Waar moet je op letten als je gierst koopt
Gierst, bekend om zijn kleine ronde zaden, is er in witte, gele en rode variëteiten. U vindt parelgierst waarschijnlijk in natuurvoedingswinkels of biologische kruidenierswinkels.
Duurzaamheid van gierst
Water en gierst
Volgens waterfootprint.org kost het produceren van een pond gierst 538 gallons water – een grotere watervoetafdruk dan tarwe, dat 219 gallons per pond gebruikt. Toch staat gierst, vreemd genoeg, bekend om zijn weerstand tegen droogte. Blijkbaar zijn er drie soorten water – blauw, groen en grijs – die een rol spelen bij de berekening van de watervoetafdruk. Gierst, geteeld in droge gebieden zoals Afrika en India, is meer afhankelijk van regenval of “groen” water, waardoor het een grotere voetafdruk heeft dan een gewas dat meer geïrrigeerd wordt, wat goed is voor het “blauwe” watergebruik. Hoewel irrigatie de efficiëntie van het watergebruik kan verbeteren en de opbrengst kan verhogen, kan het problematisch zijn wanneer dat water niet beschikbaar is op droge plaatsen. Hoewel gierst een grotere voetafdruk heeft, is het graan winterhard en is het watergebruik veel efficiënter en dus duurzamer in dorre gebieden dan tarwe. Bovendien kan de totale watervoetafdruk van gierst worden verkleind door landbouwtechnieken te gebruiken die efficiënter gebruik maken van regenval.
Pesticiden en gierst
Gierst wordt over het algemeen ook geteeld zonder chemische bestrijdingsmiddelen en heeft een lange traditie van duurzame landbouwpraktijken op plaatsen als India, waar een recent overheidsstreven naar het gebruik van pesticiden en kunstmest in plattelandsgemeenschappen op grote weerstand is gestuit. Het is een beetje een hot topic in India, waar sommigen pleiten voor een terugkeer naar gierst, een traditionele voedselbron die in de vergetelheid is geraakt na decennia van kortzichtig landbouw- en milieubeleid.
Gierst Seizoensgebondenheid
Gierst is een warm seizoen gras en wordt geoogst in de nazomer. Eenmaal gemalen is het graan het hele jaar door verkrijgbaar.
Gierst en geografie
Het grootste deel van de gierst die in de VS voor menselijke consumptie wordt verbouwd, komt uit Colorado. Andere gierstproducerende staten zijn Nebraska en South Dakota. Op wereldschaal produceert India de meeste gierst, gevolgd door Nigeria en Niger.
Het eten van gierst
Het bewaren van gierst
Gierst is bij kamertemperatuur in een afgesloten, droge container ongeveer een jaar houdbaar. Als u wilt dat uw graan langer meegaat, kunt u het ook in de koelkast bewaren.
Koken met gierst
Pro Tip: Om meer smaak uit gierst te krijgen, roostert u de zaden lichtjes in een koekenpan gedurende 4-5 minuten tot ze goudbruin zijn. Kook dan zoals gewenst. Met een verhouding van 2:1 water op gierst krijg je een quinoa-achtige consistentie. Voor pap, gebruik een 3:1 verhouding en roer vaak. Breng op smaak als dat nodig is.
Gierst is een veelzijdig graan en een voedzame vervanger voor rijst of quinoa. Het kan worden gekookt in pap, geserveerd als polenta, of omgezet in glutenvrije pannenkoeken. En in India, zoals eerder vermeld, is gierstmeel een belangrijk ingrediënt in veel traditionele platte broden.
Gierst heeft ook een lange geschiedenis van gefermenteerd of gedistilleerd worden tot alcohol. In Afrika wordt gemoute gierst gebrouwen tot een bier dat bekend staat als kafferbier of bantubier. In Nepal en Tibet is raksi een traditionele likeur gedistilleerd uit gierst.
Gierstvoeding
Gierst is rijk aan B-vitamines zoals niacine en thiamine en is een voedzaam alternatief voor rijst. Een kop gekookte gierst bevat 12% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid eiwitten en zit vol met de mineralen mangaan en fosfor. Gierst is ook laag-glycemisch en glutenvrij.