The Witcher 3 wordt dit jaar vijf en we vonden dat het tijd was om het spel opnieuw te reviewen om te zien hoe het zich houdt. Eerlijk gezegd wilden we gewoon een excuus om de Witcher opnieuw te spelen, omdat de tv-show van Netflix die passie in ons weer heeft aangewakkerd. Voor deze review hebben Mike, Yanni en Dustin het spel (opnieuw) gespeeld, onafhankelijk van elkaar beoordeeld, en wij hebben uiteindelijk alle scores samengevoegd tot een gemiddelde. Is het duidelijk dat The Witcher 3 in al onze top 10-games van het decennium-lijstjes staat?
Samenvatting
Pros
- Opzienbarend, gedetailleerd, emotioneel en persoonlijk verhaal
- Een ‘kleine’ minigame genaamd Gwent
- Mooi maar functioneel wereldontwerp
- Impactvolle gameplay-ervaring
- Geweldige gevechten.
Cons
- … als de camera en controls aan jouw kant staan
- Sommige quest lines kunnen afgezaagd of repetitief worden
- Difficulty spikes and drops inconsistently
The Witcher 3: Wild Hunt wordt beschouwd als een van de beste RPG’s aller tijden en het is niet moeilijk te zien waarom. Vanaf het moment dat je de proloog begint te spelen, wordt het duidelijk hoe diep dit spel is. We hebben het over detective gameplay, een verhaal met vertakkingen, geweldige gevechten, een stoere hoofdrolspeler, geweldige verhaallijnen met briljante voice-acting en natuurlijk af en toe een seksscène om de risque factor nog wat op te krikken. Meer dan 4,5 jaar na de eerste release is The Witcher 3 nog steeds een van de meest unieke, prachtige en meeslepende RPG’s aller tijden. En weet je wat het gekste is? Meer mensen spelen The Witcher 3 dan ooit tevoren! Wij begrijpen wel waarom.
Wie ga je bellen? Geralt of Rivia
Met The Witcher 3: Wild Hunt vertelt de Poolse ontwikkelaar CD Projekt Red een verbazingwekkend, Game of Thrones-achtig politiek verhaal, terwijl de dramatiek van dat verhaal persoonlijk en meeslepend wordt gemaakt. Het continent is verscheurd door oorlog; de boeren worden niet alleen bedreigd door soldaten, maar ook door honger en, natuurlijk, monsters.
Terwijl Geralt of Rivia kan omgaan met soldaten en zelfs een brood te sparen heeft, ligt zijn expertise bij het doden van monsters. En het doden van monsters (zowel van de menselijke als niet-menselijke soort) is de centrale gameplay loop in de Witcher 3. Meestal leidt een kans voor Geralt om iets te weten te komen over zijn eigen persoonlijke queeste – het vinden van een oud-leerling en kinda dochter Ciri – hem naar iemand die iets gedood moet worden. Wat volgt is een reeks kleine quests (met vertakkende side quests) die Geralt zich laten voorbereiden op het gevecht dat komen gaat.
Zo kan Geralt bijvoorbeeld een bepaald ingrediënt nodig hebben voor een specifieke bom om een wezen effectief te beschadigen. Om dat ingrediënt te verkrijgen heeft hij de hulp nodig van een kruidendokter. Die kruidendokter eist dat Geralt eerst een bepaald voorwerp haalt. Met het ingrediënt kan Geralt de bom maken, maar hij heeft nog wel informatie nodig over het monster dat een dorp terroriseert. Er volgen meer van dit soort missies waarbij je mensen met je moet laten praten. En net als Geralt zullen de mensen in de verschillende regio’s niet veel gratis doen.
Hollywood productie
Wat The Witcher 3 onderscheidt van de meeste andere RPG’s is de narratieve samenhang van de quests. Natuurlijk, als je bepaalde dialoogopties in de ‘verkeerde’ volgorde kiest, kan een kind dat net nog huilde, veel te vrolijk antwoorden om 100% realistisch aan te voelen. Toch is het altijd duidelijk waarom je een grotere missie uitvoert en voor wie.
Dat is vooral te danken aan de fantastische voice acting over de hele linie. Je praat niet alleen met een NPC, maar ook met Philip Strenger, de Bloederige Baron, zelfbenoemd baron van Velen. Een verwarde man die zijn dochter en vrouw heeft verloren, een slechte reputatie heeft en een nog slechtere dronkaard is. Dus hoewel de fundamentele dingen die je doet in The Witcher 3 misschien een beetje repetitief zijn, maken de uitgesproken en vaak moreel dubbelzinnige personages elke ‘monster doden en dichter bij Ciri komen’-loop uniek en interessant.
The devil is in the details
Over uniek gesproken, de manier waarop in-game items worden aangepakt in The Witcher 3 is verbazingwekkend. Een veel voorkomende valkuil voor veel RPG’s is dat je 15 zwaarden in je inventaris hebt, allemaal met hetzelfde model maar met een iets andere schade output. The Witcher 3 heeft niet alleen een metrische (of welk meetsysteem ze ook gebruiken op The Continent) ton van modellen, maar heeft verschillende kleine eigenschappen voor alle bruikbare items.
Bijvoorbeeld, een set van armor (die er visueel anders uitziet dan alle andere) kan schade van specifieke Signs (Witcher spreuken) tweaken, u voorzien van weerstand tegen bepaalde elementen of aanvallen, en heeft een specifieke armor rating. Wapens en uitrusting voelen uniek aan door deze genuanceerde details.
Die aandacht voor detail en liefde voor variatie maakt The Witcher 3 een van de meer herspeelbare RPG’s die er zijn. Niet alleen biedt het verhaal je vaak een duidelijke (hoewel niet altijd voor de hand liggende of duidelijke) keuze tussen twee kwaden, het spel stelt je ook in staat om daar een uniek personage omheen te bouwen. Je speelt echter altijd Geralt en je kunt niet kiezen voor een ‘goede’ of ‘slechte play through’ zoals je dat in de Fable-games kon doen. Je kunt je personage echter wel afstemmen op een unieke speelstijl.
Het levelingsysteem helpt je daarbij. Voor het upgraden van perks en het ‘uitrusten’ van die bonussen moet je investeren in een ability tree om de vruchten van je werk te kunnen plukken. Zwaardaanvallen en vernietigende spreuken kunnen worden opgewaardeerd tot waanzinnig krachtige vaardigheden, maar je kunt ook gaan voor een Geralt die gewoon graag drankjes maakt en zijn tegenstander voor de gek houdt. Het hangt er allemaal vanaf hoe je het spel wilt spelen.
Oh, en hebben we al gezegd dat je ook, in plaats van deze meeslepende RPG daadwerkelijk te spelen, gewoon dit hele coole kaartspel genaamd Gwent kunt spelen? Zoals de meme Steam-review zo mooi beschrijft: “Het is vreemd hoe het hoofdspel, Gwent, verstopt zit in een soort rare verhaalgedreven RPG. De RPG is ook wel oké, denk ik.”
Snelle hobbels
Het is echter niet allemaal zonneschijn en rozen in The Witcher 3. Hoewel de quest structuur is uitstekend en de constante lus van het ontdekken van nieuwe informatie en handelen op die om verder te gaan het perceel is vermakelijk, het doet soms een beetje snelheid hobbel. De onvermijdelijke kloof tussen het gewicht van het verhaal en de gameplay die het vervangt kan soms ook een beetje raar zijn. Je kunt je een hele speelsessie voorbereiden op een monster, om het vervolgens in een paar minuten te verslaan.
Het tegenovergestelde gebeurt soms ook. Het quest-systeem is erg vernieuwend, met een aanbevolen character level bij elke major en minor quest. Maar als je boven je gewicht werkt, kunnen sommige gevechten bijzonder oneerlijk aanvoelen. In een vroege quest moet Geralt een weerwolf opsporen en bevechten. Met een aanbevolen level 7 had mijn level 3 Geralt geen schijn van kans tegen het vervloekte schepsel. Op een gegeven moment begint de weerwolf zijn gezondheid waanzinnig snel te regenereren, waardoor hij praktisch onsterfelijk is. Een paar levels later lijkt de reusachtige weerwolf meer op een puppy, die aan flarden wordt gescheurd door mijn nieuwe, veel sterkere zilveren zwaard.
Er is ook een lastig onderwerp dat het spel teistert. Vrouwen hebben altijd een vreemde plaats gehad in fantasy. Historisch gezien waren de Middeleeuwen een tijd waarin je beter een man kon zijn en in The Witcher 3 is dat ook zo. Maar tijdens sommige quests CD Projekt Red gaat uit van het uit zijn manier om dit punt te benadrukken, culminerend in wat soms lijkt op een bijzonder wrede weergave van vrouwen.
Niet helpen is het feit dat in principe alle sterke vrouwen in dit spel (en gelukkig voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, zijn er veel) worden soms nodeloos geseksualiseerd. De meeste vrouwen dragen geen beha, en ongeacht hun keuze van onderkleding (of het gebrek daaraan), kun je een kroon en een Floren verwedden dat je kunt vertellen welke keuze ze die ochtend hebben gemaakt.
Conclusie
Al met al is The Witcher 3: Wild Hunt nog steeds een van de meest innovatieve RPG’s ooit gemaakt. Het verhaal speelt als een high-budget Hollywood-productie, de gameplay is boterzacht en met de dertig dollar die je nu voor deze game betaalt, is je investering solide te noemen, want er is meer dan genoeg om je honderden uren te vermaken.
Dat wil niet zeggen dat die honderden uren allemaal ongebreideld plezier zijn. U kunt tegenkomen af en toe verhaal vertellen dud, een aantal rare moeilijkheid pieken of dalingen en – voor de liefde van de Goden – speel dit spel niet in de buurt van je ouders of jaloerse echtgenoot; alle tieten, konten, en seks zou kunnen maken moet u een ding of twee uit te leggen.
Nu, als u ons wilt excuseren, we hebben nog wat monsters te verslaan, wat uitrusting te verbeteren, wat dames te verleiden, een Roach die van een verdomd dak af moet, wat drankjes en oliën te brouwen, wat Gwent te spelen…. Jeetje, er is hier zoveel te doen, dat we dit spel over vijf jaar misschien weer moeten herzien.