Wil je soms niet dat je een afstandsbediening hebt om het gedrag van je kind met één druk op de knop te stoppen voordat het uit de hand loopt?
Ik herinner me dat ik een tijdje geleden door het tijdschrift voor ouders bladerde en las over een kind dat tegen zijn vervelende zusje zei: “Ik wou dat je speelgoed was waar batterijen in moesten zodat ik ze eruit kon halen.”
Ik wou soms dat mijn kinderen ook batterijen in zich hadden!
Dan weer, vergeet een afstandsbediening of batterijen… Ik neem genoegen met een simpele pauze, een klein moment, om mijn verstand te verzamelen en te bedenken hoe ik het beste met een situatie om kan gaan zonder me op te blazen.
Zucht!
Omdat geen van deze fantasieën binnenkort werkelijkheid kan worden, wil ik een wijziging voorstellen van een strategie die Sumitha enige tijd geleden voorstelde om te voorkomen dat we tegen kinderen schreeuwen, zelfs als we razend zijn –
Aannemend dat je op dit moment niet boos bent, is het nu tijd om te beslissen hoe je later zult reageren als je wel boos bent. Het maken van een lijst van mogelijke reacties en vervolgens uit te reiken naar uw vooraf vastgelegde keuzes wanneer je boos bent, aanzienlijk verhoogt uw kansen op succes . Er is een hele reeks onderzoeken die dit ondersteunen.
Hier is mijn suggestie. Laten we een lijst maken van alle positieve disciplinaire technieken die we kennen, en een paar minuten kijken naar een paar voorbeeldscenario’s waarin ze goed werken. Op deze manier, als de tijd komt voor ons om te reageren (en vroeg of laat, zal het), hopelijk zullen we komen met een passende zachte reactie zonder na te denken te hard. Of ons lontje te laten springen. Zoiets. Misschien.
Hoe dan ook, ik zal beginnen met 8 van de positieve disciplinaire technieken waarmee ik bekend ben. Hoe zit het met je helpen groeien deze lijst door het delen van uw favoriete technieken in de commentaren?
#1 Bied keuzes
Wanneer je je kinderen keuzes geeft in plaats van opdrachten waarop ze ‘nee’ kunnen antwoorden, is de kans kleiner dat je in de typische machtsstrijd terechtkomt. Op die manier wordt ‘nee’ als antwoord vermeden, net als volledige ongehoorzaamheid. De keuze geeft de kinderen meer macht.
Zorg er natuurlijk wel voor dat je met beide keuzes akkoord gaat. Geef je kinderen geen keuze waar je je niet bij kunt neerleggen, want dat maakt je in hun ogen onbetrouwbaar.
De keuzes hoeven niet al te ingewikkeld te zijn – gewoon vragen hoe ze iets willen doen kan al heel effectief zijn. In plaats van te bevelen “Opschieten, we komen te laat” een zachte “Wil je eerst je schoenen aan of de jas?” zal ze in beweging krijgen met veel minder gedoe.
Ik zal nooit mijn ervaring vergeten met het werken in de klas van een zeer ervaren kleuterjuf. Een kind weigerde mee te werken in de kring. Hij negeerde de aanwijzingen van de juf, tuchtigde en deed zijn eigen dingetje. Op een dag, een paar weken na het begin van het jaar, besloot de juf een “nieuwerwets” idee van keuzes uit te proberen. Ze riep de kleine Mr. Onafhankelijk en gaf hem de keuze uit verschillende zitplaatsen in de kring. Hij koos trots zijn plaats en werkte de rest van het jaar heel goed mee. De geschokte blik op het gezicht van de lerares was onbetaalbaar. “Ik denk dat iedereen wel iets nieuws kan leren,” mompelde ze.
Het leuke van deze vaak aanbevolen positieve discipline-techniek is dat je de onafhankelijkheid bevordert, maar toch de teugels in handen houdt. Kinderen zijn dol op autonomie, en u vindt het fijn dat het werkt – win-win!
Zoals de auteurs Faber en Mazlish uitleggen in How to Talk So Kids Will Listen & Listen So Kids Will Talk
Het lijkt misschien onbeduidend om een kind te vragen of hij een half of een heel glas melk wil, of zijn toast licht of donker is; maar voor het kind is elke kleine keuze een extra mogelijkheid om controle over zijn eigen leven uit te oefenen. Er is zoveel dat een kind moet doen, dat het niet moeilijk te begrijpen is waarom hij boos en humeurig wordt.
“Je moet je medicijnen innemen.”
“Hou op met op de tafel te trommelen.”
“Ga nu naar bed.”
Als we hem een keuze kunnen bieden over hoe iets gedaan moet worden, is die keuze heel vaak al genoeg om zijn wrevel te verminderen.
#2 Creëer een JA-omgeving
Kinderen worden geboren met een gezonde nieuwsgierigheid, en ze hebben de vrijheid nodig om hun omgeving veilig te verkennen om te ontdekken waar hun wereld om draait. Het is belangrijk om deze natuurlijke nieuwsgierigheid niet te remmen door uw kind voortdurend te berispen als het dingen in huis aanraakt.
Als kinderen ouder worden, is hun natuurlijke instinct om hun individualiteit te uiten en grenzen te verleggen. In deze fase wordt het essentieel dat u ze de vrijheid geeft die ze zoeken, maar binnen duidelijk afgebakende grenzen.
Bij jongere kinderen vermindert het kindveilig maken – bijvoorbeeld door alle gevaarlijke of breekbare voorwerpen buiten bereik te plaatsen – de stress voor zowel ouders als kinderen. Uw kind hoeft niet steeds “nee” te horen, en u hebt meer gemoedsrust omdat u weet dat hij niet aan dingen komt die hij niet mag hebben.
Bij oudere kinderen is het belangrijk om duidelijk aan te geven wat wel en wat niet mag. Bijvoorbeeld – “JA, je mag gaan rijden. We moeten echter wel eerst een rij-overeenkomst sluiten, en elke keer dat je die overtreedt, ben je de rijbevoegdheid een maand lang kwijt” is veel motiverender voor je tiener om veilig te rijden dan te proberen hem van het autorijden af te houden (in dat geval kunnen ze in de verleiding komen om de auto van hun vriend te “lenen” en er zonder verzekering in te rijden) of hem voortdurend de les te lezen. Probeer dus zoveel mogelijk positieve bewoordingen te gebruiken om uitdagend gedrag te stoppen.
In mijn eigen geval vernielde mijn dochter, net als de meeste peuters, de keuken als ik het avondeten klaarmaakte. Ze pakte kasten uit, gooide potten omver en zeurde dan dat ik haar moest oppakken. Eerst heb ik twee kasten met breekbare spullen en elektronica op slot gedaan, zodat ik me geen zorgen hoef te maken over haar veiligheid. Ik heb een speciale speelgoedkast gemaakt, en een set metalen speelgoedpotten voor haar gekocht, zodat ze de mijne niet zou beschadigen. Ik heb er ook metalen lepels van de 99 cent winkel bij gedaan. Bovendien geef ik haar mijn bakjes als ik aan het koken ben – kaas-, eier- en cornflakeskartons of wat voor recyclebaars ik ook heb, gaat op de grond. Nu kan ik echt rustig avondeten koken!
#3 Emoties aanleren
Het is nooit te vroeg om je kinderen te leren hun emoties te uiten. Niet kunnen bevatten wat er aan de hand is, is een veel voorkomende reden voor kinderen om zich te misdragen. Zoals Dr. Dan Siegel, een vooraanstaand neuropsychiater en bestsellerauteur van de New York Times, in deze prachtige video uitlegt, moeten ze hun emoties kunnen benoemen, zodat ze ze kunnen temmen.
Voor jongere kinderen kan een eenvoudige emotiekaart geweldig zijn. Je kunt zelfs je eigen schema maken door foto’s te maken van de emotiegezichten van je kind.
Voor oudere kinderen kun je ze woorden leren uit deze gevoelswoordenlijst om hun emotievocabulaire te verrijken, zodat ze zich op de juiste manier kunnen uitdrukken.
In het boek Flip It stelt Rachel Wagner Sperry: “Gevoelens zijn de wortel van alle gedrag.” En later: “Kinderen moeten zich bewust worden van wat ze voelen, voordat we hen vragen het te beheersen.”
Ik herinner me dat ik las over een jonge moeder die haar driejarige leerde zijn emoties te communiceren en blij was te zien dat het echt hielp. Hij vertelde zijn moeder: “Toen de bus me vandaag thuisbracht, en niemand buiten op me wachtte, was ik heel bang.” Is dat niet beter dan een kind dat als een stormwolk naar binnen stampt en niemand van jullie weet waarom?
#4 Negeer slecht gedrag
Je moet je gevechten uitkiezen en kiezen. Als lerares op een middelbare school die met tieners omgaat, zegt mijn moeder dat ze vaak doet alsof ze bepaald gedrag niet hoort of ziet. Hoewel dit niet een van de positieve disciplinaire technieken is om te vaak te gebruiken, werkt het verbazingwekkend goed bij kleine problemen.
Wanneer mijn dochter met iets speelt wat niet mag (zoals de tijdschriften van mama), knijp ik soms een oogje dicht. Als ze veilig en gelukkig is en ik me geen zorgen maak over het voorwerp, haal ik het op een later tijdstip weg.
Hier gaat het om: we zijn geen politieagent en ons zo gedragen kan vermoeiend zijn. Dus, laten we onszelf en onze kinderen een pauze. Kinderen zijn kinderen, en eerlijk gezegd, hebben wij ook niet wat adempauze nodig? Als we daar verstandig mee omgaan, kunnen we een meer ontspannen sfeer in ons huis creëren en ervan genieten.
Soms zoeken kinderen negatieve aandacht. Door het slechte gedrag te negeren, halen we het plezier ervan weg en verminderen we de stimulans om dergelijk gedrag in de toekomst te vertonen.
#5 Gebruik fictieve derde-bemiddelaars
Gebruik bij kleine kinderen een pop om positief gedrag te modelleren, of bemiddel bij ruzies. Een derde partij kan helpen de gemoederen te bedaren en de spanning weg te nemen. Kies een rustig moment voor een snelle poppenkastvoorstelling om positief gedrag te laten zien. Het hoeft geen mooie pop te zijn – eenvoudige zelfgemaakte lepelpoppen, ijslollypoppen of papieren bordpoppen werken prima.
Mijn vriendin gebruikt etenstijd om positieve eetgewoonten te modelleren door middel van een pop. Haar kinderen zijn dol op de creatieve shows, en als bonus gedragen ze zich tijdens de show en het avondeten!
Met oudere kinderen kunt u de nieuwsberichten of actuele gebeurtenissen gebruiken als bemiddelaars die moeilijke gesprekken vergemakkelijken. Praat bijvoorbeeld met je tieners over de rellen in Ferguson, Missouri. Het is een geweldige manier om racisme, diversiteit, rellen en andere moeilijke onderwerpen ter sprake te brengen. Bespreek het door verschillende perspectieven de revue te laten passeren – vanuit het oogpunt van je familie en de waarden die je dierbaar zijn, vanuit een breder perspectief van wat dit betekent voor een gemeenschap, de balans tussen macht en verantwoordelijkheid, enz.
Niemand vindt het leuk om de hele tijd de les gelezen te worden. Een derde partij, vooral een fictief personage of iemand op de media, kan een boodschap veel effectiever en met veel minder weerstand overbrengen.
#6 Play Detective
Waarom gedraagt uw kind zich zo? Zijn er momenten van de dag of specifieke activiteiten waarop uitdagend gedrag het meest voor de hand ligt? Kunnen andere kinderen of volwassenen in de nabijheid een trigger zijn? Zijn er omgevingsfactoren die een rol kunnen spelen? (b.v. te warm, te koud, te druk, te veel lawaai, te chaotisch, weersomstandigheden). Of kan een van de volgende omstandigheden een rol spelen: ziekte, allergie, verandering van dieet, verandering van medicatie, honger, feestjes of drukte, verandering van verzorger, vermoeidheid, verandering van routine?
Zoek of u de bron van de driftbui kunt vinden voordat u overhaaste conclusies trekt. Omstandigheden kunnen het gedrag beïnvloeden, dus als u problemen van buitenaf onderzoekt, kunt u toekomstige uitbarstingen voorkomen.
Een ander goed idee kan zijn om op te schrijven op welk moment van de dag het gedrag zich voordoet. U kunt het ABC-logboek gebruiken (antecedent, gedrag, gevolg) om te zien of er een patroon ontstaat.
Bij oudere kinderen kunt u hen betrekken bij het proces om erachter te komen wat hen dwars zit.
Mijn grote zorg een tijdje terug was het raspende bedtijdgehuil van mijn peuter. Toen leerde ik om een minuut te nemen en na te denken-waarom huilt mijn dochter? Een keer, ik kwam terug naar haar kamer en rook een vuile luier. Een andere keer, na een hele dag het meeste eten geweigerd te hebben, moest ze overgeven. Bij een andere gelegenheid besefte ik dat ze gewoon honger had. Ik heb er nooit spijt van dat ik dubbel heb gecontroleerd en heb nagedacht: Wat kan de oorzaak zijn van dit gedrag?
Gedrag heeft een functie. Als je erachter kunt komen wat de oorzaak is, kun je erachter komen hoe je het gedrag kunt stoppen.
#7 Wees consequent
Zorg ervoor dat je consequent bent in je discipline. Uw kind moet weten wat wel en wat niet acceptabel is. En dat beoordelen ze aan de hand van wat gisteren en eergisteren wel en niet oké was.
Als ze geen consequente boodschap krijgen, weten ze niet hoe ze zich moeten gedragen. Daardoor kan uw kind zich verward en onzeker gaan voelen.
Probeer u elke dag aan hetzelfde schema te houden. Dat betekent regelmatige slaap-, eet- en bedtijden en tijden waarop uw kind vrij is om plezier te maken.
Wanneer u een verandering moet doorvoeren, helpt het om uw kind van tevoren te waarschuwen. Dit kan haar voorbereiden op een iets andere routine, en hopelijk een scène voorkomen.
Bij een grote verandering, zoals een verhuizing, een nieuw broertje of zusje of een sterfgeval, kan een eenvoudig zelfgemaakt boek dat het kind kan herlezen, enorm helpen. Als u gaat verhuizen, hang dan een foto op van het oude huis, de buurt en het nieuwe huis. Schrijf op wat er gaat gebeuren. Dit geeft het kind inzicht in wat er gaat gebeuren, en voorkomt talloze problemen met discipline.
De zesjarige dochter van een vriendin vertelde haar moeder dat ze niet naar de bruiloft van haar tante zou gaan. Verbijsterd over haar weigering, dacht ze erover na en besefte dat haar dochter geen duidelijk beeld had van hoe de dag zou zijn. Ze ging bij haar zitten en legde de hele huwelijksdag uit. Haar dochter kalmeerde en ze woonden het evenement vrolijk bij.
Kinderen houden van routine. Als ze weten wat er komt, zullen ze zich minder snel misdragen. Hé, jij gedraagt je ook beter als je weet waarom je echtgenoot een zware dag had!
#8 Afleiden en kanaliseren
Afleiden is een geweldig hulpmiddel voor jongere kinderen. Kleintjes hebben een korte aandachtsspanne en dat kun je in je voordeel gebruiken. U kunt ze misschien afleiden van waar ze ook maar mee bezig zijn. In plaats van toe te geven, zoek iets nieuws om te doen of over te praten dat je kind kan interesseren.
Tijdens het heksenuur, als het gedrag van mijn dochter me begint te irriteren, probeer ik haar naar een andere kamer te brengen, of een eindje te gaan wandelen. Wat frisse lucht lijkt altijd te helpen.
Voor meer leuke ideeën, bekijk de lijst van 101 leuke dingen om te doen met kinderen om van het alledaagse gezinsleven te genieten – het staat boordevol suggesties om de noodzaak van zeuren en schreeuwen te vermijden door alledaagse situaties in leuke tijd om te zetten.
Met oudere kinderen moet je hier misschien wat strategischer mee omgaan. Als je voortdurend klachten krijgt van de leerkracht dat je kind onrustig is en de klas afleidt, kan het helpen om hem in te schrijven voor een sportteam.
Neem bijvoorbeeld het geval van Michael Phelps in ogenschouw – zijn leerkracht op de basisschool klaagde bij zijn moeder dat hij zich niet kon concentreren. In de zesde klas kreeg hij de diagnose ADHD. Maar door hem te helpen die overtollige energie in het zwemmen te kanaliseren, konden zijn moeder en coach hem helpen de kansen te overwinnen en tot ongekende hoogten te stijgen!
Daar komt het uiteindelijk op neer – niemand is perfect, maar we kunnen allemaal proberen beter te worden. Het maakt niet uit of we het perfecte antwoord op elke situatie hebben. Maar door ons bewust te worden van steeds meer van deze positieve disciplinaire technieken, kunnen we onze veranderingen in de juiste reactie aanzienlijk verbeteren. Tenminste, dat is de hoop, toch?
Deel wat werkt voor u in de commentaren hieronder … we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, weet je nog?
Het 2-minuten-actieplan voor fijne ouders
Voor onze snelle overdenkingsvragen van vandaag –
- Wat zijn enkele van de positieve disciplinaire technieken die in jouw gereedschapskist zitten (je hebt ze opgeschreven in de opmerkingen hieronder, toch?) Welke gebruik je vaak? Welke zou je meer moeten gebruiken?
- Heb je vandaag nieuwe technieken geleerd uit dit artikel (of uit de reacties hieronder)? Neem even de tijd om ze door te denken, zodat ze deel gaan uitmaken van je gereedschapskist!
- Denk aan de laatste keer dat je kinderen op je knoppen drukten. Wat had je anders kunnen doen? Zou een van deze technieken je geholpen hebben er beter mee om te gaan? Wat kun je nu doen om jezelf eraan te herinneren een van deze positieve discipline technieken te gebruiken de volgende keer dat dezelfde situatie zich voordoet?
Het doorlopende actieplan voor goede ouders
Houd in gedachten hoe je als kind werd gedisciplineerd.
Hoe beïnvloedt dat de manier waarop je je kinderen disciplineert?
Welke veranderingen op lange termijn kun je plannen om het gebruik van positieve discipline te verzekeren? Denk aan uw grootste problemen met discipline. Maak een plan met positieve technieken, bij voorkeur preventie, en als het gedrag zich voordoet, hoe u zult reageren. En begin met de uitvoering ervan!
Als u oude disciplinaire technieken gebruikt, zoals slaan, schofferen of uitschelden, waarvan bewezen is dat ze niet effectief zijn, probeer dan te achterhalen wat de aanleiding was en hoe u kunt voorkomen dat u er in de toekomst weer naar terugvalt. Extra brownie points als je je verontschuldigt bij je kind voor je gedrag en probeer een aantal van deze geweldige ontspanningsoefeningen om je te helpen kalm te blijven.