Op een herfstavond een paar jaar geleden belde een vriend me op om te vertellen over een object aan de nachtelijke hemel in het noordoosten dat zijn aandacht trok. Dit object flikkerde aan en uit, flitste in verschillende kleuren en leek van positie te veranderen.
Het object dat zijn aandacht trok was de ster Capella in het sterrenbeeld Auriga. Tegen de vroege avond in oktober komt Auriga met zijn heldere ster Capella op in het oosten en staat net boven de horizon. Heldere sterren laag aan de hemel gedragen zich precies zoals mijn vriend beschreef. Het komt allemaal door de atmosfeer van onze aarde.
Capella is de zesde helderste ster aan de nachtelijke hemel. Het licht van Capella reist al zo’n 43 jaar met de snelheid van het licht naar de aarde.
Wanneer dat licht de dampkring van de aarde binnenkomt, treedt het in wisselwerking met de dynamische atmosfeer van de aarde. Het licht raakt luchtzakken met verschillende temperaturen en dichtheden. Deze luchtzakken zijn als lenzen en buigen de lichtstralen van de ster af, zodat het lijkt alsof de ster beweegt, flikkert en flikkert.
Het licht van de ster bestaat uit verschillende kleuren en deze kleuren worden onder verschillende hoeken afgebogen, zodat de ster van kleur lijkt te veranderen, van rood naar wit. Hoe dichter de ster bij de horizon staat, hoe dikker de atmosfeer en hoe sterker het effect. Naarmate de ster hoger aan de hemel staat, zal zijn licht stabieler worden.
Het hele effect op de waarnemer is een prachtig natuurlijk gebeuren.
Planeten twinkelen over het algemeen niet omdat ze veel dichterbij en dus groter zijn dan de verre sterren. Als de lucht erg turbulent is, kunnen planeten ook in het oculair rondspringen.
Deze herfst zien we Jupiter in het westen ondergaan, Saturnus in het zuiden.
Dus ga op de volgende heldere nacht naar buiten en vergelijk heldere sterren als Capella met Jupiter en Saturnus om het verschil te zien.