Een samenzwering komt voor wanneer twee of meer mensen overeenkomen om een onwettige handeling te plegen en een stap zetten in de richting van de voltooiing ervan. Samenzwering is een onvolledig misdrijf omdat het niet vereist dat de onwettige handeling daadwerkelijk is voltooid. Een groep personen kan bijvoorbeeld worden veroordeeld voor samenzwering om een inbraak te plegen, zelfs als de inbraak nooit daadwerkelijk wordt gepleegd. Samenzwering is ook uniek in die zin dat, in tegenstelling tot poging, een verdachte kan worden beschuldigd van zowel samenzwering om een misdrijf te plegen, als het misdrijf zelf als het misdrijf is voltooid.
Elementen van een samenzwering
Openzwering vereist allereerst dat wordt aangetoond dat twee of meer mensen overeenkwamen een misdrijf te plegen. Deze overeenkomst hoeft niet formeel of schriftelijk te zijn. Het enige dat vereist is, is dat de partijen een wederzijdse afspraak hadden om een onwettig plan te ondernemen. Ten tweede moeten alle samenzweerders de specifieke bedoeling hebben om het doel van de samenzwering te verwezenlijken. Dit betekent dat iemand die zich er totaal niet van bewust is dat hij deelneemt aan een misdrijf, niet kan worden beschuldigd van samenzwering. Als twee zussen bijvoorbeeld afspreken een bank te overvallen en hun broer vragen hen naar de bank te rijden zonder hem in te lichten over hun voornemen een misdrijf te plegen, kan hem niet worden verweten dat zij hebben samengespannen bij de overval. Dit vereiste van specifieke opzet vereist niet dat elk individu alle details van het misdrijf of alle leden van de samenzwering kent. Zolang een individu begrijpt dat de geplande handeling een misdrijf is en desondanks doorgaat, kan hij worden beschuldigd van samenzwering.
Ten slotte is in de meeste staten voor samenzwering een “openlijke handeling” vereist die wordt verricht ter bevordering van het misdrijf. Deze openlijke handeling hoeft niet het misdrijf zelf te zijn, noch hoeft het een onwettige handeling te zijn. De handeling moet eerder een stap zijn die wordt ondernomen ter bevordering van het criminele doel, zoals het kopen van een wapen of het houden van een bijeenkomst om een aanval te plannen. De handeling moet ook plaatsvinden nadat de groep van personen is overeengekomen samen te spannen. Handelingen die vóór de overeenkomst zijn verricht, voldoen niet aan dit vereiste. Hoewel een “openlijke handeling” een bevestigende handeling impliceert, hebben sommige rechtbanken geoordeeld dat stilzwijgen een openlijke handeling kan zijn wanneer het opzettelijk en gepland is, en wordt gedaan ter bevordering van de samenzwering.
Verweer tegen samenzwering
Zoals andere onduidelijke misdrijven zoals poging, kan een verdachte die van samenzwering wordt beschuldigd, het verweer van achterlating of terugtrekking aanvoeren. Daartoe moet een beklaagde aantonen dat hij zijn mede-samenzweerders opzettelijk in kennis heeft gesteld van zijn terugtrekking uit de samenzwering en enige positieve actie heeft ondernomen om zich uit de samenzwering terug te trekken. Bovendien moet de beklaagde zich uit de samenzwering hebben teruggetrokken voordat deze was voltooid. Belangrijk is dat de verdachte de banden met zijn medesamenzweerders definitief heeft verbroken. Indien hij met hen blijft communiceren of hen op enigerlei wijze blijft bijstaan, kan dit hem beletten het verweer van terugtrekking op te werpen.
Een andere verdediging die in samenzweringszaken mogelijk is, is de verdediging van uitlokking. Uitlokking betekent dat de gedaagde werd overgehaald om deel te nemen aan de samenzwering door een wetshandhaver of overheidsagent en dat hij of zij anders niet betrokken zou zijn geraakt bij de samenzwering. In het bijzonder moet de beklaagde aantonen dat (1) het idee voor de samenzwering van een officier kwam en niet van de beklaagde; (2) de beklaagde werd overgehaald om deel te nemen aan de samenzwering door een officier en (3) voordat hij werd overgehaald, was de beklaagde niet van plan om het misdrijf te plegen.
Zowel het federale recht als het staatsrecht definiëren het misdrijf van samenzwering. Of een persoon wordt aangeklaagd op grond van de federale of de staatswet hangt af van de specifieke omstandigheden. Vaak zal de federale overheid personen vervolgen die betrokken zouden zijn bij een samenzwering die zich over meerdere staten uitstrekt, terwijl een deelstaatregering over het algemeen zaken zal behandelen die volledig binnen haar grenzen blijven. Als het misdrijf dat ten grondslag ligt aan de samenzwering een federaal misdrijf is, kan ook dit leiden tot federale vervolging, in plaats van vervolging door de staat.
Laatst bijgewerkt in april 2018