GUY RAZ, presentator:
Het is het TED Radio Hour van NPR. Ik ben Guy Raz en we hebben het over fouten maken, ze toegeven, ons kwetsbaar opstellen en wat er gebeurt als je dat doet. Zojuist hoorden we van Brian Goldman die doktoren laat praten over hun grootste fouten. En soms heeft hij moeite om ze open te krijgen. Maar Brene Brown, zij heeft het tegenovergestelde probleem. Komen mensen vaak naar je toe? Ja, waarschijnlijk minstens een keer per week. Wow. Ja. Dus dat is Brene.
BROWN: Ik denk niet dat ze echt iets ongepasts delen of zo, maar ze komen naar je toe en zeggen, oh mijn God, ik lag in scheiding en ik zag je praatje en ik had zoiets van, dat is het, laat maar, ik ga volhartig zijn. Ik ga leven en liefhebben met mijn hele hart. En ik denk altijd, weet je, right on.
RAZ: Brene bestudeert kwetsbaarheid en hoe het bijna al onze gedachten en beslissingen beïnvloedt, en echt ons leven, en ze gaf een TEDx Talk in Houston helemaal over. En wat gebeurde er? Ik weet niet wat er gebeurde … Wat er gebeurde was dat, zelfs naar TED-normen, dit ding enorm was – meer dan 8 miljoen keer bekeken. Dat is waarom mensen naar haar toe komen op straat. En wat maakte Brene’s toespraak anders? Nou, Brene is een cijfermens, maar verpakt in die gegevens is een zeer persoonlijk verhaal, een verhaal over hoe ze leerde om kwetsbaarheid te omarmen.
BROWN: Ik voelde me voor de eerste keer, echt in mijn carrière, deze totale vrijheid om iets nieuws te proberen, en ik dacht erover na, en ik dacht over goed, waarom probeer ik niet gewoon iets heel engs en ik – laat me – weet je, ik zal kwetsbaar zijn terwijl ik over kwetsbaarheid praat.
(SOUNDBITE OF BRENE BROWN TED TALK)
BROWN: En dus wil ik met je praten en een paar verhalen vertellen over een stuk van mijn onderzoek dat mijn perceptie fundamenteel heeft verruimd en echt de manier heeft veranderd waarop ik leef en liefheb en werk en ouder ben. Heel snel, ongeveer zes weken na aanvang van het onderzoek, stuitte ik op iets naamloos dat de verbinding verbrak op een manier die ik niet begreep of nog nooit had gezien. En dus trok ik me terug uit het onderzoek en dacht, ik moet uitzoeken wat dit is. En het bleek schaamte te zijn. En schaamte is makkelijk te begrijpen als de angst om je los te koppelen. Is er iets aan mij, dat als andere mensen het weten of zien, dat ik het niet waard ben om verbonden te worden. De dingen die ik je erover kan vertellen, het is universeel. We hebben het allemaal. De enige mensen die geen schaamte ervaren, hebben geen vermogen tot menselijke empathie of verbondenheid. Niemand wil erover praten, en hoe minder je erover praat, hoe meer je het hebt. Wat ten grondslag ligt aan deze schaamte, dit ik ben niet goed genoeg. Dat gevoel kennen we allemaal, ik ben niet blank genoeg, niet dun genoeg, niet rijk genoeg, niet mooi genoeg, niet slim genoeg, niet genoeg gepromoveerd. Wat hieraan ten grondslag lag was een ondraaglijke kwetsbaarheid. Om verbinding te krijgen, moeten we onszelf toestaan gezien te worden, echt gezien. En je weet hoe er mensen zijn die, als ze zich realiseren dat kwetsbaarheid en tederheid belangrijk zijn, dat ze zich dan overgeven en erin lopen? A, dat ben ik niet. En B, ik ga niet eens met zulke mensen om. Voor mij was het een straatgevecht dat een jaar duurde. Het was een knokpartij. Kwetsbaarheid duwde, ik duwde terug. Ik verloor het gevecht maar won waarschijnlijk mijn leven terug. En dus ging ik terug in het onderzoek en spendeerde de volgende jaren echt om te begrijpen wat zij, de hele harten, welke de keuzes waren die ze maakten. En wat is – wat doen we met kwetsbaarheid? Waarom worstelen we er zo mee? Ben ik de enige die worstelt met kwetsbaarheid? Nee. Dus dit is wat ik geleerd heb. We verdoven kwetsbaarheid. Mijn man om hulp moeten vragen omdat ik ziek ben en we pas getrouwd zijn, afgewezen worden, iemand mee uit vragen, wachten tot de dokter terugbelt, ontslagen worden, mensen ontslaan. Dit is de wereld waarin we leven. En één van de manieren om ermee om te gaan is het verdoven van kwetsbaarheid. Je kunt niet selectief verdoven. Dus als we die verdoven, verdoven we vreugde. We verdoven dankbaarheid. We verdoven geluk.
RAZ: Dus bleef Brene onderzoek doen naar kwetsbaarheid en twee jaar later stond ze weer op het TED-podium.
(SOUNDBITE OF BRENE BROWN TED TALK)
BROWN: Er zijn twee dingen die ik in het afgelopen jaar heb geleerd. Het eerste is dat kwetsbaarheid geen zwakte is. En die mythe is zeer gevaarlijk. En ik ben tot de overtuiging gekomen – dit is mijn twaalfde jaar dat ik dit onderzoek doe – dat kwetsbaarheid onze meest accurate maatstaf voor moed is.
RAZ: Hoe?
BROWN: Dit kwam vaak naar voren toen we mensen vroegen, wat is iets uit, een voorbeeld uit hun leven dat ze zouden gebruiken om kwetsbaarheid te beschrijven? En veel mensen zeiden, kwetsbaarheid is de telefoon oppakken en iemand bellen die net iets tragisch of traumatisch heeft meegemaakt. En, weet je, we doen allemaal een beetje hetzelfde. We kijken naar de telefoon en denken oh mijn God, ik moet haar bellen. Ik kan niet geloven dat haar man een hartaanval heeft gehad en is overleden. Ik moet haar bellen. En we omcirkelen de telefoon, en denken, ik weet het niet. Misschien bel ik later, want, weet je, wat moet ik zeggen. En dus denk ik dat wanneer we eindelijk bellen – en het moeilijke aan dat telefoontje is dat we weten dat er niets is dat we kunnen zeggen om dingen beter te maken. Het enige wat we kunnen doen is zeggen dat ik aan jouw kant sta. Ik heb medelijden met je. Je bent niet alleen. Als we de telefoon oppakken en bellen, en ophangen, en weglopen van de telefoon, voelen we ons moedig. We voelen ons alsof we de moed hebben gehad om integer te leven. We zijn in lijn met onze waarden. Dus laat me je deze vraag stellen. Heb je ooit – ik zal je op de plek zetten – heb je ooit die situatie gehad waarin je echt dat telefoontje moest plegen, maar het niet deed? Ja, ja. Ik ook. En wat is dan dat gevoel dat je hebt als je die persoon een maand later in de supermarkt tegenkomt? Schaamte. Ja. En het is…
RAZ: …totale schaamte.
BROWN: Ja.
RAZ: Je vermijdt – je wilt ze vermijden. Je kunt niet in hun ogen kijken. Dat doe je wel. Dus dan heb je iemand die verdriet heeft, die zich waarschijnlijk heel alleen en geïsoleerd voelt, en jij verstopt je achter het aardappelchips gangpad. Ik denk dat kwetsbaarheid moed is. Ik denk dat het gaat over er doorheen komen in tijden van diepe onzekerheid en van diepe angst en emotioneel risico. Ik denk dat dat moedig is. Ik denk dat het moedig is om je te laten zien. Is het nodig? Moet je het doen? Ja, ja, want het zit zo. Als kwetsbaarheid inderdaad onzekerheid, risico en emotionele blootstelling is, dan is menselijk zijn kwetsbaar zijn. Een relatie hebben is kwetsbaar zijn. Om, je weet wel, professioneel bezig te zijn op het werk is kwetsbaar zijn. We worden elke dag, de hele dag, geconfronteerd met onzekerheid, risico en emotionele blootstelling. En dus denk ik dat de mythe die, de gevaarlijke mythe is dat we kunnen zeggen, oh, dat is een leuk onderwerp waar ik ze over hoorde praten op de radio, maar weet je, ik doe niet echt aan kwetsbaarheid. Nee, je doet het elke dag. Weet je, een van de dingen die ik eerder heb gezegd is, weet je, live tweeten over je bikini wax is geen kwetsbaarheid. De intieme details van de emotionele reactie van je kind op je scheiding delen op Facebook is geen kwetsbaarheid. Dat is te veel informatie. Zeker, het is een van de grote vier mythen van kwetsbaarheid, dat kwetsbaarheid is alles laten hangen. En, weet je, als ik echt aan de schandpaal wordt genageld door een collega in het bijzijn van klanten op het werk of zo, en ik kom thuis en zet het op Facebook, man, werd op het werk helemaal aan de schandpaal genageld door zo en zo en voel me klein en dom, dan krijg ik misschien 20 reacties van andere mensen die zeggen, ik haat het als dat gebeurt, het is mij ook overkomen, je bent niet de enige broer. Weet je, dat soort dingen. Ja. En dat is normaliserend. Maar nergens in dat is er een ruw verzoek om verbinding. Als ik je na het werk zou bellen en zou zeggen: “Hé Guy, met Brene, heb je even, want ik ben net in een spiraal van schaamte terechtgekomen op het werk, en ik voel me gewoon, gewoon, ik ben er kapot van. Dat is een zeer kwetsbaar bod omdat ik zeg, heb je tijd, en geef je genoeg om mij om een paar minuten met mij te praten over iets dat moeilijk is. In mijn ogen gaat kwetsbaarheid dus over intimiteit, vertrouwen en verbinding. We delen onze verhalen met mensen die het recht hebben verdiend om ze te horen.
(SOUNDBITE OF BRENE BROWN TED TALK)
BROWN: Een van de vreemde dingen die is gebeurd, is dat ik na de TED-explosie veel aanbiedingen kreeg om in het hele land te spreken, iedereen van scholen en ouderbijeenkomsten tot Fortune 500-bedrijven. En veel van de telefoontjes gingen als volgt, hé Dr. Brown, we vonden uw TED talk geweldig, we willen graag dat u komt spreken. We zouden het op prijs stellen als u het niet over kwetsbaarheid of schaamte heeft. Waar zou u het over willen hebben? Er zijn drie grote antwoorden – dit is voornamelijk, om eerlijk te zijn, uit de zakensector, innovatie, creativiteit, en verandering. Laat ik dus maar meteen zeggen dat kwetsbaarheid de geboorteplaats is van innovatie, creativiteit en verandering.
(APPLAUSE)
BROWN: Creëren is iets maken dat nog nooit eerder heeft bestaan. Er is niets kwetsbaarder dan dat. Aanpassingsvermogen aan verandering heeft alles te maken met kwetsbaarheid. De waarheid is, als falen geen optie is, hebben we een stel bange mensen die rondhangen, rondhangen aan de buitenkant van de arena. Weet je, het komt erop neer dat als je de arena ingaat, je een schop onder je kont krijgt. Maar, weet je, zo eng en gevaarlijk als dat klinkt, ik denk niet dat het zo eng en gevaarlijk is als je hele leven aan de buitenkant doorbrengen met je af te vragen, wat als ik zou zijn opgedaagd? Wat als ik dat idee had gepitcht? Wat als ik ja had gezegd? Wat als ik die baan zou hebben aangenomen? Wat als ik die baan had afgewezen en het jaar had besteed aan dit gekke project waar ik echt in geloofde? Voor mij is dat veel gevaarlijker.
(SOUNDBITE OF BRENE BROWN TED TALK)
BROWN: En dus laat ik je achter met deze gedachte. Als we de weg naar elkaar terug willen vinden, zal kwetsbaarheid die weg zijn. En ik weet dat het verleidelijk is om buiten de arena te staan, want ik denk dat ik dat mijn hele leven heb gedaan en bij mezelf dacht, ik ga daar naar binnen en geef ze ervan langs als ik kogelvrij ben en als ik perfect ben. En dat is verleidelijk. Maar de waarheid is, dat dat nooit gebeurt. En zelfs als je zo perfect en kogelvrij mogelijk bent, is dat niet wat we willen zien als je binnenkomt. We willen dat je naar binnen gaat. We willen bij je zijn en tegenover je staan. En we willen gewoon, voor onszelf en voor de mensen om wie we geven en de mensen met wie we werken, dat we veel durven. Dus allemaal hartelijk bedankt. Ik waardeer het echt. Dat is Brene Brown. U kunt haar beide TED-talks bekijken op onze website, TED.NPR.org.
Copyright © 2013 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze website gebruiksvoorwaarden en toestemmingspagina’s op www.npr.org voor meer informatie.
NPR transcripties worden gemaakt op een spoeddeadline door Verb8tm, Inc, een NPR contractant, en geproduceerd met behulp van een eigen transcriptieproces ontwikkeld met NPR. Deze tekst is mogelijk niet in zijn definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. De gezaghebbende opname van NPR’s programmering is de audio-opname.