Schaduwen:
Het gebruik van schaduwen als motief is gemakkelijk een van de meest voorkomende vormen van symboliek in film. Schaduwen worden meestal gebruikt om de duisternis van een personage te benadrukken, of hun moreel dubbelzinnige aard, en kwamen voor het eerst voor als veelgebruikt motief in de Duitse expressionistische films van de jaren 1920 en 1930. Bekende voorbeelden zijn de monsterlijke vampier graaf Orlok in F.W. Murnau’s gotische meesterwerk Nosferatu (1922) of de kwaadaardige kindermoordenaar Hans Beckert in Fritz Lang’s M (1931). Regisseur Mike Nichols heeft dit klassieke motief gebruikt als thematisch refrein in The Graduate, dat telkens weer opduikt om ons te herinneren aan de verborgen waarheden en gevoelens in de personages.
We zien dit effect voor het eerst in Bens slaapkamer, die donker blijft, afgezien van het zwakke licht van het aquarium – dat wil zeggen, totdat mevrouw Robinson voor het eerst de deur opent, nadat ze deze zogenaamd voor de badkamer heeft aangezien. Het licht stroomt de kamer binnen, alsof ze wil zeggen dat Mevrouw Robinson “licht zal werpen” op Bens sombere kijk op het leven. Ze doet dit opnieuw wanneer ze Ben dwingt haar in haar huis te volgen, omdat ze “zich niet veilig voelt tot het licht aan is”. Ben gaat het huis binnen en volgt mevrouw Robinsons aanwijzingen naar de veranda. De kamer blijft donker, slechts spaarzaam verlicht door de felle veranda lampen die harde schaduwen werpen rond de kamer. Ben slaagt erin in het licht te blijven tot het moment waarop hij zich de ware bedoelingen van mevrouw Robinson realiseert. Op dat moment stapt hij volledig terug in de schaduw, bang voor de realiteit van de situatie waarin hij terecht is gekomen.
Dit leidt tot het begin van het centrale conflict van de plot: Bens smerige affaire met mevrouw Robinson. Ben beseft meteen hoe rampzalig de gevolgen zouden zijn als deze ontmoeting aan het licht zou komen, en dat begint al in de volgende scène wanneer meneer Robinson thuiskomt van een avondje golfen. Ben blijft tijdens het gesprek in de schaduw, wanhopig proberend de waarheid te verbergen van wat er zojuist boven is gebeurd. Ben moet dit geheim gedurende de hele film verbergen en zal proberen het in de duisternis te verbergen wanneer hij bang is dat het wordt onthuld. Als Ben voor het eerst de deur van de hotelkamer opent voordat mevrouw Robinson arriveert, doet hij kort het licht aan terwijl hij overdenkt wat hij op het punt staat te doen. Snel doet hij het licht weer uit en loopt door de kamer naar elk raam om de gordijnen dicht te doen. Door al het licht uit de kamer te doven, neemt hij niet alleen voorzorgsmaatregelen om er zeker van te zijn dat hij niet op heterdaad betrapt wordt, maar sluit hij ook symbolisch al het licht voor zichzelf om in een voortdurende staat van ontkenning te blijven.
Ben is echter niet de enige persoon die iets verborgen probeert te houden in de schaduw. Als Ben zijn oppervlakkige relatie met mevrouw Robinson beu is, probeert hij een gesprek met haar aan te knopen voor hun volgende affaire. Hij doet de lamp aan, maar zij weigert vervolgens mee te werken en doet snel het licht weer uit. Mevrouw Robinson is duidelijk afstandelijker en afstandelijker dan ze normaal is en probeert duidelijk iets te verbergen. Ben komt uit bed en begint de gordijnen open te doen om licht in de kamer te laten terwijl hij verder probeert mevrouw Robinson open te krijgen. Ze doet de lamp weer aan als ze begint toe te geven, en vraagt Ben eerst of hij over zichzelf wil praten in een poging het gesprek van haar af te leiden. Ben staat haar dat niet toe en zegt haar aan iets anders te denken. Onder druk gezet om zich open te stellen, verstopt mevrouw Robinson zich weer in de duisternis en stelt het onderwerp kunst voor, waarvan ze onmiddellijk beweert niets te weten. De scène blijft zich afspelen in volledige duisternis terwijl Ben voortdurend aandringt op een soort dialoog tussen hen, om uiteindelijk uit te komen op het onderwerp van haar vervreemde huwelijk. Ze doet haar best om Ben’s vragen niet te beantwoorden, maar uiteindelijk geeft ze zich bloot in het licht, nadat hij op de waarheid van de dubieuze basis van hun huwelijk is gestuit.
De scène blijft zich nu volledig verlicht afspelen terwijl de waarheid naar buiten blijft komen. Door een ongelukkige bevruchting in een Ford onthult mevrouw Robinson dat ze haar leven in de wacht heeft moeten zetten om met meneer Robinson te kunnen trouwen, waardoor ze haar passie voor kunst heeft moeten opgeven en haar studie heeft moeten verlaten om haar dochter op te voeden. We beginnen de kiemen te zien van mevrouw Robinsons verborgen minachting voor haar Elaine als ze het licht weer uitdoet terwijl Ben over haar blijft praten. Kort daarna zien we Ben met tegenzin zijn eigen verborgen waarheid toegeven. Hij verstopt zich beschamend in de schaduw als hij zich verontschuldigt bij mevrouw Robinson, en geeft toe dat deze affaire het enige is wat hij nog in zijn voordeel heeft. Hoewel hij zegt dat hij er helemaal niet trots op is, weet hij dat het het enige is waar hij momenteel naar uit kan kijken, en tot nu toe heeft hij geweigerd de waarheid te aanvaarden in het plezier dat hij eraan beleeft.
Later zien we nog twee personages gehuld in schaduwen terwijl ze hun eigen schaamte onder ogen zien. Wanneer Elaine Ben bezoekt op de ochtend dat hij Berkley moet verlaten, is de kamer in duisternis gehuld als ze hem vraagt haar te kussen. Ze ontkent haar gevoelens voor hem, probeert hem wanhopig te haten sinds ze hoort van zijn affaire met haar moeder, en wordt nu gedwongen deze gevoelens onder ogen te zien voor hij vertrekt. Mr. Robinson bevindt zich eveneens in het duister wanneer hij Ben eindelijk confronteert met zijn daden. Hij haalt fel uit naar Ben als hij hem vertelt over de onherstelbare schade die dit heeft toegebracht aan het huwelijk van hem en mevrouw Robinson, en hoe dit leidt tot een onvermijdelijke en schandelijke scheiding. Hij verslikt zich een beetje voordat hij Ben nog een laatste keer beledigt als hij de deur uitgaat.