Zespół rockowy
For the Record…
Wybrana dyskografia
Źródła
Muzyka pop Britney Spears, Christiny Aguilery, 'N Sync, i Backstreet Boys rządziła falami radiowymi w 2000 roku. Jednak Godsmack, ze swoją receptą „agresywnego rocka”, jak stwierdził wokalista Sully Erna w Minneapolis Star-Tribune, i „szczyptą industrialnych dźwięków”, przemknął pod radarem muzyki pop. Jednak dzięki nieustannej trasie koncertowej zespołu, a także kontrowersjom związanym z pochodzeniem nazwy zespołu, albumem z obraźliwymi tekstami, który nie został opatrzony naklejką z informacją dla rodziców, oraz praktyką Wicca przez Ernę, Godsmack szybko zdobył sławę i stał się zespołem rockowym sprzedającym platynę.
Godsmack powstał w 1995 roku, kiedy Erna, po zahibernowaniu się na rok od bostońskiej sceny muzycznej, kiedy jego zespół Strip Mind rozpadł się, zaczął jammować ze swoim przyjacielem, basistą Robbie Merrillem. Perkusista Tommy Stewart i gitarzysta Lee Richards uzupełnili skład zespołu, jednak obaj odeszli kilka miesięcy później. Zastąpiony przez gitarzystę Tony’ego Rombola i perkusistę Joe D’Arko, zespół kontynuował działalność. W 1996 roku, po pożyczeniu 2500 dolarów od przyjaciela, zespół nagrał album „All Wound Up”, na którym Erna grał na perkusji. Do 1997 roku D’Arko opuścił zespół, a Stewart powrócił.
For the Record…
Members includeJoe D’Arko (left band 1997), drums; Sully Erna, vocals; Robbie Merrill, bass; Lee Richards (left band 1995), guitar; Tony Rombola, guitar; Tommy Stewart, drums.
Grupa powstała, 1995; wydała pierwszy album, All Wound Up, w niezależnej EK Records, 1997; podpisała kontrakt z Universal Records, ponownie wydała album z dodatkowymi utworami jako Godsmack, 1998; intensywnie koncertowała w 1999 i 2000 roku z takimi legendami rocka jak Black Sabbath na Ozzfest.
Adresy: Wytwórnia płytowa -Universal Records, 1755 Broadway, New York City, NY 10019, telefon: (212) 373-0600, fax: (212) 373-0660. Strona internetowa -Godsmack Official Website: http://www.godsmack.com.
Bez kontraktu płytowego, Godsmack sprzedał album do bostońskiej sieci sklepów Newbury Comics z nadzieją na odzyskanie kosztów nagrania i możliwość spłacenia swojego przyjaciela. Nie spodziewając się zbyt wiele, zespół kontynuował występy na żywo w lokalnych lokalach. Jednak po tym jak Rocko, DJ radiowy z WAAF wypromował utwory „Keep Away” i „Whatever”, All Wound Up stał się drugim najlepiej sprzedającym się albumem Newbury Comics. Erna, jak cytuje się na stronie zespołu, „był naprawdę zszokowany. Nasz album zaczął sprzedawać się w ilości od 900 do 1000 egzemplarzy tygodniowo!”. To zwróciło uwagę Paula Geary’ego, byłego perkusisty i menedżera bostońskiego zespołu Extreme, który podpisał Godsmack ze swoją firmą zarządzającą PGE.
Do 1998 roku Godsmack zwrócił również uwagę kilku wytwórni płytowych i w lipcu podpisał kontrakt z Republic/Universal Records. „Wytwórni podoba się to, że osiągnęliśmy wszystko w staroświecki sposób” – powiedział Erna w rozmowie z The Reader. „Postawili nas do pionu i powiedzieli: 'Nie chcemy wam mówić, co macie robić, po prostu róbcie dalej to, co robicie'”. Miesiąc później, Republic/Universal wydał Godsmack, reedycję ich albumu All Wound Up z dodatkowymi piosenkami.
Godsmack otrzymał wiele pochwał, szczególnie za swoje emocjonalne teksty i muzykę. W późnych latach 90-tych, większość rocka zamieniła się w „hałas” i była „mylona z muzyką”, według komentarzy na roughedge.com, podczas gdy „technologia groziła] przytłoczeniem wszystkiego co ludzkie w sztuce.” Godsmack, kontynuują komentarze, ze swoimi „szalejącymi gitarami, pulsującymi basami, mocną rockową perkusją i wokalistą, którego można naprawdę zrozumieć, przekazuje emocje poprzez potężny dźwięk”. Pierwszy singiel zespołu, „Whatever”, okrzyknięty przez Rolling Stone’a „krzykiem rezygnacji”, a przez hiponline.com „hymnem dla złamanych serc”, systematycznie wspinał się na listy przebojów. Wraz z rosnącą popularnością singla, rosły również pochwały dla zespołu. Godsmack, jak napisał Washington Post, „pisze piosenki, które wylewają swoją żółć z przyjemną kakofonią, a potem plują z godną podziwu skutecznością.” Erna, jak podano na stronie internetowej grupy, zgodził się z tymi recenzjami: „W moich piosenkach jest wiele emocjonalnych wzlotów i upadków, ale są to autentyczne emocje. Wydaje mi się, że najlepiej mi się pisze, kiedy jestem przygnębiony. Dla mnie pisanie jest uwolnieniem energii.”
Do 1999 roku zespół był na emocjonalnym haju – ich album odniósł sukces, zagrali z, jak to Erna skomentował w Rolling Stone, „żywymi legendami” Black Sabbath jako część Ozzfest, i świętowali nowe tysiąclecie z własnym Smackfest, koncertem na żywo w Bostonie. Jednak trzy źródła kontrowersji zagroziły temu emocjonalnemu szczytowi. Pierwszym z nich była nazwa zespołu. Powszechnie wiadomo było, że zespół został nazwany na cześć „God Smack”, piosenki grupy rockowej Alice in Chains. Chociaż Erna jest wielkim fanem tego zespołu, Godsmack nie został nazwany po ich piosence, ale po „dziwnym zbiegu okoliczności”, powiedział Billboardowi. Ten „zbieg okoliczności” rozpoczął się, gdy Erna bezlitośnie dokuczał Stewartowi z powodu oparzenia na wardze. Następnego dnia Erna pojawił się na treningu z opryszczką na wardze. Rombola powiedział Ernie: „Widzisz, Bóg po prostu uderzył cię w głowę za to wszystko”. Erna „wziął to jako znak, więc dlatego nazwaliśmy zespół Godsmack.”
Z ostatecznie wyjaśnionym pochodzeniem nazwy zespołu, drugie źródło kontrowersji trafiło na pierwsze strony gazet. Ojciec z Cleveland, Ohio, po wysłuchaniu kopii Godsmack swojego syna, złożył skargę do Wal-Mart, sklepu, w którym jego syn kupił album, że teksty piosenek były obraźliwe. Ponieważ zarówno Wal-Mart jak i Kmart wprowadziły politykę zabraniającą sprzedaży obraźliwych albumów, wycofały Godsmack z półek. Normalnie, wytwórnia nakleiłaby na każdy album, który ma teksty pełne profanacji, poradę dla rodziców; jednak, jak donosi Rolling Stone, Universal Records przejrzało album i uznało, że „nie wydaje się być kontrowersyjny w tamtym czasie”. Po drugiej recenzji, Universal zdecydował się przykleić album. Zespół zgodził się z ich decyzją. Erna powiedział Rolling Stone: „Nasza płyta jest na rynku już od ponad roku bez naklejki z informacją dla rodziców i to jest jedyna skarga… Naklejki i teksty są z natury subiektywne…. Postanowiliśmy umieścić naklejkę na płycie”. Ten drugi element kontrowersji nie zaszkodził sprzedaży albumu, a wydawało się, przynajmniej Ernie, że pomógł. „Nie można kupić tego rodzaju rozgłosu”, powiedział Boston Globe. „To prawie kuszenie dzieciaków, żeby poszły i kupiły płytę, żeby zobaczyć, co na niej mówimy.”
Jednakże teksty piosenek mogą być źle interpretowane, zwłaszcza gdy główny wokalista zespołu przyznaje, że praktykuje kontrowersyjną religię, Wicca. „Nie piszę o tematach sa-tanicznych”, powiedział Boston Globe. Jednak to właśnie jego związek z kapłanką z Salem Laurie Cabot wywołał kontrowersje. Erna powiedział The Reader, że jest „odzyskującym siły katolikiem” i skomentował dla Rolling Stone, że „zawsze czuł się trochę zagubiony w chrześcijaństwie”. Chociaż nigdy nie chciał być „plakatem dla czarów”, Erna dalej komentował dla Rolling Stone, przyjął odpowiedzialność za wyjaśnienie swoim fanom, czym jest Wicca. „Chodzi po prostu o czczenie ziemi (…) i wiarę w moc ziemi” – powiedział Boston Globe. „To po prostu różne metody modlenia się do Boga. To nie jest jak, Poof, jesteś żabą.”
Do 2000 roku Godsmack zostawili kontrowersje za sobą, a w kwietniu świętowali zdobycie tytułu Act of the Year, Outstanding Rock Band, Male Vocalist, and Song/Songwriter na Kahlua Boston Music Awards. Świętowali również sukces swojego drugiego singla, „Voodoo”, oraz fakt, że po 14 miesiącach trasy koncertowej wreszcie wracali do domu. Erna stwierdził jednak, że nie może odpocząć, jak powiedział Billboardowi, „dopóki ta sprawa nie zostanie zakończona”. Nie odpoczywając, Erna nie miał również czasu na myślenie o sławie czy sukcesie wygenerowanym przez pierwszy album. Erna powiedział Rolling Stone, że zespół nie chce mieć czasu do namysłu, ponieważ „nie chcemy stracić naszej kreatywności i napędu. Nikt nie chce popaść w rockową podróż ego gwiazdy”. Być może ta mądrość przyszła z wiekiem, jak skomentował Erna dla The Reader. „Jesteśmy teraz po trzydziestce, szanujemy to, co się dzieje…. Przeszliśmy przez wiele gówna w naszym życiu…. Nigdy nie zapomnimy skąd przyszliśmy. Nie sądzę, że mamy osobowość, by być gwiazdami rocka.”
Godsmack wydaje się szczęśliwy ignorując sławę i pozwalając gwiazdom muzyki bubblegum pop błyszczeć w radiu i telewizji. Zespół nawet prawie zapomniał, jak krytycznie odniósł sukces i stał się popularny. „Pracowaliśmy tak ciężko, że prawie nie zauważyliśmy, co się dzieje” – stwierdził Erna na stronie zespołu. „Dopiero kiedy patrzymy wstecz, zdajemy sobie sprawę z tego, co osiągnęliśmy. Szczerze mówiąc, nie moglibyśmy napisać tej historii lepiej.”
Wybrana dyskografia
All Wound Up, EK Records, 1997.
Godsmack, Republic/Universal, 1998.
Źródła
Periodicals
Billboard, March 27, 1999; March 18, 2000.
Boston Globe, April 1, 1999; June 7, 1999; June 16, 1999; December 9, 1999; February 17, 2000.
Minneapolis Star-Tribune, luty 26, 1999.
The Reader, kwiecień 1, 1999.
Washington Post, sierpień 13, 1999.
Online
Hip Online, http://www.hiponline.com (sierpień 7, 2000).
Official Godsmack Website, http://www.godsmack.com (7 sierpnia, 2000).
RollingStone.com, http://www.rollingstone.com (7 sierpnia, 2000).
Rough Edge, http://www.roughedge.com (7 sierpnia, 2000).
-Ann M. Schwalboski
.