Vlees:
Vlees is een bron van eiwitten voor wateragamen, maar wordt in het wild minder geconsumeerd dan insecten (Cogger 2000). Wateragamen zijn waargenomen als eters van week- en schaaldieren langs de kusten van meren (Anonymous 1974) en ook van kikkers (Cogger 2000). Het is echter belangrijk op te merken dat ze onder water niet naar voedsel zoeken, maar vooral het water ingaan om aan roofdieren te ontsnappen (Doody et al 2014). Dit wijst erop dat vis geen deel uitmaakt van het natuurlijke dieet van de waterdraak.
Weekdieren, zoals mosselen en slakken, en schaaldieren, zoals vers krabvlees en garnalen, kunnen aan wateragamen worden gevoerd om hun natuurlijke dieet na te bootsen. Het is echter belangrijk op te merken dat de meeste in de handel verkrijgbare weekdieren en schaaldieren afkomstig zijn van zoutwaterbronnen, terwijl wateragamen zoetwaterweekdieren en schaaldieren eten. Daarom is het belangrijk deze voeders met mate te voeren.
Het voeren van hele gewervelde prooidieren zoals roze muizen en voederhagedissen is ook mogelijk om de “kleine gewervelde landdieren” na te bootsen die wateragamen in het wild eten (Cogger 2000). Deze voedingsmiddelen zijn een goede bron van calcium en andere vitaminen en mineralen.
Insecten:
Insecten zijn de belangrijkste eiwitbron voor wateragamen. De meeste commercieel gekweekte insecten hebben een tekort aan verschillende voedingsstoffen, waaronder calcium, thiamine (vitamine B1), vitamine A en vitamine E. Het is noodzakelijk om de insecten een hoog calcium en vitamine A dieet te geven alvorens ze aan uw wateragaam te voeren. Darmvoer is veel effectiever dan insecten voeren. De insecten die gevoerd worden moeten ook een laag vetgehalte hebben.
Wateragamen eten in het wild een grote verscheidenheid aan insecten, waaronder mieren, cicaden en muggen (Anonymous 1976). In gevangenschap gehouden dieren zullen waarschijnlijk uitgekeken raken op één of twee insectensoorten. Zorg ervoor dat een grote verscheidenheid van insecten wordt gevoed.
Ideale insecten zijn onder meer krekels, kakkerlakken, hoornwormen en soldaatvlieglarven (reptiwormen). Insecten die spaarzamer gevoerd moeten worden vanwege hun vetgehalte zijn meelwormen , superwormen en waswormen.
Kijk naar de voedingsanalyse van een aantal veel voorkomende voederinsecten.
Insecten-dieet- Darmbelasting:
Darmbelasting van insecten is van cruciaal belang voor luipaardgekko’s omdat al hun voedsel afkomstig is van insecten. Het voedsel voor het vullen van de darmen moet bestaan uit 20% calcium, 50% groenvoer, 10% vitamine/mineralen supplement en 20% groenten, per gewicht. Dit dieet moet ten minste 48 uur aan de insecten worden gevoerd. Calcium wordt door insecten niet goed opgenomen, dus naast het voederen van dit darmbelastingsdieet moeten de insecten worden bestrooid met een calciumpoeder.
-Calcium (20% van het darmbelastingsdieet):
Een calciumsupplement moet los van een vitamine- en mineralensupplement worden gekocht. Bijna alle voederinsecten hebben een tekort aan calcium en calcium is meer nodig dan enig ander mineraal bij reptielen. Het calciumsupplement dat aan insecten wordt gevoerd, moet vitamine D3 bevatten om ervoor te zorgen dat de insecten het calcium kunnen verwerken.
De calciumaanbevelingen voor darmbelasting zijn gebaseerd op de studie van Finke (2003) die 3-9% elementair calcium aanbeveelt in een darmbelastingsdieet, afhankelijk van de insectensoort. Calciumcarbonaat (het meest gebruikte calciumsupplement) bevat 40% elementair calcium, dus is 20% calciumsupplement in het dieet nodig. Deze aanbeveling wordt ook ondersteund door Finke et al. (2005), die aantoonden dat 15% calciumcarbonaat als aanvulling op het darmlaadvoeder het calciumgehalte van kleine krekels verhoogde van 0,2% tot 1,1% calcium. Aangezien de hoeveelheid van 20% calciumsupplement per gewicht is, zal het in feite niet zoveel calcium lijken te zijn als je zou verwachten. Het wordt ten zeerste aangeraden de ingrediënten van uw darmladingsdieet af te wegen.
Omwille van smakelijkheidsproblemen bij het eenvoudig toevoegen van een calciumpoeder aan een darmladingsdieet van verse groenten, moeten insecten ook bestrooid worden met een calciumpoeder alvorens te voederen. Het is onwaarschijnlijk dat insecten genoeg calcium zullen opnemen in een zelfgemaakt darmbelastingsdieet.
Voor de wateragamen moet u zorgen voor een goede UVB-verlichting. Zonder UVB kunnen wateragamen het calcium dat ze eten niet verwerken.
-Vitaminen/mineralen-supplement (10% van het darmbelastingsdieet):
Een vitaminen- en mineralensupplement is essentieel bij het voeren van insecten om er zeker van te zijn dat er geen voedingsstoffen ontbreken, maar er is een grote verscheidenheid aan supplementen op de markt. Bij het zoeken naar een supplement voor een gezond darmbeladingsplan, zoals hier geschetst, zijn er een paar belangrijke voedingsstoffen die men in overweging moet nemen. De meeste insecten hebben een laag gehalte aan magnesium, ijzer, jodium en vitamine E. Zorg ervoor dat uw supplement deze voedingsstoffen bevat, evenals ruime hoeveelheden B-vitaminen. Vaak wordt jodide geleverd met kelp als ingrediënt. Vitamine A is ook een voedingsstof die vaak ontbreekt in commercieel gekweekte insecten. Een vitamine- en mineralensupplement kan worden gebruikt om het vitamine A-gehalte van een darmbelastingsdieet te helpen verhogen, maar als de juiste groenten in het darmbelastingsdieet worden gevoerd, is dit niet nodig.
Greens:
Greens zijn een krachtige voedingsbron voor wateragamen. Ze geven ook bulk en vitaminen aan een darmbelastingsdieet. Groenen kunnen over het algemeen worden verdeeld in drie categorieën, hoofdvoedsel, af en toe zeldzaam voedsel en nooit voedsel. Om een groente een dagelijkse groente te maken moet het rijk zijn aan voedingsstoffen zoals calcium, laag in fosfor en laag in anti-nutriënten zoals oxalaten en goitrogenen. Gelegenheidsgroenten zijn rijk aan voedingsstoffen, maar bevatten een te hoog gehalte aan oxalaten of goitrogenen om elke dag te worden gegeten. Zeldzame soorten groen hebben een zeer hoog oxalaat- en goitrogeengehalte. Zij moeten worden vermeden. Nooitgroenten hebben een hoog fosforgehalte, een laag calciumgehalte en soms een hoog oxalaatgehalte.
Stapgroenten zijn andijvie, andijvie, alfalfa en paardenbloem.
Soms voorkomende groenten zijn bokchoy, collard greens, mosterd greens, raap greens, waterkers
Zeldzame groenten zijn boerenkool, donkere sla, peterselie, snijbiet, spinazie
Nooit voorkomende groenten zijn ijsbergsla, kool
Groenten:
Dit is het deel van het dieet van een wateragaam dat een diversiteit aan voedingsstoffen en smaken zal binnenbrengen. In het wild is bekend dat wateragamen bloemen eten (Anonymous 1976). Groenten zijn ook van groot belang voor de darmbelasting als bron van betacaroteen, dat door de insecten wordt verwerkt tot retinol, een vorm van vitamine A die wateragamen kunnen gebruiken. Goede groenten zijn vaak helder van kleur en niet te rijk aan oxalaten en fosfor. Soms zijn de gezondste voedingsmiddelen ook de vreemdste, zoals cactusvijgbladeren en hibiscusbloemen.
De beste groenten zijn onder meer eikelpompoen, flespompoen, paprika, cactusvijg, hibiscus, champignon, okra en pompoen.
Andere goede groenten zijn asperges, broccoli, spruitjes, wortel, sperziebonen, erwten, tomaat, gele pompoen en komkommer.
Kijk bij de voedingsanalyse van groenten.
Fruit:
Waterdraken eten in het wild wel fruit, waaronder vijgen en bessen (Anonymous 1976, Cogger 2000), maar bijna al het fruit dat je in de winkel kunt kopen is zwaar gedomesticeerd en heeft weinig te maken met de voedingswaarde van zijn wilde verwanten. Fruit moet worden gebruikt als smaakversterker en zeldzame traktatie.
Enkele gezondere vruchten zijn bessen, cantelope, dadels, vijgen, guave, kiwi, mango, sinaasappels, papaja’s en ananas.
Bronnen:
Anonymous. Observations on the Eastern Water Dragon Physignathus lesueurii in the Natural State and in Captivity by A.H.S. Members. Herpetofauna. 8(2): 20-22 (1976).
Cogger, Harold G. Intellagama lesueurii – Oostelijke waterdraak. Reptielen en amfibieën van Australië 7e ed. 744-745 (2000).
Doody, Sean J., Peter Harlow, Donna Douglass, Jason D. Thiem, Ben Broadhurst, Dane Trembath, Jerry Olsen, Esteban Fuentes and Tony Rose. Patronen van Predatie en Antipredator Gedrag bij de Australische Waterdraak, Physignathus lesueurii. Herpetologische Conservering en Biologie. 9(1):48-56 (2013).
Finke, Mark D. Gut Loading to Enhance the Nutrient Content of Insets as Food for Reptiles: A Mathematical Approach. Dierentuin Biologie. 22(2):147-162 (2003).
Finke, Mark D., Shari U, Dunham and Christabel A. Kwabi, Evaluation of Four Dry Commercial Gut Loading Products for Improving the Calcium Content of Crickets, Acheta domestics. Tijdschrift voor Herpetologische Geneeskunde en Chirurgie. 15(1) 7-12 (2005).