Koń morski

Konik morski, (rodzaj Hippocampus), dowolny z około 36 gatunków ryb morskich spokrewnionych z rybami z rodziny Syngnathidae (rząd Gasterosteiformes). Koniki morskie występują w płytkich wodach przybrzeżnych na szerokościach geograficznych od około 52° N do 45° S. Ich siedliska obejmują rafy koralowe, lasy namorzynowe, trawy morskie i estuaria. Są one unikalne w wyglądzie, z głową w kształcie konia, ogon napletka, niezależnie poruszające się oczy i worek lęgowy. Mają długie, rurkowate pyski i małe, bezzębne usta. Ich ciała pokryte są kolejnymi pierścieniami kostnych płytek. Nazwa rodzaju obejmującego konie morskie pochodzi od greckich słów hippos (oznaczającego „koń”) i kampos (oznaczającego „potwór morski”).

Britannica Quiz

Know Your Fish Quiz

Która ryba jest znana jako żywa skamielina? Jak nazywa się naukowe badanie ryb? Sprawdź swoją wiedzę. Rozwiąż ten quiz.

Koniki morskie różnią się wielkością, ich długość waha się od około 2 do 35 cm (około 0,8 do 14 cali). Najmniejszy gatunek, Denise’s pygmy sea horse (H. denise), występuje w tropikalnym zachodnim Pacyfiku od Indonezji do Vanuatu. Największy gatunek, konik morski brzuchaty (H. abdominalis), zamieszkuje wody u południowych wybrzeży Australii i Nowej Zelandii.

Koń morski jest raczej nieruchomy, pływa wolniej niż inne ryby. Podczas pływania utrzymują pionową pozycję i napędzają się do przodu za pomocą miękkiej, promienistej płetwy grzbietowej. Używają płetw piersiowych znajdujących się z boku głowy do manewrowania. Niektórzy naukowcy twierdzą, że ta wyprostowana postawa pływacka wyewoluowała wkrótce po ekspansji traw morskich w zachodnim Pacyfiku około 25 milionów lat temu. Rośliny te dostarczyły konikom morskim przydatnych kryjówek do unikania wrogów i chwytania niczego nie podejrzewających ofiar, a przodkowie konika morskiego ewoluowali, by zmaksymalizować możliwości oferowane przez to nowe siedlisko.

Koń morski jest zwykle spotykany trzymając się ogonem roślin lub koralowców. Ich osiadły tryb życia w połączeniu z doskonałymi zdolnościami kamuflażu sprawiają, że są one skutecznymi drapieżnikami z zasadzki. Kiedy małe organizmy pływają w pobliżu, konik morski może je schwytać przez gwałtowne wessanie ich do pyska. Koniki morskie również polegać na kamuflażu, aby uniknąć drapieżników, takich jak kraby i inne fish.

Zachowanie reprodukcyjne koników morskich jest godne uwagi, że mężczyzna niesie zapłodnione jaja. Po skomplikowanych zalotach, samica używa ovipositor (przewód jajowy), aby umieścić swoje jaja w torbie lęgowej znajdującej się u podstawy ogona samca, gdzie jaja są później zapłodnione. W zależności od gatunku, jaja pozostają w woreczku od 10 dni do 6 tygodni. W tym czasie samiec pielęgnuje rozwijające się młode, regulując skład chemiczny płynu wewnątrz woreczka, powoli przekształcając go z wewnętrznych płynów ciała w słoną wodę w miarę postępu ciąży. Aby odżywiać rosnące młode, samiec produkuje również związki nieorganiczne i uwalnia hormon prolaktynę, która pomaga rozkładać białka dostarczane przez samicę. Gdy jaja się wyklują, samiec konwulsyjnie drga i wydala młode przez pojedynczy otwór w woreczku. Młode są miniaturowymi wersjami swoich rodziców, które nie wymagają dalszej opieki. Samiec może przyjąć kolejny potomek jaj niemal natychmiast po porodzie. U niektórych gatunków samiec i samica utrzymują monogamiczną więź przez cały sezon rozrodczy i wytwarzają wiele potomstwa.

Komercyjnie, koniki morskie są sprzedawane żywe jako zwierzęta akwariowe i martwe do użytku w tradycyjnych lekach i jako osobliwości. Zagrożone przez bezpośrednie przełowienie, przypadkowe schwytanie (przyłów) w innych połowach i zniszczenie ich przybrzeżnych siedlisk, niektóre gatunki – takie jak konik pacyficzny (H. ingens) – stoją w obliczu wyginięcia.

.