Ludzie w Efezie mieli greckie i rzymskie kultury i style życia. Musieli nosić „białą togę”, rodzaj sukni, gdy byli nastolatkami w czasach rzymskich. W greckim okresie mieli inny typ sukienki podobne z toga. Wiek dojrzewania był 14 dla chłopców, 12 dla dziewcząt.
Efezjanie mieli zegary słoneczne, a także zegary wodne w deszczowe i mgliste dni, aby zrozumieć czas dnia. Posiadanie takiego zegara w domu było oznaką zamożności rodziny wśród Efezjan. W Muzeum Efeskim można zobaczyć ładne przykłady zegarów słonecznych. Większość ludzi wstawała o wschodzie słońca w czasach greckich i rzymskich, ale rzymskie życie miejskie było bardziej kolorowe niż greckie z powodu ich festiwali.
Grecka edukacja dziewcząt nie była tak naprawdę brana pod uwagę, ale chłopcy byli wysyłani do gimnazjum w wieku siedmiu lat, aby nauczyć się muzyki oraz czytania i pisania. W czasach rzymskich zarówno dziewczęta jak i chłopcy uczęszczali do szkoły podstawowej razem w wieku siedmiu lat. W gimnazjach uczniowie uczyli się historii, muzyki, logiki, astronomii, języka greckiego, poezji, jednostek miar, filozofii, matematyki, mitologii itd. Czytania i pisania uczyło się wielu ludzi w czasach rzymskich. Jeśli dziecko urodziło się jako niepełnosprawne, ojciec mógł je odrzucić. W takim przypadku dziecko było albo sprzedawane, albo pozostawiane na agorze. W późniejszych wiekach z powodu ubóstwa stało się powszechne i legalne, aby sprzedać nowo narodzone dzieci.
Grecy i Rzymianie mają ten sam rodzaj obliczeń. Codzienne sprzedawanie i kupowanie było w zasadzie prowadzone przez liczenie na palcach, ale do obliczania dużych liczb powyżej tysięcy pokazywali palcami konkretny organ, a każdy organ miał pewne znaczenie liczbowe.
Mieli tradycję składania ofiar ze zwierząt dla swoich bogów i bogiń podczas codziennych ceremonii, świąt, uroczystości itp. Życie ludzi w czasach starożytnych było związane z bogami i boginiami i prawie każde starożytne miasto miało ośrodek kultu poświęcony jednemu z bogów lub bogini. W Efezie mieli świątynię dla swojej bogini Artemidy.
W czasach starożytnych ludzie wierzyli w reinkarnację i kiedy ktoś umarł, jego ciało zostało pochowane lub skremowane na cmentarzu. Ze względu na wiarę w reinkarnację, umieszczano na cmentarzu część rzeczy, których używał i które lubił.
Do późnego okresu greckiego nie było łaźni publicznych, ale potem zaczęto je budować, a szczególnie w czasach rzymskich łaźnie stały się jednym z najpopularniejszych budynków w miastach. W dzień i w nocy łaźnie były otwarte, ale kobietom i mężczyznom nie wolno było kąpać się razem. Kobiety i dzieci mogły wchodzić do łaźni bezpłatnie przez 7 godzin po wschodzie słońca, a mężczyźni po uiszczeniu opłaty za wstęp. Szczególnie Rzymianie lubili urządzać w łaźniach przyjęcia z jedzeniem i piciem.