Lange tijd geloofde men dat er in het uiterste zuiden van de aarde een groot continent lag. Zij dachten dat dit Terra Australis een “tegenwicht” zou vormen voor de landen in het noorden, zoals Europa, Azië en Noord-Afrika. Mensen geloofden dit al in de tijd van Ptolemaeus (1e eeuw na Christus). Hij opperde dit idee om het evenwicht te bewaren tussen alle bekende landen in de wereld. Afbeeldingen van een groot land in het zuiden kwamen vaak voor op kaarten. In de late 17e eeuw ontdekte men dat Zuid-Amerika en Australië geen deel uitmaakten van het mythische “Antarctica”. Geografen geloofden echter nog steeds dat Antarctica veel groter was dan het in werkelijkheid was.
Europese kaarten bleven dit onbekende land tonen totdat de schepen van kapitein James Cook, HMS Resolution en Adventure, in december 1773 de zuidpoolcirkel passeerden op 17 januari 1773. Ze staken hem weer over in januari 1774. Cook kwam inderdaad tot op ongeveer 75 mijl (121 km) van de kust van Antarctica. Hij werd echter gedwongen terug te keren vanwege het ijs in januari 1773.
De eerste bevestigde waarnemingen van Antarctica waren door drie verschillende mannen. Volgens verschillende organisaties zagen schepen onder leiding van drie mannen Antarctica in 1820. De drie mannen waren Fabian von Bellingshausen (een kapitein in de Russische Keizerlijke Marine), Edward Bransfield (een kapitein in de Royal Navy), en Nathaniel Palmer (een Amerikaanse zeehondenjager uit Stonington, Connecticut). De eerste geregistreerde landing op het vasteland van Antarctica was van de Amerikaanse zeehondenjager John Davis. Hij landde op West-Antarctica op 7 februari 1821. Sommige historici zijn echter niet zeker van deze bewering.
Mensen begonnen verschillende delen van Antarctica te ontdekken en in kaart te brengen. Dit was langzaam werk omdat ze alleen in de zomer konden werken. Eindelijk werd er een kaart gemaakt, en men begon te praten over het verkennen van het land, niet alleen de zee. Dit zou echter zeer zwaar werk zijn geweest. Ze zouden door het ijs moeten breken dat rond Antarctica lag. Dan zouden ze erop moeten landen en genoeg spullen moeten meenemen om van te leven terwijl ze het land verkenden.
De eerste serieuze verkenning van het Antarctische land was de Nimrod Expeditie onder leiding van Ernest Shackleton in 1907-09. Zij waren de eersten die Mount Erebus beklommen en de Zuid Magnetische Pool bereikten. Shackleton zelf en drie andere leden van zijn expeditie deden verschillende primeurs in december 1908 – februari 1909. Zij waren de eersten die de Ross Ice Shelf en de Transantarctic Mountain Range (via de Beardmore Glacier) overstaken. Zij waren de eersten die voet zetten op het Zuidpoolplateau.
Robert Falcon Scott, de bekendste van alle ontdekkingsreizigers, wilde de eerste mens zijn die de Zuidpool bereikte. Op hetzelfde moment begon een ander team uit Noorwegen onder leiding van Roald Amundsen. Beiden raceten tegen elkaar naar de Zuidpool, maar uiteindelijk won Amundsen omdat hij goed gebruik had gemaakt van zijn sledehonden. Scott had pony’s en motorsleeën gebruikt, maar toen hij op de Zuidpool aankwam vond hij een bericht van Amundsen waaruit bleek dat hij Scott had verslagen.
Op de terugweg kwamen Scott en drie metgezellen in een sneeuwstorm terecht en vroren dood terwijl ze wachtten tot die voorbij was. De mensen die hem acht maanden later vonden, vonden ook zijn verslagen en dagboek, dat hij had geschreven tot de dag dat hij stierf.
Klimaatverandering en opwarming van de aarde tonen effecten op Antarctica, met name het Antarctisch Schiereiland.
MensenEdit
Niemand woont de hele tijd op Antarctica. Mensen die naar Antarctica gaan zijn daar om te leren over Antarctica, dus de meeste mensen die er wonen zijn wetenschappers. De meesten wonen in nationale wetenschappelijke stations aan de kust. Sommige basissen liggen ver van de zee, bijvoorbeeld op de Zuidpool. Ze bestuderen het weer, dieren, gletsjers en de atmosfeer van de aarde. Sommige wetenschappers boren ijskernen om meer te weten te komen over het weer van lang geleden. Mensen die op Antarctica werken moeten voorzichtig zijn, want een sneeuwstorm kan elk moment en overal uitbreken. Als ze ver weg gaan van hun schuilplaats, moeten ze altijd veel voedsel meenemen voor het geval dat.
Heden ten dage verkennen mensen Antarctica met sneeuwscooters, die sneller zijn dan honden en zwaardere lasten kunnen trekken. Velen komen naar Antarctica voor een kort bezoek. Er zijn bedrijven in Zuid-Amerika die vakanties naar Antarctica hebben, zodat mensen betalen om er met een schip heen te gaan. Sommige mensen nemen hun eigen boot mee.