Akkadisch
Assyrisch en Babylonisch zijn leden van de Semitische taalfamilie, net als Arabisch en Hebreeuws. Omdat Babylonisch en Assyrisch zo op elkaar lijken – althans in schrift – worden ze vaak beschouwd als variëteiten van één enkele taal, die tegenwoordig bekend staat als het Akkadisch. In hoeverre zij in de oudheid onderling verstaanbaar waren is onzeker.
Tijdens het 2e millennium v. Chr. werd het Akkadisch in het gehele Nabije Oosten aangenomen als de taal van de wetenschap, de administratie, de handel en de diplomatie. Later in het 1e millennium v. Chr. werd het Akkadisch geleidelijk vervangen door het Aramees, dat tegenwoordig nog steeds in sommige delen van het Midden-Oosten wordt gesproken.
Akkadisch werd in het midden van de negentiende eeuw ontcijferd. Omdat er onenigheid bestond over de vraag of de ontcijfering al dan niet had plaatsgevonden, zond de Royal Asiatic Society in 1857 tekeningen van dezelfde inscriptie naar vier verschillende geleerden, die deze zonder onderling overleg moesten vertalen. Een comité (met daarin niemand minder dan de Deken van St Paul’s Cathedral) werd opgericht om de vertalingen te vergelijken. Het rapport van de commissie, hier beschikbaar, is na meer dan 150 jaar nog steeds boeiende lectuur.
Verder lezen
- Irving Finkel and Jonathan Taylor, Cuneiform, London: The British Museum
- Dominique Charpin, Reading and Writing in Babylon, Cambridge MA: Harvard University Press
- John Huehnergard, A Grammar of Akkadian (3rd ed.), Winona Lake IN: Eisenbrauns
- Martin Worthington: Teach Yourself Complete Babylonian, London: Hodder
Origineel gepubliceerd door de Universiteit van Cambridge onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationale licentie.