Emma Lazarus, (geboren 22 juli 1849, New York, N.Y., U.S.-dood 19 nov. 1887, New York City), Amerikaans dichteres en essayiste, vooral bekend om haar sonnet “The New Colossus,” geschreven aan het Vrijheidsbeeld.
Geboren in een gecultiveerde familie van Sefardische (Spaans-Joodse) afkomst, leerde Lazarus al op jonge leeftijd talen en de klassieken. Ze toonde al vroeg een talent voor poëzie, en haar eerste boek, Poems and Translations (1867), werd geprezen door Ralph Waldo Emerson. Ze droeg haar volgende boek, Admetus and Other Poems (1871), aan hem op. Deze en volgende delen – het proza Alide: An Episode of Goethe’s Life (1874), een tragedie in verzen, The Spagnoletto (1876), en een mooie vertaling van de Poems and Ballads of Heinrich Heine (1881)-waren kosmopolitisch van smaak, soms technisch uitstekend, maar misten echte distinctie.
Omstreeks 1881, met de immigratiegolf naar de Verenigde Staten vanuit Europese en Russische getto’s, nam Lazarus de verdediging op zich van vervolgde Joden en van het Judaïsme en begon ze te werken voor de hulp aan immigranten. Zij publiceerde talrijke essays in de Century en het weekblad American Hebrew over de pogroms en vervolgingen en de vaak dubbelzinnige houding van het christelijke Westen. Zij was een vroege voorstander van een Joods thuisland in Palestina. In 1882 produceerde ze Songs of a Semite, met krachtige stukken als “The Dance to Death,” “The Banner of the Jew,” en “The Crowing of the Red Cock.” Haar sonnet “The New Colossus” werd gekozen als inscriptie op de voet van het Vrijheidsbeeld, het monument dat het verheerlijkt, en het blijft een zeer ontroerende en welsprekende uitdrukking van een Amerikaans ideaal: “Give me your tired, your poor,” concludeert het sonnet, “Your huddled masses hunkert to breathe free, / The wretched refuse of your teeming shore. / Stuur deze, de daklozen, tempest-tost naar mij, / Ik hef mijn lamp naast de gouden deur!”
Lazarus’ laatste boek, een reeks prozagedichten gepubliceerd onder de titel By the Waters of Babylon, verscheen in 1887.