do „preferencji aktywności seksualnej, która obejmuje zniewolenie lub zadawanie bólu lub upokorzenia” (s. 172) i dzieli sadomasochizm na sadyzm i masochizm w zależności od tego, czy dana osoba woli być dostarczycielem czy odbiorcą tej aktywności. ICD-10 precyzuje, że łagodne formy sadomasochizmu „są powszechnie stosowane w celu wzmocnienia normalnej aktywności seksualnej” (s. 172) i że diagnoza będzie miała zastosowanie tylko wtedy, gdy zachowanie jest preferowane lub wymagane dla zaspokojenia seksualnego. Stan ten jest klasyfikowany jako jedno z zaburzeń preferencji seksualnych, które obejmuje parafilie (s. 170).
Parafiliczne zaburzenie przymusu odnosi się do preferencji dla partnerów seksualnych nie wyrażających zgody w stosunku do partnerów wyrażających zgodę. Różni się od zaburzenia sadyzmu seksualnego tym, że chociaż osoba z tym zaburzeniem może zadawać ból lub grozić bólem w celu uzyskania zgodności ofiary, zadawanie bólu nie jest rzeczywistym celem tej osoby. Stan ten jest zwykle opisywany jako parafilia i nadal jest przedmiotem badań, ale nie pojawia się w aktualnym DSM lub ICD. Alternatywne terminy dla tego stanu obejmują Biastofilię, Przymusowe Zaburzenia Parafilne i Preferencyjny Gwałt.
BDSM lub „bondage/discipline dominacja/submission sadomasochizm” jest potocznym terminem odnoszącym się do subkultury osób, które dobrowolnie angażują się w zgodnych formach łagodnego lub symulowanego bólu lub upokorzenia. Obecnie nie jest to stan diagnozowalny ani w systemie DSM ani ICD. Alternatywne terminy obejmują Bondage and Discipline (B&D), Domination and Submission (D&S) oraz Sadism and Masochism (S&M). W badaniach naukowych, ta preferencja seksualna została również nazwana wzorcem hiperdominacji w zachowaniach seksualnych. W przeciwieństwie do osób z zaburzeniami sadyzmu seksualnego lub parafilnymi zaburzeniami przymusu, osoby z hiperdominacją dążą do wywołania przyjemności u swojego partnera(ów) poprzez ból/upokorzenie.
Poprzednia terminologiaEdit
Sadyzm seksualny jest terminem wcześniej stosowanym przez DSM-III-R, DSM-IV, i DSM-IV-TR, gdzie był klasyfikowany jako parafilia. W tych wersjach DSM sadyzm seksualny odnosił się tylko do zadawania realnego (nie symulowanego) cierpienia (s. 530). W DSM-5 zmieniono nazwę tego zaburzenia na zaburzenie sadyzmu seksualnego.
Sadyzm seksualny był terminem stosowanym w DSM-III, klasyfikującym ten stan jako parafilię. W DSM-III zauważono, że „wyobrażenia w parafilii, takie jak symulowane zniewolenie, mogą być zabawne i nieszkodliwe i odgrywane z partnerem wyrażającym na to zgodę. W bardziej ekstremalnej formie, wyobrażenia parafilne są odgrywane z partnerem nie wyrażającym na to zgody i są szkodliwe i raniące dla partnera” (s. 267). W DSM-III sadyzm seksualny może być zdiagnozowany, jeśli:
- osoba wielokrotnie i celowo zadaje cierpienie osobie nie wyrażającej zgody, aby doświadczyć podniecenia seksualnego
- powtarzalnie lub wyłącznie preferuje symulowane lub łagodne cierpienie z partnerem seksualnym wyrażającym zgodę
- stosuje rozległe, trwałe lub potencjalnie śmiertelne cierpienie, aby osiągnąć podniecenie seksualne, niezależnie od zgody drugiej osoby.
Sadyzm był terminem stosowanym przez DSM-II. W tym podręczniku stan ten został sklasyfikowany jako dewiacja seksualna, która została użyta do opisania „osób, których zainteresowania seksualne są ukierunkowane głównie na… współżycie wykonywane w dziwacznych okolicznościach” (s. 44). Termin „parafilia” nie istniał w DSM-II, a diagnozy nie miały określonych kryteriów aż do DSM-III.
Sadyzm seksualny był określeniem wymienionym w DSM-I jako jedno z dewiacji seksualnych (s. 39), ale ani on (ani żadne z innych dewiacji seksualnych) nie otrzymał określonej etykiety ani kryteriów diagnostycznych. Termin parafilia nie istniał w DSM-II, a diagnozy nie miały specyficznych kryteriów aż do DSM-III.
Sadystyczne zaburzenie osobowości nie odnosi się właściwie do żadnych zainteresowań seksualnych, a zamiast tego odnosi się do wszechobecnego lekceważenia dobra innych. Jest ono zwykle związane z historią przemocy i przestępczości (która może obejmować, ale nie ogranicza się do przestępstw seksualnych).
.