Eerst om te beginnen: de eland staat niet op deze lijst. Dat is niet omdat de eland geen majestueus dier is met al even majestueuze kopuitsteeksels, maar omdat de eland een gewei heeft en geen hoorns. Een gewei is gemaakt van dood bot, en wordt elk jaar afgeworpen en weer aangegroeid. Hoorns daarentegen zijn levende verlengstukken van de schedel, en blijven levenslang bij het dier. Herten en verwanten van herten, zoals elanden, hebben een gewei; geiten en antilopen en verwanten van koeien hebben hoorns. We zijn ons ervan bewust dat dit een onnodig strikt en sullig onderscheid lijkt, en dat het verschil tussen gewei en hoorn misschien niet op elk feest een goed gesprek oplevert. Onze gedachte is, dat je alleen naar feestjes moet gaan waar het verschil tussen gewei en hoorn een goed gesprek oplevert.
Nu over de hoorns! Oh, man, dit zijn goede hoorns.
1. Markhor
De markhor leeft volgens ARKive in de bergen van Centraal-Azië en beklimt behendig steile rotsen met de gratie van Noord-Amerika’s eigen berggeit. Het dier wordt met uitsterven bedreigd: naar schatting zijn er nog 2.500 in het wild over, deels vanwege de jacht op zijn absurd spectaculaire kurkentrekkerige hoorns, die meer dan 2 meter lang kunnen worden.
2. Saiga
Inheems in de stoffige steppen van Kazachstan, Rusland, en soms Oezbekistan tijdens de migratie, is de saiga een werkelijk absurd uitziende en verrukkelijke antilope. Zijn vlezige, jachtgeweerachtige neus dient om het stof in zijn habitat te filteren en ook, denken wij, om de koude winterlucht op te warmen voordat die zijn weg naar de longen van het dier vindt. Zijn spiraalvormige hoorns zijn licht, schemerig roze, met de glans van jade. Hij is ook ongelooflijk bedreigd; lees dit voor meer over de benarde situatie van de nobele saiga met de slappe neus.
3. Nubische steenbok
De gigantische, naar achteren gekrulde hoorns van de Nubische steenbok zijn nog indrukwekkender als je bedenkt dat de steenbok ze gebruikt om op de top van enge bergen in Noord-Afrika en Arabië op mannelijke concurrenten in te beuken. Er zijn een paar verschillende soorten steenbokken en niemand weet zeker of ze nu wel of niet tot dezelfde soort behoren, dus alstublieft, alpiene steenbokfans, wees niet boos dat in plaats daarvan de Nubische variëteit hier staat.
4. Bharal
Volgens gerenommeerde bronnen wordt de bharal ook wel het Himalayan blue sheep genoemd vanwege de blauwachtige tint van zijn vacht. In het belang van de journalistiek hebben we geruime tijd online gekeken naar foto’s van bharals en moeten helaas constateren dat dit schaap niet echt blauw gekleurd is. Maar het heeft wel erg goede hoorns. Schapenhoorns hebben de neiging breder en gladder te zijn dan smalle, knobbelige geitenhoorns, en de bharal is in het bezit van een aantal uitstekend brede en gladde hoorns.
5. Addax
De addax staat ook bekend als de schroefhoornantilope, wat een perfecte naam is. Het is namelijk een antilope en hij heeft hoorns en die hoorns hebben ronddraaiende tanden als een schroef. Goed werk, wie dit dier ook zijn naam gaf. “Addax” is ook een coole naam, hoor. Het is uitgestorven in de Sahara, maar overleeft goed in gevangenschap, zodat het vaak in dierentuinen te zien is.
6. Mouflon
Men denkt dat de moeflon de voorouder is van onze moderne, zeer bekende gedomesticeerde schapen. Ergens tijdens het domesticatieproces verloor de moeflon zijn absoluut ontzagwekkende hoorns, grote taaie gebogen lussen die je doen afvragen waarom “schaap” ooit een gedweeë connotatie zou kunnen hebben.
7. Blackbuck
Door ons uitgeroepen tot “meest waarschijnlijke piraat, te oordelen naar zijn naam”, zwerft en springt de blackbuck door de wildernis van India. Vanwege zijn uitstekende hoorns en zijn coole omgekeerde wasbeerpatroon was hij een favoriet jachtdoelwit voor de zeer rijken, tot iemand zich realiseerde dat er bijna geen meer over waren. Een deel van zijn bescherming is te danken aan het feit dat een Indiase filmster betrapt werd bij het doodschieten van een paar nadat ze op de lijst van bedreigde diersoorten waren geplaatst.
8. Scimitar-Horned Oryx
De scimitar-horned oryx is de buffel van Noord-Afrika: vroeger wijdverspreid, zwervend over de savanne in enorme kuddes, werd hij bejaagd (eerder voor zijn hoorns dan voor zijn vlees, hoewel het wel werd gegeten), en verdween hij. Nog interessanter: de oryx is in het wild uitgestorven en komt nu alleen nog in dierentuinen voor. Het is geen reusachtig dier, maar de hoorns kunnen wel een meter lang worden.
9. Reuzeneland
De reuzeneland komt oorspronkelijk uit Centraal-Afrika en is de grootste antilope ter wereld. Hij staat in deze lijst, niet daarom, of om zijn grote huid-baard-ding, maar omdat zijn hoorns draadvariatie hebben: de wervelingen zijn strakker bij zijn kop, en lopen recht uit naar de uiteinden. Zeer stijlvol.
10. Jackson’s Kameleon
Haha! Goede truc! Je verwachtte een andere geit, schaap of antilope te zien, nietwaar? De Jackson’s kameleon, hoewel inheems in de bergen van Oost-Afrika, is nu te vinden over de hele eilanden van Hawaï, waarschijnlijk als gevolg van de exotische dierenhandel. De hoorns op zijn kop zijn echte hoorns, net als die van een addax, een markhor of een reuzeneland, en hij gebruikt ze voor hetzelfde doel: concurrerende mannetjes tijdens het broedseizoen een duw geven.